Η προχτεσινή διευρυμένη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, με τη συμμετοχή της Εκκλησίας, και θέμα τις «Δράσεις Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης» - δηλαδή την αντιμετώπιση της ανεργίας και την Πρόνοια - έδειξε, για μια ακόμη φορά, την άγρια αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. Με «προγράμματα» 5μηνης διάρκειας και 625 ευρώ ή και 500 ευρώ το μήνα για τους νέους και «επιταγές κατάρτισης» (δηλαδή κουπόνια με τα οποία οι άνεργοι θα επανακαταρτίζονται), εκμεταλλεύεται την αγωνία των ανέργων για μεροκάματο. Τους «πετάει», δηλαδή, ένα ξεροκόμματο, και έχει μάλιστα το θράσος να το ονομάζει αυτό και σχέδιο για την «αντιμετώπιση της ανεργίας». Πρόκειται για μια αισχρή εκμετάλλευση των ανέργων και των οικογενειών τους, που τους αναγκάζουν να δεχθούν τους πλέον επαχθείς όρους για την πώληση της εργατικής τους δύναμης. Αυτό όμως, είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος.

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι ότι μέσα από αυτά ακριβώς τα «προγράμματα» για τη δήθεν «αντιμετώπιση της ανεργίας», προωθούνται οι νέες εργασιακές σχέσεις για εργατικό δυναμικό φθηνό και ευέλικτο, δίχως σταθερή δουλειά, δίχως δικαιώματα. Εργατικό δυναμικό που θα ανταποκρίνεται πλήρως στις σημερινές απαιτήσεις της εργοδοσίας για άκρατη κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα. Ετσι, λοιπόν, το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης - τρόικας - πλουτοκρατίας «πατά» πάνω στην ανάγκη των εργαζομένων για να εφαρμόσει αυτήν την άγρια αντιλαϊκή πολιτική. Πρόκειται για στοχευμένες δράσεις, με στόχο τα πιο εξαθλιωμένα στρώματα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι δράσεις πρόνοιας, με στόχο τη διαμόρφωση «κοινωνικών παντοπωλείων» με την εμπλοκή επιχειρηματιών - μεγαλεμπόρων, με το αζημίωτο, και ψήγματα κοινωνικών υπηρεσιών, όπως π.χ. συσσίτια από την πάμπλουτη Εκκλησία.

Σήμερα, όμως, που η ανεργία καλπάζει και οι άνεργοι προσεγγίζουν το 1 εκατομμύριο, και οικογένειες ολόκληρες έρχονται αντιμέτωπες με το φάσμα της επιβίωσης οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα δεν έχουν ανάγκη από «προγράμματα» ούτε από «στοχευμένες δράσεις» ελεημοσύνης, που δεν ικανοποιούν στοιχειώδεις ανάγκες, αλλά συντηρούν τους εξαθλιωμένους ίσα από την πείνα και το θάνατο. Αυτό που οι εργαζόμενοι σήμερα έχουν ανάγκη είναι πλήρη δουλειά με δικαιώματα. Εχουν ανάγκη από ουσιαστικά μέτρα για τη στήριξη και προστασία των ανέργων. Εχουν ανάγκη από ολοκληρωμένες και δωρεάν δημόσιες δομές Πρόνοιας, όπου ο εργαζόμενος δε θα βάζει ούτε ένα ευρώ, με καμιά εμπλοκή των επιχειρηματιών και των επιχειρήσεων. Εχουν ανάγκη από δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όχι από διάφορες «μονάδες Πρωτοβάθμιας Υγείας».

Κάτι τέτοιο, όμως, η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί και δε θέλει να το προσφέρει. Γιατί στο πλαίσιο του καπιταλισμού ενδιαφέρεται για την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι για την ευημερία του λαού. Δεν μπορεί, γιατί ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δώσει καμιά λύση στο πρόβλημα της ανεργίας - αν μπορούσε θα το είχε λύσει χρόνια τώρα. Δεν μπορεί, γιατί το σημερινό σύστημα βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στόχο του έχει το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, μόνο το ΚΚΕ, έχει κατ' επανάληψη καταθέσει προτάσεις νόμου - με τελευταία την προηγούμενη εβδομάδα - που αφορούν στη λήψη άμεσων μέτρων για την ουσιαστική προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων αγροτών, που χάνουν την απασχόλησή τους σε συνθήκες κρίσης.