Με έναν κατάλογο 47 σημείων, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών συγκεκριμενοποιεί τις απαιτήσεις της από τους «εταίρους» της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την κοινή «αντιτρομοκρατική σταυροφορία» τους. Ουσιαστικά, υπαγορεύουν στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ ένα ενιαίο «αντιτρομοκρατικό σχέδιο», στο οποίο οι ίδιοι, οι Αμερικανοί θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο και το αποκλειστικό δικαίωμα να αποφασίζουν ποιος είναι «τρομοκράτης», τι είναι «τρομοκρατία» και ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος των επιδρομών τους.

Πέρα από την απαίτηση να έχουν στη διάθεσή τους όλες τις πληροφορίες και το υλικό των αρχών ασφαλείας και των υπηρεσιών των κρατών- μελών της ΕΕ, οι Αμερικανοί ζητούν την άμεση έκδοση υπόπτων, χωρίς πολιτικό έλεγχο, από τα κράτη - μέλη της ΕΕ στις ΗΠΑ. Κάτι τέτοιο καταργεί το «διττό αξιόποινο», δηλαδή δίνει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να ζητούν και να παίρνουν όποιον θεωρούν ύποπτο, έστω και αν αυτός δεν κατηγορείται για κάποια αξιόποινη πράξη στη χώρα που διαμένει. Ετσι, οι Αμερικανοί διεκδικούν για τον εαυτό τους να είναι ταυτόχρονα οι «αστυνόμοι», οι «δικαστές» και οι «δήμιοι» σ' αυτή την παγκόσμια «αντιτρομοκρατική εκστρατεία».

Ανάμεσα στα άλλα, στον κατάλογο των 47 σημείων υπάρχει μια ειδική αναφορά στην Κύπρο, όπου ζητείται από την ΕΕ να ελέγξει τις εξαγωγές της Κύπρου (!), υπονοώντας ότι πιθανόν από εκεί διακινούνται κεφάλαια, μέσα, υλικά και πρόσωπα που έχουν σχέση με την τρομοκρατία. Ισως, μια καλή δικαιολογία για την επιβολή καθεστώτος «διεθνούς ελέγχου» στην Κύπρο και την ντε φάκτο ΝΑΤΟποίηση του νησιού.

Οι περισσότερες από τις απαιτήσεις, που περιλαμβάνονται στον κατάλογο των 47 σημείων, έχουν ήδη ικανοποιηθεί από τους ηγέτες της ΕΕ τόσο με τις αποφάσεις της Συνόδου στις 21 Σεπτέμβρη, όσο και με τις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου της Γάνδης. Οι «δεκαπέντε» εκτός των άλλων έχουν καταργήσει το «διττό αξιόποινο» για τις μεταξύ τους σχέσεις, ενώ με το σύστημα Σένγκεν και τις συμφωνίες δικαστικής και αστυνομικής αρωγής δίνουν το υλικό της παρακολούθησης στις αμερικανικές αρχές. Οι επιμέρους ενστάσεις τους δεν αφορούν στην ουσία των μέτρων που ζητούνται από τις ΗΠΑ, αλλά στα ανταλλάγματα που ζητούν από τους Αμερικανούς. Ανταλλάγματα που έχουν να κάνουν με τη συμμετοχή τους στη λήψη των αποφάσεων και κυρίως με τη συμμετοχή τους στο μοίρασμα της λείας από την παγκόσμια «αντιτρομοκρατική σταυροφορία».

Με τον κατάλογο των 47 σημείων επιβεβαιώνεται η επιχειρούμενη εγκαθίδρυση του παγκόσμιου στρατιωτικού νόμου όχι ως προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας», αλλά ως στόχο της ιμπεριαλιστικής «αντιτρομοκρατικής» τρομοκρατίας.