Η κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που έβαλαν μπροστά κυβέρνηση και τρόικα, είναι πράξη πολέμου κατά της εργατικής τάξης. Χτυπάνε και το τελευταίο οχυρό των εργατικών δικαιωμάτων, την τελευταία γραμμή άμυνας που διαθέτει ο εργαζόμενος απέναντι στην εξουσία του κεφαλαίου. Η επιδίωξη να καταργηθεί ακόμα και ο κατώτερος μισθός, που σήμερα ανέρχεται μόλις στα 750 ευρώ και αυτά μεικτά και ό,τι άλλο προβλέπει η Εθνική Σύμβαση, είναι πρόκληση που πρέπει να πάρει απάντηση. Χτυπάνε την καρδιά της εργατικής τάξης, επιδιώκουν να τη ρίξουν στα Τάρταρα. Και αυτό η εργατική τάξη δεν πρέπει να το επιτρέψει.

Κυβέρνηση και τρόικα, με σχέδιο, μεθοδικά και ύπουλα ενεργούν κατ' απαίτηση των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων. Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι για τις αποφάσεις που πήρε το Υπουργικό Συμβούλιο ενάντια στους δημόσιους υπαλλήλους και έβγαλαν από το συρτάρι τα σχέδια για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Και ποιος δε θυμάται τα κροκοδείλια δάκρυα που χύθηκαν αυτές τις μέρες για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, που δήθεν υποφέρουν από τα προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων... Ποιος δεν άκουσε ότι η χώρα - και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα - πληρώνει τα σπασμένα του Δημοσίου... Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις», βάζουνε στην κλίνη του Προκρούστη και αυτούς για τους οποίους δήθεν πονούσαν. Η υποκρισία τους δεν έχει όρια.

Ομως, η κίνηση αυτή δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Είναι η κλιμάκωση της ίδιας αντεργατικής επίθεσης που δεν κάνει διακρίσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, σε «υψηλόμισθους» και χαμηλόμισθους. Είναι ο τελευταίος κρίκος στην ατέλειωτη αλυσίδα που περνάνε στα χέρια και στα πόδια της εργατικής τάξης από κοινού κυβέρνηση και τρόικα, αποκλειστικά και μόνο για λογαριασμό της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό η κυβέρνηση προχώρησε ήδη σε μια σειρά από νομοθετικές παρεμβάσεις ενάντια στις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις, νομοθέτησε τις «ειδικές επιχειρησιακές» που νομιμοποιούν αμοιβές κάτω από τα προβλεπόμενα στον κλάδο, αύξησε τον αριθμό των μαζικών απολύσεων, μείωσε τις αποζημιώσεις λόγω απόλυσης, μείωσε τις αμοιβές των υπερωριών, διευκόλυνε την εκ περιτροπής εργασία, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, αύξησε τη δοκιμαστική περίοδο από δύο μήνες σε ένα χρόνο για να μπορούν να απολύουν οι εργοδότες χωρίς να αποζημιώνουν τους εργαζόμενους, ενίσχυσε τη μερική απασχόληση, δηλαδή το μισό μεροκάματο. Ανοιξε ήδη το δρόμο χτυπήματος των μισθών και τώρα κλιμακώνει την επίθεση με κατάργηση και του κατώτερου μεροκάματου και όλων των δικαιωμάτων που κατοχυρώνει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Σήμερα κάθε ολιγωρία οδηγεί χιλιάδες εργάτες στον Καιάδα. Κάθε δισταγμός, μπροστά στο κόστος του αγώνα - και τέτοιο κόστος υπάρχει - θα οδηγήσει σίγουρα σε ακόμα μεγαλύτερες απώλειες για όλους τους εργαζόμενους. Σήμερα, το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του πρέπει να πάρουν απάντηση. Σαν ένας άνθρωπος, η εργατική τάξη πρέπει να σηκωθεί όρθια. Πρέπει να τους σταματήσουμε. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Με τη σημερινή απεργία σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ. Με την κλιμάκωση και την απεργία στις 19 Οκτώβρη. Να μετατρέψουμε κάθε επιχείρηση και εργοστάσιο σε φρούριο του αγώνα. Να τους πολεμήσουμε με κάθε μέσο και τρόπο.