«

Τυχαία εκπυρσοκρότηση». Είναι ο μόνιμα επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός, όταν αστυνομικό όργανο πυροβολεί και τραυματίζει ή σκοτώνει έναν άνθρωπο. Προχτές το θύμα ήταν Αλβανός μετανάστης. Πριν λίγες μέρες Τσιγγάνος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις περισσότερες περιπτώσεις που έχουν συμβεί στο παρελθόν, στόχοι των «ενστικτωδών αντιδράσεων» ορισμένων αστυνομικών ήταν άνθρωποι που ανήκαν σε μειονότητες ή ήταν μετανάστες. Να είναι, άραγε, σύμπτωση;

Οι αλλοδαποί, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αποτελούν τον κινούμενο στόχο. Αλλά και η ευκολία με την οποία τους πετυχαίνουν οι σφαίρες των αστυνομικών, αποδείχνει ότι είναι και συνήθεις στόχοι. Σε μια κοινωνία που τους περιθωριοποιεί, που τους χρησιμοποιεί ως φτηνό εργατικό δυναμικό, που τους μαντρώνει σε γκέτο, που τμήματά τους τα οδηγεί «συντεταγμένα» στην εγκληματικότητα -στοιχείο, κι αυτό, της περιθωριοποίησής τους- φροντίζει, επιπλέον, να τους δείχνει το πιο αποκρουστικό κομμάτι της, αυτό της καταστολής και του κρατικού αυταρχισμού. Η σφαίρα του όπλου είναι η κατάληξη αυτής της πολιτικής. Το κόστος για το κράτος είναι μικρό... Μια σφαίρα! Αλλωστε παντού οι παρίες αντιμετωπίζονται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο.

Το κλίμα τρομολαγνείας που καλλιεργούν οι καθεστωτικές δυνάμεις, κυρίως μέσω των ΜΜΕ και της κυβερνητικής πολίτικης, έχει «ντύσει» όλον αυτόν τον κόσμο με το ένδυμα του εν δυνάμει εγκληματία. Παράλληλα έχει δημιουργήσει την αίσθηση σε αρκετούς αστυνομικούς ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε για «την τήρηση της τάξης». Από την άλλη, οι δικαστικές αρχές απαλλάσσουν, συνήθως, τους δράστες, θεωρώντας ότι η ιδιότητα του δράστη, που είναι κρατικό όργανο, τον αθωώνει, ενώ η κοινωνική προέλευση του θύματος το καταδικάζει. Γιατί, κατάδικη είναι για το θύμα όταν ο δράστης της δολοφονίας του αφήνεται ελεύθερος. Η ατιμωρησία εξασφαλίζει την... απρόσκοπτη συνέχεια στην επανάληψη ανάλογων περιστατικών.

Αλλος παράγοντας για την ύπαρξη τέτοιων συμβάντων, είναι η διαπαιδαγώγηση και η εκπαίδευση των αστυνομικών, που δεν κινείται στη λογική του σεβασμού του πολίτη και των δικαιωμάτων του. Ολα αυτά συμβαίνουν μέσα σε ένα κλίμα αυταρχισμού, που χειροτερεύει. Η «αμερικανοποίηση» της έννοιας της δημόσιας ασφάλειας έχει εισβάλλει, για τα καλά, στη χώρα μας. Σύμφωνα με αυτήν κάθε πολίτης είναι εν δυνάμει ύποπτος και ειδικά αυτοί που είναι στο κοινωνικό περιθώριο ή ανήκουν σε πολίτικους χώρους που αμφισβητούν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Αλλωστε οι τελευταίοι «φωτογραφίζονται» καθαρά στον ορισμό για την έννοια της τρομοκρατίας που έχει υιοθετηθεί από την Ευρωπαΐκή Ενωση.

Μέσα σε αυτό το κλίμα η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι πρόκειται να καταθέσει νομοσχέδιο με το οποίο θα διευρύνεται η δυνατότητα χρήσης των όπλων από τα αστυνομικά όργανα. Αυτό γίνεται, τώρα, που εντείνονται οι λαϊκοί αγώνες στην Ελλάδα, αλλά και η καταστολή τους.