Συγκλονιστικά είναι, πράγματι, τα στοιχεία που δόθηκαν αυτές τις μέρες από το Σύλλογο Αλλοδαπών Προσφύγων στη χώρα μας. Δείχνουν ότι εκτός από τις άθλιες συνθήκες που συναντάνε, στην υποτιθέμενη «Γη της Επαγγελίας», αντιμετωπίζουν όχι λίγες φορές και φαινόμενα κακοποίησης και βασανιστηρίων. Η βάναυση και απάνθρωπη συμπεριφορά κάποιων οργάνων της τάξης έρχεται να προστεθεί στη σκληρή πολιτική της κυβερνητικής πολιτικής, που αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες μετανάστες ως ανθρώπους χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα, σε συνδυασμό με την καταστολή ως μέτρο αντιμετώπισής τους.

Επίσης, είναι γνωστή η κατασταλτική κρατική πολιτική, με τις επιχειρήσεις - «σκούπα» και τα πογκρόμ κατά των μεταναστών, αλλά και η ανοχή της απαράδεκτης κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι ξένοι εργάτες μετανάστες, που πέφτουν θύματα υπερεκμετάλλευσης. Την ίδια στιγμή, όποιες κινήσεις γίνονται για τη νομιμοποίηση ξένων εργατών εμπεριέχει πάντα το στοιχείο του εμπαιγμού, αλλά και της εκμετάλλευσης. Γνωστό είναι το τελευταίο χαράτσωμα των μεταναστών από τη μεριά της κυβέρνησης, για την έκδοση άδειας εργασίας και παραμονής. Γνωστή επίσης και η δυστοκία που παρατηρείται στην απόδοση πολιτικού ασύλου - όπως προβλέπει και η Συνθήκη της Γενεύης - σε ανθρώπους αποδεδειγμένα κυνηγημένους. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η μέσω των ΜΜΕ, που ελέγχει η ντόπια άρχουσα τάξη, διαμόρφωση κλίματος ρατσιστικών συμπεριφορών και γενικευμένης ξενοφοβίας.

Σίγουρα η προσφυγιά και λαθρομετανάστευση είναι ένα πολύ σύνθετο ζήτημα, μια «πληγή» που η αντιμετώπισή της δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ομως, οι εργαζόμενοι, κάθε άνθρωπος καλής θέλησης που προβληματίζεται, που πονάει από το δράμα των προσφύγων, που νιώθει αποτροπιασμό για βάναυσες συμπεριφορές, που βλέπει την υπερεκμετάλλευση που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας, ξεριζωμένοι από τις πατρίδες τους, πρέπει να σκεφτεί και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Η προσφυγιά και η λαθρομετανάστευση που εξαπλώνονται στην ευρύτερη περιοχή μας και όλο τον πλανήτη, είναι η συνέπεια, το αποτέλεσμα κυρίως, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που σπέρνουν την καταστροφή, την εξαθλίωση αλλά και της πολιτικής αυταρχικών καθεστώτων που στηρίζουν οι ιμπεριαλιστές. Η γειτονική μας Τουρκία είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Αρα η σκέψη μας πρέπει να ξεκινάει πρώτα και κύρια από αυτή τη βάση που είναι η γενεσιουργός αιτία για αυτά τα φαινόμενα. Οι Ελληνες εργαζόμενοι μέσα από την πιο πλατιά έκφραση της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, πρέπει να παλέψουν από κοινού με τους μετανάστες για την ανατροπή της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους και τη νομιμοποίησή τους με δικαιώματα που θα καλύπτουν τις βασικές ανάγκες τους. Ηδη από το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα έχουν γίνει πολλά βήματα κοινής πάλης. Αυτά πρέπει πιο συστηματικά να συνεχιστούν.