Με μια άθλια προπαγάνδα σε βάρος του Δημοσίου και των εργαζομένων σ' αυτό, η κυβέρνηση επιχειρεί να νομιμοποιήσει τις ιδιωτικοποιήσεις που σχεδιάζει και τις αντεργατικές ανατροπές που έχει ήδη αποφασίσει και εφαρμόζει τη μια μετά την άλλη. Στοχοποιεί τους δημοσίους υπαλλήλους, προπαγανδίζει σε βάρος τους, προσπαθεί να τους απομονώσει από τους άλλους εργαζόμενους και το λαό, για να περάσει βάρβαρα μέτρα εναντίον τους. Το Δημόσιο αναγορεύεται, με ψέματα από την κυβέρνηση, σε αιτία της κρίσης και βασικό υπαίτιο για το κρατικό χρέος, το οποίο όμως δεν προκάλεσαν οι παροχές υπέρ του λαού, ούτε οι μισθοί των δημόσιων υπαλλήλων, αλλά τα προνόμια και οι απευθείας επιδοτήσεις στην πλουτοκρατία.

Να προβληματιστεί ο λαός: Αν το σημερινό χρέος των 356 δισ. ευρώ είχε πράγματι δημιουργηθεί από τη λειτουργία του Δημοσίου, τότε δε θα έπρεπε ο λαός να απολαμβάνει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, άριστες αστικές συγκοινωνίες, φτηνή ενέργεια, αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις; Αρα, δεν είναι το Δημόσιο που ευθύνεται για το χρέος, ούτε αυτό πρόκειται να μειωθεί από τα μέτρα και τις περικοπές που σχεδιάζει η κυβέρνηση. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα είναι διαχρονικά απαράδεκτη και θα γίνει ακόμα χειρότερη αν η πολιτική της κυβέρνησης, της τρόικας και των συμμάχων της δεν βρει ισχυρά εμπόδια και αντιστάσεις, αν ο λαός εγκλωβιστεί στην προπαγάνδα και τα ψέματα για το Δημόσιο. Τα βάρβαρα μέτρα στο Δημόσιο θα γενικευτούν, οι συνέπειές τους θα πλήξουν όλους τους εργαζόμενους, τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Οι περικοπές σε κονδύλια και προσωπικό, το πάγωμα των προσλήψεων, οι απολύσεις και η εργασιακή εφεδρεία, έχουν άμεση επίπτωση στα νοσοκομεία που ήδη υπολειτουργούν, χωρίς γιατρούς, νοσηλευτές, ιατρικό υλικό. Θα αποδεκατίσουν τα σχολεία, που λειτουργούν χωρίς βιβλία και δασκάλους. Θα κάνουν ακόμα πιο δύσκολες και ακριβές τις μετακινήσεις με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπως ήδη φάνηκε με την αραίωση των δρομολογίων του ΗΣΑΠ, λόγω μετατάξεων, και την κατάργηση δρομολογίων του ΟΣΕ. Χιλιάδες ακόμα παιδιά των λαϊκών οικογενειών θα μείνουν έξω από τους Παιδικούς Σταθμούς, που δεν έχουν να πληρώσουν ούτε για τη σίτιση. Οι κίνδυνοι της ναρκωεξάρτησης θα μεγαλώνουν όσο συρρικνώνονται οι υπηρεσίες πρόληψης και θεραπείας. Ακόμα και τα δάση μένουν στο έλεος, όσο απαξιώνεται η Πυροσβεστική. Δεν είναι τυχαίο ότι από τους 151 οργανισμούς που καταργήθηκαν, η συντριπτική πλειοψηφία τους ήταν οργανισμοί Πρόνοιας.

Είναι δεδομένο ότι το κενό που αφήνει το Δημόσιο σε τομείς ζωτικής σημασίας για το λαό, θα καλύπτεται ολοένα και περισσότερο από τους ιδιώτες, γεγονός που σημαίνει αύξηση του κόστους των υπηρεσιών και των κινδύνων για τους εργαζόμενους, στο όνομα του ανταγωνισμού και του κέρδους. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι πρέπει να υπερασπιστούν το σημερινό Δημόσιο, που λειτουργεί προς όφελος των καπιταλιστών και χτίστηκε από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού για να σταθεροποιήσει την αστική εξουσία και να ενσωματώσει το κίνημα. Καθήκον και συμφέρον τους είναι να παλέψουν για ένα κράτος στα χέρια του λαού, με δημόσιες, καθολικές, ποιοτικές υπηρεσίες, στο ύψος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Ενα τέτοιο κράτος θα πραγματώσει η λαϊκή εξουσία.