Το βάρβαρο στρατιωτικό χτύπημα που εξαπέλυσε χτες το πρωί ο ιμπεριαλισμός εναντίον του λαού στο Ιράκ έχει χαρακτηριστικά εναρκτήριου λακτίσματος για μια συνολικότερη - ακόμα πιο άγρια - επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου ενάντια στο σύνολο των κατακτήσεων του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως αυτός καταγράφεται ως αποτέλεσμα της εργασίας. Το στρατιωτικό χτύπημα χτες στο Ιράκ, αύριο στη Β. Κορέα, μεθαύριο κάπου άλλου, βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με τα όλο και περισσότερα χτυπήματα που δέχονται τα εργατικά δικαιώματα από τις ίδιες δυνάμεις που κινούν και τη στρατιωτική μηχανή.

Η Σύνοδος Κορυφής που άρχισε χτες στις Βρυξέλλες και που σύμφωνα με τον προγραμματισμό της είχε κεντρικό θέμα την παραπέρα προώθηση της στρατηγικής της Λισαβόνας, δηλαδή την προώθηση μέτρων για ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, όσο κι αν μοιάζει να σκιάζεται από τις υπό εξέλιξη στρατιωτικές επιχειρήσεις, στην πραγματικότητα προσομοιώνει με ένα από τα Κέντρα Επιχειρήσεων του συνολικότερου πολέμου. Το κεφάλαιο με ενιαίο τρόπο, με τους πολιτικούς του εκπροσώπους γύρω από το ίδιο τραπέζι, αναζητά - συναποφασίζει τη διαδικασία αντιμετώπισης της εργατικής τάξης έτσι που αυτή να είναι καλύτερα εκμεταλλεύσιμη.

Η παροχή διευκολύνσεων στη στρατιωτική μηχανή απ' όλες τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου - και αυτές που δηλώνουν ότι «διαφωνούν» και δε συμμετέχουν δήθεν στον πόλεμο - είναι αποκαλυπτικό του ενιαίου συνασπισμού που συγκροτούν όλοι αυτοί όταν πρόκειται να υπερασπίσουν αυτό που για την αστική τάξη είναι τα άγια των αγίων: Τη διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αν οι «αντιρρήσεις» στον πόλεμο εκφράζουν τα διαφορετικά συμφέροντα ως προς την υπό διεκδίκηση λεία, η χωρίς αντιρρήσεις παροχή στρατιωτικών διευκολύνσεων διδάσκει την εργατική τάξη και για το ενιαίο του εχθρού και για τις δυνάμεις που η ίδια πρέπει να συγκεντρώνει ώστε να τα βγάλει πέρα σ' αυτόν τον πόλεμο.

Απ' αυτή τη σκοπιά είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η σημερινή πανελλαδική απεργία που προκηρύχτηκε από το ΠΑΜΕ σαν πανεργατική, με ειδικά αιτήματα το 7ωρο και τις αυξήσεις στους μισθούς, έχει πάρει ήδη χαρακτηριστικά παλλαϊκής κινητοποίησης που καλείται να εκφράσει ένα συνολικότερο αντιιμπεριαλιστικό πνεύμα - αφορμή ο πόλεμος. Αυτή η απεργία αντιμετωπίζεται με άγρια πολεμική τόσο από τους ίδιους τους εκπροσώπους του κεφαλαίου όσο και από τους υπαλλήλους τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι οι δυνάμεις της συναίνεσης και της υποταγής (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝ) έδωσαν λυσσαλέα μάχη για να μην κηρυχτεί για σήμερα απεργία από τις τριτοβάθμιες οργανώσεις και μεγάλες δευτεροβάθμιες.

Με αυτά τα δεδομένα η σημερινή απεργιακή μάχη αφορά το σύνολο των δυνάμεων που τα συμφέροντά τους συγκρούονται με αυτά του μεγάλου κεφαλαίου. Η πλατεία Κοτζιά όπου έχει οριστεί η κεντρική απεργιακή συγκέντρωση στις 12.30 είναι ο τόπος που πρέπει να «βουλιάξει» από τη συσσωρευμένη οργή του λαού.