Η προχτεσινή Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες κινήθηκε μεν στη γνωστή ατζέντα της ανασκόπησης όλων των σχεδιασμών της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας σε όλο τον πλανήτη και τα θέματα της δήθεν ασφάλειας, είχε ωστόσο πιο βασικές αιχμές την κατάσταση στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα την επέμβαση στη Συρία, και της Ασίας, με έμφαση στην παράταση της κατοχής στο Αφγανιστάν και τη στήριξη της επιθετικότητας κατά της ΛΔ Κορέας.

Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η ελληνική συγκυβέρνηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ). Αυτό προκύπτει αβίαστα και από τη συνάντηση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζ. Κέρι και του Ελληνα ομολόγου του Δ. Αβραμόπουλου στη Σύνοδο, όπου σε όλους τους τόνους εξέφρασε τη θέληση της ελληνικής αστικής τάξης να συμμετάσχει σε όλα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ειδικότερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι χαρακτηριστικές οι συμβουλές του Αμερικανού αξιωματούχου για την ενίσχυση της συνεργασίας Ελλάδος - Ισραήλ, σε ό,τι αφορά στην εκμετάλλευση και μεταφορά των ενεργειακών αποθεμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, όπου φυσικά εμπλέκονται και αμερικανικά μονοπώλια. Ταυτόχρονα οι Αμερικανοί προτρέπουν για βελτίωση της συνεργασίας με την Τουρκία, και ταυτόχρονα «λύση» του Κυπριακού με ένα νέο «σχέδιο Ανάν» που θα βάλει ταφόπλακα στην επανένωση των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο.

Η εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, με τη συνεχή στήριξη των αντικαθεστωτικών και των μισθοφόρων, βρίσκει σύμφωνη και την ελληνική αστική κυβέρνηση. Η κοινή στάση όλων των ΝΑΤΟικών συνεταίρων απέναντι στους λαούς και την εκμετάλλευση του πλούτου των χωρών δεν αναιρεί καθόλου και τη μεταξύ τους φαγωμάρα για τη μοιρασιά της λείας. Από αυτήν την πλευρά εξάλλου αντιδρά η ρωσική αστική τάξη και στο θέμα της Συρίας υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλιακών ομίλων. Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να δει κανείς και τη διαφαινόμενη προτίμηση της Ρωσίας να προχωρήσει τους σχεδιασμούς για τους δρόμους μεταφοράς της ενέργειας, μέσω της Τουρκίας. Το ίδιο ισχύει και για το θέμα της επιθετικότητας που εκδηλώνεται ενάντια στη ΛΔ Κορέας, που υπερασπίζεται την ακεραιότητά της απαντώντας και στις απειλές που δέχεται από τους ιμπεριαλιστές. Ο ρόλος Ρωσίας και Κίνας και στο πεδίο ανταγωνισμού στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας, σχετίζεται ακριβώς με τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων.

Η επιθετικότητα των ιμπεριαλιστών και εν μέσω βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί και θα προκύπτουν συνεχώς νέες εστίες έντασης. Από την άλλη οι λεγόμενες ανερχόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις που τις εμφανίζουν οι σοσιαλδημοκράτες και οι οπορτουνιστές ως εναλλακτική λύση, δεν αποτελούν πραγματικό αντίπαλο δέος στους ιμπεριαλιστές, αλλά μέρος του ίδιου συστήματος. Αυτό αποδεικνύεται ποικιλότροπα και από την κοινή τους στάση για κυρώσεις του ΟΗΕ ενάντια στη ΛΔ Κορέας ή από την απροκάλυπτη συνεργασία Ρωσίας - ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Από αυτές τις εξελίξεις είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι της χώρας μας και όλοι οι λαοί να επαγρυπνούν, να μην παραπλανηθούν στην αναζήτηση «καλύτερου ιμπεριαλιστή», αλλά να συνειδητοποιήσουν ότι είναι μονόδρομος η πάλη ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία. Η πάλη τελικά ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων, για τη δική τους εργατική, λαϊκή εξουσία. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα είναι εκτεθειμένοι σε κινδύνους και στο να χύνουν το αίμα τους για ξένες σημαίες, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.