Καθώς το σχέδιο του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού για την αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη (με επίκεντρο τώρα στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα σχετικά με τους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους αυτής της πολιτικής, που απειλεί να ρίξει στη φωτιά του πολέμου όλα τα βαλκανικά (και όχι μόνο) κράτη.

Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά μπορεί να δοθεί μόνο αν διευρύνουμε σημαντικά το πεδίο αναφοράς για να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στα Βαλκάνια δεν είναι παρά ένα μέρος ενός γενικότερου σχεδίου γεωστρατηγικών αλλαγών (όπως τις επιδιώκει κυρίως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και από κοντά οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις). Ετσι γίνεται αντιληπτό πως αλληλοεπηρεάζονται οι εξελίξεις στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στην Κασπία. Εξάλλου, από πολύ παλιά η αμερικανική εξωτερική πολιτική θεωρεί ως ενιαίο στρατηγικό χώρο την περιοχή «από το Δούναβη ως τον Ευφράτη». Η «κόκκινη κλωστή» που διαπερνά αυτό το χώρο είναι τα πλούσια κοιτάσματα του πετρελαίου κυρίως στη Μέση Ανατολή, στην Αραβική χερσόνησο και στην Κασπία. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ιδωθούν και όσα αφορούν στην Κύπρο και στο Αιγαίο.

Η ληστρική εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων ήταν και είναι στην αιχμή της πολιτικής του ιμπεριαλισμού. Πρωταρχικός στόχος ήταν και παραμένει η ασφαλής, ανεμπόδιστη ροή του «μαύρου χρυσού» από τις χώρες παραγωγής προς τη Δύση. Η ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης εξασφάλιζε μέχρι πριν από δέκα περίπου χρόνια μια ισορροπία, η οποία ανατράπηκε με τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Τα μεγάλα κοιτάσματα της Κασπίας μετατράπηκαν σε λεία για τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες και τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κράτη. Οι συγκρούσεις στην περιοχή πήραν μεγάλες διαστάσεις με στόχο τον έλεγχο όχι μόνο των κοιτασμάτων αλλά και των δρόμων απ' τους οποίους θα περάσει το πετρέλαιο για να φτάσει στον προορισμό του, τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες.

Την περασμένη Κυριακή, ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε μια αποκαλυπτική έρευνα που αφορά ακριβώς σ' αυτό το μείζον θέμα. Αν προσέξει κανείς το χάρτη της περιοχής θα διαπιστώσει ότι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ακολουθούν με συνέπεια τους «δρόμους του πετρελαίου». Παραδείγματος χάριν, η επιλογή για την κατασκευή του αγωγού που θα μεταφέρει το πετρέλαιο της Κασπίας από το Μπουργκάς της Βουλγαρίας στο Δυρράχιο της Αλβανίας και από εκεί στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ μπορεί να δώσει αρκετές εξηγήσεις για τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη νότια Βαλκανική και ειδικότερα στη Γιουγκοσλαβία. Η δημιουργία σειράς κρατών-προτεκτοράτων σ' αυτή τη γραμμή δίνει τη δυνατότητα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τη στρατιωτική τους παρουσία να ελέγχουν απόλυτα τη ροή του πετρελαίου: Αλβανία, Κοσσυφοπέδιο, Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, νότια Βουλγαρία...

Απέναντι στις εφιαλτικές προοπτικές που γεννάει αυτή η πολιτική, η μόνη δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο είναι οι ίδιοι οι λαοί με την αντιιμπεριαλιστική πάλη τους. Για να σταματήσει αυτή η μακάβρια κρεατομηχανή που αλέθει ανθρώπινες ζωές, λαούς και κράτη και βγάζει δολάρια και ευρώ για το μεγάλο κεφάλαιο.