Πυκνώνουν τα κρούσματα παρακολούθησης των δραστηριοτήτων του μαζικού κινήματος, ιδιαίτερα δε των αντιΝΑΤΟικών, αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεών του. Στα πλαίσια της προσπάθειας της κυβέρνησης να περάσει ένα κλίμα τρομοκρατίας και εκφοβισμού σε όποιον αντιδρά στην πολιτική της, συνεχίζονται διώξεις, ανακρίσεις, δίκες, εκδηλώνονται απειλές ακόμα και για μελλοντική δράση. Ενώ στην άμεση ιδιαίτερη προσοχή των κρατικών μηχανισμών βρίσκεται η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Προχτές, ασφαλίτες «παρενοχλούσαν» τη σύσκεψη 13 εργατικών σωματείων, που είχε συγκληθεί για το συντονισμό της δράσης ενάντια στις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και τις επιπτώσεις των βομβών ουρανίου. Είχε προηγηθεί ασφαλίτικο τηλεφώνημα στα γραφεία της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, ενώ καθημερινές είναι οι προσπάθειες τρομοκράτησης και χτυπήματος από την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της όσων φωνών αντιστέκονται στην πολιτική της. Η εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς τροφοδοτείται και ενισχύεται από την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Το μπαράζ δικών σε αγωνιζόμενους αγρότες, εκπαιδευτικούς και μαθητές καλά κρατεί. Πρόσφατες είναι οι κλήσεις μαθητών σε σχολείο των Αμπελοκήπων να χαφιεδίσουν συμμαθητές τους που συμμετείχαν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Καθημερινά, επίσης, είναι τα φαινόμενα όπου μέλη της ΚΝΕ, που μοιράζουν προκηρύξεις έξω από σχολεία και σχολές, αντιμετωπίζουν απειλές και καλείται η Αστυνομία από διευθυντές-φερέφωνα του κυβερνητικού μηχανισμού.

Ολα αυτά αποτελούν πρακτική εφαρμογή της κατασταλτικής πολιτικής ενάντια στο λαϊκό κίνημα, ως οργανικό στοιχείο της αναγκαίας κρατικής δράσης προκειμένου η κυβέρνηση να επιβάλει όλες τις αντιλαϊκές αλλαγές προς όφελος των κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αλλαγές που προωθούνται σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, στα εργασιακά δικαιώματα, στην κοινωνική ασφάλιση, στην παιδεία, στην υγεία, στον πολιτισμό. Τα κρούσματα αυτά δεν είναι μεμονωμένα και τυχαία, εκπορεύονται από το ίδιο κέντρο εξουσίας, που επιχειρεί να καθυποτάξει το λαϊκό κίνημα. Ακριβώς, λοιπόν, επειδή ενιαία είναι η επίθεση στα λαϊκά στρώματα, η απάντηση σε τέτοια φαινόμενα περιορισμού των λαϊκών ελευθεριών πρέπει να δίνεται επίσης ενιαία. Ετσι, δεν είναι υπόθεση μόνο του κάθε θιγόμενου κάθε φορά, είτε είναι εργάτης, αγρότης, νεολαίος, μαθητής, αλλά συνολικά των οργανώσεων του λαού. Σε κάθε χώρο δουλιάς ή κλάδο, σε κάθε συνοικία, χρειάζεται οι εργαζόμενοι να είναι σε επαγρύπνηση και να ξεδιπλώνουν ποικιλόμορφα τη δράση και την αλληλεγγύη τους. Η υπεράσπιση των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, πρώτ' απ' όλα στους τόπους δουλιάς, του δικαιώματος στην απεργία και τους αγώνες, επιβάλλεται σήμερα να ενισχυθεί και να γίνει συνείδηση σε κάθε άνθρωπο καλής θέλησης, που είναι διατεθειμένος να «βάλει πλάτη» για να ανοίξει ο δρόμος μιας ουσιαστικά φιλολαϊκής ανάπτυξης.

Αυτό το μέτωπο είναι και επιβάλλεται να γίνει ακόμα περισσότερο ο πόλος συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων, γιατί εκτός των άλλων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει αποτελεσματική η λαϊκή κοινωνικοπολιτική δράση. Ειδικότερα σε μια περίοδο που προετοιμάζονται νομοθετικές ρυθμίσεις με το πρόσχημα της πάταξης της τρομοκρατίας, ο λεγόμενος «τρομονόμος», με στόχο την καταστολή του λαϊκού κινήματος. Η συγκρότηση της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη» είναι ένα ελπιδοφόρο βήμα, που συσπειρώνει ευρύτερες δυνάμεις και μπορεί να συμβάλει στη διεύρυνση της πάλης για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες από το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα. Το αστικό κράτος, η εξουσία-δικτατορία των μονοπωλίων στη χώρα μας και διεθνώς ετοιμάζουν το σύγχρονο οπλοστάσιό τους. Ο λαϊκός παράγοντας πρέπει να ορθώσει τη δική του απάντηση συγκροτώντας τη δική του συμμαχία, το δικό του αγωνιστικό μέτωπο υπεράσπισης των δημοκρατικών ελευθεριών.