Για όσους είχαν αμφιβολίες ή έτρεφαν αυταπάτες, σε σχέση με την ελληνική εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, η χτεσινή δήλωση του υπουργού Εθνικής Αμυνας Γ. Παπαντωνίου, μετά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, όπου ελήφθησαν αποφάσεις - κατόπιν αμερικανικής υπαγόρευσης - για την κλιμάκωση της ελληνικής συμμετοχής στον πόλεμο, είναι αποστομωτική. «Εγινε, είπε ο υπουργός, μια ενημέρωση του ΚΥΣΕΑ σε ό,τι αφορά τα θέματα της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ που διεξάγεται κατά της διεθνούς τρομοκρατίας».

Καθαρά και ξάστερα πράγματα, λοιπόν. Η Ελλάδα συμμετέχει στον πόλεμο. Τώρα πια, δεν το λένε εκ των πλαγίων, ότι δήθεν απλώς «στηρίζουμε», «συμπαραστεκόμαστε», παρέχουμε «διευκολύνσεις» κλπ., αλλά «συμμετέχουμε στον πόλεμο». Εξάλλου, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία επ' αυτού, μετά την ενεργοποίηση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ και την ελληνική συμμετοχή σε ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Απλώς το κάθε τμήμα αυτής της συμμετοχής εκδηλώνεται και την κατάλληλη στιγμή. Ετσι «ξαφνικά», λοιπόν, παραδέχονται ότι η Ελλάδα συμμετέχει στον πόλεμο «κατά της διεθνούς τρομοκρατίας», όπως λέγεται ο νέος ιμπεριαλιστικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει με αφορμή και πρόσχημα τα τρομοκρατικά χτυπήματα στις 11 Σεπτέμβρη.

Μέσα από μια πορεία «διολίσθησης», η χώρα μας βρίσκεται προ τετελεσμένων, τα οποία μεθοδευμένα δημιούργησε η πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη. Οι χτεσινές ανακοινώσεις της κυβέρνησης για αποστολή πολεμικού πλοίου στον Κόλπο, συμμετοχή ελληνικών μεταγωγικών αεροσκαφών στην υποτιθέμενη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας στο Αφγανιστάν, αποστολή επιπλέον ελληνικών στρατευμάτων στο Κοσσυφοπέδιο για αντικατάσταση των Αμερικανών που θα μετακινηθούν στο Αφγανιστάν και όλα αυτά μαζί με την παροχή κάθε είδους διευκολύνσεων στους Αμερικανούς, είναι μόνο ένα μέρος της ελληνικής εμπλοκής στην όλη ιμπεριαλιστική επιχείρηση. Μια επιχείρηση που αγγίζει όλο το φάσμα της ζωής των λαών, μαζί και του ελληνικού. Δε στήνονται στο απόσπασμα μόνο οι έννοιες της εθνικής ανεξαρτησίας των κρατών, αλλά και τα ίδια τα δημοκρατικά και ατομικά δικαιωμάτων των πολιτών τους, καθώς και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι ανακοινώσεις αυτές συμπίπτουν με τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο πολεμικό πεδίο του Αφγανιστάν και σηματοδοτούν την κλιμάκωση του πολέμου, αλλά και τη γενικευμένη ΝΑΤΟική συμμετοχή σ' αυτόν. Και μην τολμήσουν κάποιοι να πουν ότι «... δεν είναι τίποτα αυτά», ότι «... είναι περιορισμένα τα μέσα» και οι ελληνικές δυνάμεις θα «... βρίσκονται σε απόσταση από τους χώρους των πολεμικών επιχειρήσεων» και άλλα τέτοια. Γιατί η συμμετοχή σε έναν πόλεμο δεν κρίνεται από τα μέσα που κάποιος αρχικά ρίχνει σε αυτόν ούτε από την απόσταση. Από τη στιγμή που συμμετέχει με στρατιωτικές δυνάμεις μια χώρα, είτε στο πεδίο της μάχης είτε στα μετόπισθεν, ουσιαστικά έχει μπει στο χορό του πολέμου και ο φαύλος κύκλος έχει ανοίξει. Η απεμπλοκή μπορεί να προέλθει μόνο από τη λαϊκή αντίδραση, η οποία με την ανάπτυξή της μπορεί να δημιουργήσει νέα δεδομένα.