Να το δηλώσουμε κατηγορηματικά εξαρχής: Επωμίζονται τεράστιες ευθύνες όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τελικά εμποδίζουν τη διεξαγωγή μιας σε βάθος έρευνας, όχι μόνο για το ναυάγιο του «Σαμίνα», αλλά, κύρια, για την αιτία και αυτού του ναυαγίου, που είναι η εγκληματικά ασύδοτη δράση του εφοπλιστικού κεφαλαίου, ειδικά στο χώρο, όπου διακινούνται με τα σαπάκια εκατομμύρια επιβάτες κάθε χρόνο. Επωμίζονται τεράστιες ευθύνες, όχι μόνο απέναντι στους συγγενείς των 81 αδικοχαμένων επιβατών και ναυτικών, αλλά ευθύνες ιστορικές για τα εγκλήματα που προδιαγράφει η πολιτική της παραπέρα απελευθέρωσης της εφοπλιστικής ασυδοσίας.

Σε όλα υπάρχει ένα «ως εδώ και μη παρέκει». Και το ναυάγιο του «Σαμίνα» έδειξε ακριβώς αυτό το όριο. Κανείς δε δικαιούται, πλέον, με κανένα πρόσχημα, να δηλώνει θρασύτατα «κάτω τα χέρια απ' τους εφοπλιστές»! Κι ας μην καμώνονται τον ξαφνιασμένο οι αυτουργοί μιας τέτοιας θρασύτητας. Γιατί ακριβώς αυτό έκαναν προχτές στη Βουλή και το ΠΑΣΟΚ, και η ΝΔ και ο ΣΥΝ. Οι εκπρόσωποί τους, με διαφορετικά προσχήματα ο καθένας, επί της ουσίας, οδήγησαν στο κλείσιμο μιας συζήτησης πριν καν προλάβει ν' αρχίσει. Το ΠΑΣΟΚ προαναγγέλλοντας - όπως τη νύχτα του ναυαγίου - ότι δεν υπάρχουν κυβερνητικές ευθύνες, η ΝΔ περιορίζοντας το θέμα μόνο στο αν υπάρχουν ευθύνες για το μονοπώλιο της MFD, ο δε ΣΥΝ με το δικολαβίστικο «να αποφανθεί πρώτα η Δικαιοσύνη».

Το αίτημα που διατύπωσε το ΚΚΕ ήταν να γίνει συζήτηση, όχι επί του δικαστικού, αλλά για την ακολουθούμενη πολιτική στη ναυτιλία, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί και σε ναυάγια. Το αίτημα του ΚΚΕ, αίτημα, ήδη, του νησιώτικου πληθυσμού, αλλά και των ναυτεργατών, είναι να μπει αποφασιστικά φρένο στην εφοπλιστική ασυδοσία. Αίτημα, που συνοδεύεται και με τη μόνη πρόταση διασφάλισης: Τη σύσταση Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών. Κατανοούμε πως μια τέτοια συζήτηση δεν μπορούσε τελικά να γίνει, καθώς θα ανάγκαζε τους εκπροσώπους και των τριών αυτών κομμάτων να ξεσκεπαστούν δημόσια, γιατί δε γίνεται πάντα να είσαι και με τον αφέντη και με το σκλάβο. Δε γίνεται, την ώρα που ευλογάς την Ευρωπαϊκή Ενωση και την πολιτική που επιβάλλει, την ίδια ώρα να νομοθετείς και κόντρα σε μια τέτοια πολιτική.

Οσο, όμως, κι αν κατανοούμε το πρόβλημα αυτών των πολιτικών δυνάμεων, άλλο τόσο είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε: Ως εδώ «μάγκες»! Διάφορα «κομπρεμί» μπορεί να γίνονται ανεκτά «εν Πειραιεί», αλλά εδώ πλέον παίζεται η ζωή χιλιάδων ανθρώπων. Οχι μόνο από τον άμεσο κίνδυνο μιας αλυσίδας ναυαγίων, αλλά, πολύ περισσότερο, από το γεγονός ότι ήδη τα νησιά, δηλαδή, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής επικράτειας, βιώνουν με τρομακτικό τρόπο τα άμεσα αποτελέσματα της πολιτικής του «κάτω τα χέρια απ' τους εφοπλιστές». Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ένα μεγάλο μέρος του νησιώτικου πληθυσμού έχει επιστρέψει στις εποχές που η επικοινωνία ανάμεσα στα νησιά γινόταν με τα ξυλοκάικα κι ένα ταξίδι στον Πειραιά ήταν άπιαστο όνειρο. Την ίδια ώρα, οι εφοπλιστές έχουν φροντίσει - όπως δείχνουν οι εξελίξεις - «ελλείψει στοιχείων» ούτε καν σε δίκη να μη φτάσει το ναυάγιο του «Σαμίνα».