Δεν έχουμε χρόνο. Δεν έχουμε ούτε ένα λεπτό διαθέσιμο για ομφαλοσκοπήσεις. Τώρα, είναι η μάχη. Αύριο θα υπάρχει χρόνος μόνο για μνημόσυνα υπέρ των αλήστου μνήμης κοινωνικο - ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οχι γιατί αύριο θα έρθει μονομιάς η καταστροφή. Θα τραβήξει μακριά αυτός ο πόλεμος. Και ήδη έχει πίσω του μια δεκαετία. Κομμάτι - κομμάτι αφαιρούνται αυτά που το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, μπολιασμένο από την πρωτοπόρα θεωρία και πράξη των κομμουνιστών, κατέκτησε. Η «αντεπανάσταση» είναι σε εξέλιξη.

Μια επιλογή είναι: «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα», να παρακολουθήσουμε το δράμα. Δεν ταίριαξε ποτέ στους κομμουνιστές. Η άλλη, πραγματικός μονόδρομος όχι μόνο για τους κομμουνιστές, αλλά για το σύνολο της εργατικής τάξης και των φτωχομεσαίων λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται με κάθε χτύπημα των εργατών, είναι ο δοκιμασμένος δρόμος της σκληρής, ανειρήνευτης ταξικής πάλης. Ας διδαχτούμε απ' τον αντίπαλο.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι από κοντά όσοι την «αντιπολιτεύονται» όχι για να ανατρέψουν την πολιτική της, αλλά γιατί ζητούν να κάτσουν κι αυτοί στο σβέρκο του λαού, επιδεικνύει μια καταπληκτική στοχοπροσήλωση: Δεν ξεχνά - όπως και οι επί της ουσίας σύμμαχοί της - ότι τα κέρδη των οικονομικών προϊσταμένων της, δηλαδή, τα κέρδη του κεφαλαίου, διασφαλίζονται και αυξάνονται μόνο με ένα τρόπο: Την ακόμα πιο στυγνή εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, το τσάκισμα κάθε διεκδίκησης υπεραξίας, που παράγει πάντα και μόνο η εργατική τάξη.

Το γεγονός ότι δεν έχουν ξεδιπλωθεί όλες οι πλευρές της εξελισσόμενης επίθεσης στο κοινωνικό - ασφαλιστικό σύστημα, δεν αναιρεί το επίσης γεγονός της συνέπειας και της σταθερότητας με την οποία η κυβέρνηση πόντο τον πόντο ξηλώνει ό,τι αίμα το αίμα η εργατική τάξη κατάκτησε μέχρι τώρα. Δε χρειάζεται να περιμένει κανείς τις τελικές κυβερνητικές ανακοινώσεις για τις ανατροπές που προωθούνται. Η επίθεση έχει ήδη πάρει άγρια χαρακτηριστικά στους τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας. Οπου στοιχειώδη δικαιώματα έχουν ήδη περάσει από τον Προκρούστη. Οι χτεσινές εικόνες με τους συνταξιούχους να εξωθούνται σε κόντρα με τους φαρμακοποιούς, είναι μία μικρή μόνο ένδειξη των αποτελεσμάτων της κυβερνητικής πολιτικής. Που δεν αρκείται μόνο στις περικοπές, φροντίζει και να τις διασφαλίζει. Πώς; Εξουδετερώνοντας τις αντιστάσεις και με το «διαίρει και βασίλευε». Που καταλήγει σε κόντρα των θυμάτων μεταξύ τους ενώ ο φταίχτης μένει στο απυρόβλητο. Επιπλέον: Αυτοί που χρόνια τώρα τινάζουν το κοινωνικο - ασφαλιστικό σύστημα στον αέρα, αυτοί που μόνιμα εισφοροδιαφεύγουν, αυτοί που χρησιμοποιούν τη μαύρη εργασία χτυπώντας πολλαπλά την εργατική τάξη, αυτοί και οι πολιτικοί τους εκφραστές δηλώνουν σήμερα έτοιμοι, να σώσουν το κοινωνικο - ασφαλιστικό σύστημα.

Ας διδαχτούμε από τη λύσσα τους. Από την επιμονή τους, να ξεπερνούν τις κρίσεις που γεννά ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός αυξάνοντας τα κέρδη του κεφαλαίου με το μόνο δυνατό τρόπο που μπορεί να συμβεί αυτό: Με το γονάτισμα της εργατικής τάξης. Η επιμονή τους, να προωθήσουν την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης, ας απαντηθεί με τη δική μας επίμονη υπεράσπισή της. Κάθε λεπτό που περνά σ' αυτόν τον αγώνα, επιβάλλεται να κερδίζονται μαχητές. Στην Ομόνοια αύριο, στην Αθήνα, όπως και σε άλλες πόλεις, δίνεται μια σημαντική μάχη. Η μαζική συμμετοχή στα συλλαλητήρια, είναι το ελάχιστο που πρέπει να διασφαλίσουμε.