Είναι «δίκιο» το δίκιο του ισχυροτέρου; Τέτοια παράλογα ερωτήματα καλείται για άλλη μια φορά να λύσει, ή τάχα να λύσει η ανθρωπότητα. Ερωτήματα, που ο συνολικός ανθρώπινος πολιτισμός, με όλες τις ιστορικές του περιπέτειες, τα έχει αφήσει υποτίθεται - τουλάχιστον θεωρητικά - στα αζήτητα. Και όμως, κάθε εκδήλωση για την επιβολή της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων, φέρνει και ξαναφέρνει στην ημερήσια διάταξη τα ίδια παμπάλαια, φαινομενικά ίσως αυτονόητα, ερωτήματα.

Για παράδειγμα:

Τέτοιο είναι και το παράδειγμα με τους πέντε νεαρούς Κουβανούς, που κρατούν στις φυλακές τους. Υποτίθεται, τουλάχιστον στις διακηρύξεις για τους πολύ αφελείς, πως οι ΗΠΑ έχουν κηρύξει «τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ομως, αν κάποιος αποκαλύπτει κάποιο πραγματικό περιστατικό ή κάποιους αληθινούς ενόχους τρομοκρατικής δράσης, τότε επιχειρείται η φυσική του εξόντωση από τη διοίκηση των ΗΠΑ. Φυσικά, οι μυημένοι ξέρουν πως σε πολλές περιπτώσεις πραγματικής τρομοκρατικής δράσης οι μηχανισμοί εξουσίας των ΗΠΑ έχουν βάλει το χεράκι τους και γι' αυτό ενοχλούνται, όταν αποκαλύπτονται, ή όταν χαλάνε τα σχέδιά τους. Μήπως δεν είδαμε πώς αγκάλιασαν και εγκατέστησαν, ουσιαστικά, στην εξουσία τους εγκληματίες του UCK στο Κοσσυφοπέδιο;

Οι πέντε Κουβανοί συγκέντρωσαν αληθινά στοιχεία για τρομοκρατικό δίκτυο, που δρούσε στο Μαϊάμι και στοίχισε τη ζωή τουλάχιστον σε 3.000 Κουβανούς πατριώτες στα σαράντα χρόνια του «σιωπηλού» καθημερινού πολέμου, που εξαναγκάζει ο ιμπεριαλισμός το μαρτυρικό νησί της επανάστασης. Ομως, οι ΗΠΑ, εφαρμόζοντας το «δίκιο» του ισχυροτέρου, καταδίκασαν τους πέντε νεαρούς πατριώτες για κατασκοπία, με πολύ εξαντλητικές ποινές (μέχρι και ισόβια), επειδή ακριβώς προσπάθησαν να προστατέψουν την πατρίδα τους από την τρομοκρατία...

Δεν είμαστε απ' αυτούς, που μας πιάνει το παράπονο. Ούτε απ' αυτούς, που θα πιστεύαμε ποτέ πως είναι δυνατόν ο ιμπεριαλισμός, να απονείμει αληθινή δικαιοσύνη. Ισα - ίσα, το αντίθετο. Ακριβώς επειδή ο ιμπεριαλισμός αποκλείεται ποτέ να απονείμει το δίκαιο, γι' αυτό και κάθε δίκαιος αγώνας οπουδήποτε στον πλανήτη είναι και δικός μας αγώνας. Δεν είναι, δηλαδή, θέμα μόνο συμπαράστασης για την άμεση απελευθέρωση των πέντε Κουβανών πατριωτών. Είναι προσπάθεια, για να μην περνούν τα σχέδια του ιμπεριαλισμού σε κανένα τομέα. Είναι έκφραση στοιχειώδους διεθνιστικού χρέους της εργατικής τάξης της χώρας μας προς τον ηρωικό λαό της Κούβας, προς όλους τους λαούς του κόσμου.