Αξιοποιώντας η κυβέρνηση την προηγούμενη βδομάδα έναν απολύτως προσχηματικό διάλογο για το θέμα της «ανωτατοποίησης» των ΤΕΙ, προχωράει στην προσαρμογή της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας στα δεδομένα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, σύμφωνα με τη γνωστή «Διακήρυξη της Μπολόνια». Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι η αντιδραστική μεταρρύθμιση που προωθείται (προηγήθηκε αυτή στη δευτεροβάθμια) είναι δέσμευση της κυβέρνησης στην πολιτική που συνολικά εφαρμόζει για αναδιαρθρώσεις στην οικονομία και κατ' επέκταση σε όλους τους τομείς, ώστε να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες του κεφαλαίου και στη χώρα μας.

Συγκεκριμένα η μεταρρύθμιση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση προπαγανδίστηκε ως το σύστημα που θα έδινε ίσες ευκαιρίες σε όλους και μάλιστα ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Το λύκειο αποψιλώθηκε κυριολεκτικά, ο μαθητικός πληθυσμός μειώθηκε στο μισό. Ανοιξε ο δρόμος για την πρόωρη, αποσπασματική κατάρτιση των ΤΕΕ. Και φυσικά όχι μόνο ίσες ευκαιρίες δεν υπήρξαν, αλλά εντάθηκαν οι ταξικοί φραγμοί. Παρά τα όποια μερεμέτια του υπουργείου, ο χαρακτήρας του λυκείου ως εξεταστικού κέντρου δε μεταβλήθηκε.

Τώρα η κυβέρνηση έρχεται πάλι να προπαγανδίσει τη δήθεν ελεύθερη πρόσβαση και στην ανώτατη εκπαίδευση. Με την απάτη της ανωτατοποίησης των ΤΕΙ θέτει σε εφαρμογή το συνολικό σχέδιό της για υποβάθμιση των σπουδών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αυτό που επιδιώκει είναι η διάσπαση των σημερινών πανεπιστημιακών σπουδών σε δύο αυτόνομους κύκλους. Εναν προπτυχιακό διάρκειας 3 χρόνων και ένα μεταπτυχιακό που θα οδηγεί σε master (5 χρόνια) ή σε διδακτορικό (8 χρόνια). Μόνο που στο μεταπτυχιακό κύκλο, θα εισάγεται μόνο το 15-30% των προπτυχιακών φοιτητών καταβάλλοντας δίδακτρα. Ουσιαστικά δηλαδή η μάζα των αποφοίτων θα είναι ένα «ευέλικτο» και φτηνό εργατικό δυναμικό μέσου επιπέδου, χωρίς δικαιώματα, με την ψευδαίσθηση του πανεπιστημιακού τίτλου. Ενώ τα πτυχία του μεταπτυχιακού κύκλου θα αντιστοιχούν με τα σημερινά πτυχία.

Αυτή την εξέλιξη επιχειρεί να κρύψει η κυβερνητική προπαγάνδα, παρουσιάζοντας τις αντιδράσεις που υπάρχουν στον εκπαιδευτικό κόσμο ως αντιδικία συντεχνιών. Μόνο που μια σημαντική μερίδα των πανεπιστημιακών έχει καταλάβει ακριβώς τη σύνδεση της «ανωτατοποίησης» με τους σχεδιασμούς της «Μπολόνια». Ο πυρήνας των μέτρων που επιχειρείται να επιβληθούν πρέπει να αναζητηθεί στη βάση της κοινωνίας μας, στην παραγωγή και στην οικονομία. Στο ότι το κεφάλαιο, οι καπιταλιστικές κρατικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις - που χρησιμοποιούν την ανώτατη εκπαίδευση - μπορούν σήμερα να οργανώνουν την παραγωγή με πολύ μικρότερο αριθμό υψηλά ειδικευμένης εργατικής δύναμης - επιστημόνων. Ετσι θέλουν μια μάζα εξειδικευμένου και αποσπασματικά καταρτισμένου εργατικού δυναμικού με απαραίτητα προσόντα π.χ. χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, ξένη γλώσσα, που θα χρησιμοποιούν πιο... ευέλικτα. Αυτή τη μάζα θα την αντλούν από απόφοιτους των προπτυχιακών σπουδών των ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά και από το συνονθύλευμα των διαφόρων «πτυχίων» - καταρτίσεων από τα ΤΕΕ, ΙΕΚ, ΚΕΚ, παραρτήματα ξένων «πανεπιστημίων.

Αυτή η απάτη και ταυτόχρονα ανάγκη για την άρχουσα τάξη της χώρας είναι επιτακτική ανάγκη να αποκαλυφθεί, ώστε να ορθωθεί ένα μέτωπο αντίστασης και ρήξης του λαού και της νεολαίας με αυτή την πολιτική. Είναι επιτακτική ανάγκη να αντιπαρατεθεί η ουσιαστική απαίτηση για γενίκευση της παιδείας. Μέσα από ένα βασικό υποχρεωτικό 12χρονο, ενιαίο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, μέσα από δημόσιες επαγγελματικές σχολές μετά την ολοκλήρωση της βασικής, μέσα από ενιαία ανώτατη παιδεία, δημόσια και δωρεάν, χωρίς αναχρονιστικούς διαχωρισμούς ανάμεσα στη θεωρητική γνώση και εφαρμογή.