Το πρώτο βήμα... | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Το πρώτο βήμα...

Μια σφιχτοδεμένη αλυσίδα με κρίκους γεγονότα, αγώνες, σκέψεις, αισθήματα είναι κάθε χρονιά που περνάει. Αντιθέσεις που ενώνονται, αντιθέσεις που αλλάζουν μορφές, που οδηγούν σε άλλες ανώτερές τους...

Ομως τούτη τη χρονιά όλα διέφεραν. Ολα είχαν κάτι παραπάνω. Από τις 11 του Σεπτέμβρη, είναι πλέον άλλα τα μέτρα. Την αλήθεια ή το ψέμα για την αφορμή ίσως περάσουν πολλά χρόνια για να τα μάθουμε. Το αποτέλεσμα, όμως, ίσως ήδη έχει αρχίσει να δείχνει τους πραγματικούς ενόχους... Ο ιμπεριαλισμός βγάζει σιγά-σιγά τις όποιες μεταμφιέσεις του και αποκαλύπτει αυτό που πραγματικά είναι. Ενα απάνθρωπο τέρας που κινείται μόνο από τη μυρωδιά του κέρδους για να υπάρχει και αυτό του το κυνηγητό είναι και αυτό που ταυτόχρονα μαζί με την προσωρινή επιβίωσή του, φέρνει και τη μελλοντική καταστροφή του. Αυτή του η κατάσταση που ποτέ όσο κινείται η ζωή στον πλανήτη δεν ισορροπεί, τον κάνει όλο και πιο επικίνδυνο όλο και πιο ευάλωτο ταυτόχρονα.

Είχαν ήδη χουφτώσει το μαχαίρι πολύ πριν από τις 11 του Σεπτέμβρη και περίμεναν την ευκαιρία..; να το μπήξουν στο ασκί του Αιόλου για να ξαμοληθούν οι άστατοι ιμπεριαλιστικοί αέρηδες ενάντια στους λαούς όλου του κόσμου. Σε μια μέρα ακόμα και οι πιο στοιχειώδεις αξίες της ανθρώπινης υπόστασης όχι μόνο έχασαν το νόημά τους αλλά αντιστράφηκαν κιόλας στο εντελώς αντίθετό τους. Ξαφνικά έγινε αρετή το να δολοφονεί ο ιμπεριαλισμός παιδιά και αμάχους. Ξαφνικά έγινε «ευθύνη προστασίας» ο μη σεβασμός της εθνικής ανεξαρτησίας των κυρίαρχων κρατών. Ξαφνικά κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο σε καμιά γωνιά της γης επειδή ο ιμπεριαλισμός έχει βγει για παγανιά. Ξαφνικά οι εργαζόμενοι πρέπει να υποταχτούν σε ό,τι καπνίσει στους κυνηγούς του κέρδους για να μείνουν εργαζόμενοι. Ξαφνικά πρέπει η ανθρωπότητα να ξεχάσει τους ανθρώπους...

Ολα αυτά προϋπήρχαν αφού τρέχουν μαζί με το «αίμα» του εκμεταλλευτικού συστήματος. Τώρα όμως επιδιώκουν να πάρουν μεγαλύτερη διάσταση. Τώρα μετά τις 11 του Σεπτέμβρη θέλει να ξεμπερδεύει εφ' όλης της ύλης και γι' αυτό πετά τις μεταμφιέσεις που του δυσκόλευαν την «κίνηση». Τα φούμαρα για τους θεσμούς και τις τάχα ελευθερίες του ατόμου, που τον υπηρέτησαν σε άλλους καιρούς σκορπίζοντας αυταπάτες, τώρα το «βαραίνουν» και πριν του «κοπεί η ανάσα», οριστικά επιτίθεται στην ίδια τη ζωή του ανθρώπου.

Ολα ήταν μεγαλύτερα ετούτη τη χρονιά που φεύγει. Ομως όσο μεγαλύτερη γίνεται η ιμπεριαλιστική επίθεση τόσο μεγαλύτερη απαιτείται να γίνει και η αντίσταση των λαών. Για τους καιρούς δε φτάνει ούτε η αγανάκτηση, ούτε η αποκάλυψη, ούτε η διαμαρτυρία. Η προστασία της ζωής του ανθρώπου προϋποθέτει οργανωμένο αγώνα για να ανατραπεί οριστικά το εκμεταλλευτικό σύστημα. Για να αρχίσει επιτέλους να γράφει την πραγματική ιστορία του. Ολοι οι στόχοι όσο μεγάλοι και να είναι, ξεκινούν πάντα με ένα πρώτο βήμα. Ας γίνει το πρώτο αγωνιστικό βήμα για έναν άλλο καλύτερο κόσμο τη χρονιά που μας ήρθε...