Μετά και τη χτεσινή πανελλαδική απεργία με την εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία της, τόσο ως προς τη συμμετοχή σ' αυτήν, όσο και ως προς τη δυναμική παρουσία των χιλιάδων απεργών στις δεκάδες συγκεντρώσεις σ' όλη τη χώρα, καμιά νομιμοποίηση δεν μπορεί να έχει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα, που από χτες το βράδυ έβαλε για συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής η κυβέρνηση, με στόχο να το έχει εγκρίνει ως αύριο το βράδυ, με βάση την πλειοψηφία που διαθέτει από τον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο.

Οι εργαζόμενοι έκαναν καθαρό ότι ήδη στις συνειδήσεις τους δε νομιμοποιούν αυτές τις ανατροπές. Κι ακόμα περισσότερο έκαναν καθαρό πως με αποφασιστικό τρόπο θα συνεχίσουν να παλεύουν όχι μόνο για να ακυρώσουν στην πράξη κι αυτόν το νόμο, αλλά και για να διευρύνουν τις κατακτήσεις τους. Είναι ήδη σ' αυτό το δρόμο με μεγαλύτερη σιγουριά για τα επόμενα βήματά τους. Γνωρίζοντας καλύτερα όχι μόνο ποιος είναι ο εχθρός, αλλά και ποιος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και δίνει τη μάχη έτσι που να είναι νικηφόρα για την εργατική τάξη. Ενάμισης χρόνος αγώνες ενάντια στην αντιασφαλιστική λαίλαπα, με κορύφωση τη χτεσινή απεργία, ξεκαθάρισαν πολλά. Κι αυτό δεν αφορά τις δάφνες αλλά κύρια τη νέα χρέωση που προκύπτει.

Η ίδια η εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία της χτεσινής πανελλαδικής απεργίας είναι αυτή που χρεώνει με υψηλά καθήκοντα για τους αγώνες που έρχονται, αρχίζοντας από σήμερα κι όλας. Γιατί οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις θα μπορέσουν να ανατραπούν στην πράξη μόνο αν αυτός ο αγώνας έχει συνέχεια με συνέπεια, είναι αγώνας οργανωμένος με προοπτική, με ξεκάθαρο τόσο τον ορίζοντα της στόχευσής του όσο και το εσωτερικό του μέτωπο. Στο βαθμό που θα είναι τέτοιος αγώνας που να πηγαίνει τα πράγματα πιο μπροστά, θα κάνει ακόμα πιο καθαρό ότι εδώ δεν αντιπαλεύεται μια επιμέρους πολιτική, αλλά το σύνολο μιας πολιτικής που εκπορεύεται από το κεφάλαιο και χτυπάει όλα τα λαϊκά στρώματα. Αγώνας τέτοιος, δηλαδή, που η αντεπίθεση της εργατικής τάξης θα γίνεται με διευρυμένες τις συμμαχίες της και με στόχους υψηλότερους από την αντιμετώπιση σήμερα αυτού κι αύριο ενός άλλου νομοσχεδίου.

Θα είναι αγώνας που θα αναδεικνύει το συνολικό πολιτικό πρόβλημα, θα αξιώνει ανατροπές στην κεντρική πολιτική σκηνή, θα οδηγεί μέσα από την ωρίμανση της συνείδησης σε τέτοιες αλλαγές συσχετισμών που κανείς από αυτούς που εναλλάσσονται έως τώρα στην κυβερνητική εξουσία να μη μπορεί να σταθεί σε χλωρό κλαρί. Ακόμα περισσότερο να δημιουργεί και θετικούς υπέρ της εργατικής τάξης συσχετισμούς. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε: Απέναντι στην αξίωση που ανέδειξε αυτός ο αγώνας για υψηλότερους στόχους. Αυτονόητα, οι κομμουνιστές χρεώνονται να ανταποκριθούν ακόμα καλύτερα σ' αυτά τα νέα καθήκοντα.