Κοινό μυστικό ανάμεσα στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι το τελευταίο διάστημα μια λυσσαλέα προσπάθεια για την κάμψη του αγωνιστικού, αντιπολεμικού φρονήματος των εργαζομένων, του ελληνικού λαού, αλλά και καταξιωμένων ανθρώπων του πνεύματος, της διανόησης, του καλλιτεχνικού χώρου. Οι πολύμορφες πιέσεις που ασκούνται σ' αυτή την κατεύθυνση, εκπορεύονται από τις ίδιες πάντα πηγές, τον κρατικό μηχανισμό, τα προπαγανδιστικά επιτελεία της κυβέρνησης, την αμερικάνικη πρεσβεία, από εργοδότες, αλλά και απ' τους παρατρεχάμενούς τους, σε όποιες θέσεις κι αν αυτοί συναντώνται. Πιέσεις που εκτρέπονται ακόμη και σε εκβιασμούς, όπου και όταν χρειάζεται, για το φίμωμα κάθε φωνής που εναντιώνεται στην ευρωατλαντική σταυροφορία.

Μια τέτοια εξέλιξη ήταν αναμενόμενη. Γνωστό πως κάθε άδικος, ιμπεριαλιστικός πόλεμος έχει ανάγκη ποικιλόμορφης στήριξης και πως σε κάθε τέτοια περίπτωση υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να την παράσχουν. Στη χώρα μας, πέραν της κυβερνητικής ετοιμότητας να γνέψει καταφατικά σε κάθε πρόσταγμα των «συμμάχων» της, υπήρξαν και εκείνοι που στο επίπεδο της προπαγάνδας έδωσαν και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να νομιμοποιηθεί στις λαϊκές συνειδήσεις αυτός ο πόλεμος και κατά συνέπεια να αμβλυνθούν οι υπαρκτές αντιιμπεριαλιστικές, έντονα αντιπολεμικές διαθέσεις του ελληνικού λαού.

Δεν αρκούνται όμως σ' αυτό. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα τους. Οι πιέσεις σε καταξιωμένους ανθρώπους ή σε όσους έχουν τη δυνατότητα επικοινωνίας με πλατιά λαϊκά στρώματα και μπορούν να τα επηρεάσουν προς μια ορισμένη κατεύθυνση, αποκαλύπτοντάς τους την αλήθεια, την πραγματική φύση αυτού του πολέμου και τις στοχεύσεις του, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη αντιστάσεων, είναι παραπάνω από σίγουρο πως θα ενταθούν στο έπακρο όσο περνά ο καιρός, όσο ο ιμπεριαλισμός θα σπρώχνει πιο βαθιά την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα των πολεμοχαρών του σχεδιασμών.

Τίθεται πλέον εκ των πραγμάτων επιτακτικά η ανάγκη τέτοια φαινόμενα όπου κι αν εκδηλώνονται, να καταδικάζονται αποφασιστικά και να αποκρούονται. Τούτες τις ώρες της ευθύνης οφείλουμε όλοι να υψώσουμε ανάστημα στα κελεύσματα υποταγής, προπάντων οι ίδιοι οι αποδέκτες τέτοιων πιέσεων να αντιδράσουν σθεναρά σε κάθε «άνωθεν εντολή». Η καλύτερη δε απάντηση σε όσους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επιχειρούν να μας «συνετίσουν» και να δηλητηριάσουν το σώμα της ελληνικής κοινωνίας με το δηλητήριο του συμβιβασμού, της ανοχής απέναντι στο εν εξελίξει ιμπεριαλιστικό έγκλημα είναι η συσπείρωση στις γραμμές του αντιπολεμικού κινήματος, η αντιιμπεριαλιστική δράση και πάλη όχι μόνο στους δρόμους του αγώνα, αλλά και μέσα στους χώρους δουλιάς, σε κάθε μικρό ή μεγάλο μετερίζι. Η καλύτερη απάντηση είναι, να πούμε «όχι» στην όποια συνενοχή...