Με τις τελευταίες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης για τις ενεργειακές αγορές και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, το δεδομένο είναι ότι ο λαός και οι εργαζόμενοι στον ενεργειακό τομέα έχουν μόνο να χάσουν. Μεγάλος κερδισμένος, προκαταβολικά και εγγυημένα, είναι το μεγάλο κεφάλαιο. Ο ορυκτός πλούτος της χώρας παραχωρείται στους κεφαλαιοκράτες, ό,τι υπάρχει μέσα στη γη και κάτω από αυτή, όπως και τα, ανεκτίμητης αξίας και τιμής, βασικά ενεργειακά δίκτυα της χώρας. Ο έλεγχος μετατοπίζεται ακόμη και από το αστικό κράτος που υπηρετεί τα μονοπώλια, προς τους μεγαλοεπιχειρηματίες της ενέργειας. Το «αντάλλαγμα», που τόσο προβάλλει η κυβέρνηση και το οποίο επιδοκίμασαν χτες ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., υπερψηφίζοντας το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή, είναι αναιμικό και ψευδεπίγραφο. Και ο λαός παγιδεύεται ανάμεσα στα προσδοκώμενα υπερκέρδη των πολυεθνικών, τις στρατηγικές επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου, την ένταση των ενεργειακών αντιπαραθέσεων Ευρώπης, Ρωσίας, ΗΠΑ, Κίνας, Ινδίας.

Είναι μια ταξική πολιτική κι αυτή, με σαφείς στόχους, κίνητρα και ζητούμενα. Είναι μια συνειδητή υπέρ του κεφαλαίου απάντηση στο βασικό ερώτημα: Ανάπτυξη για ποιον; Οι λαϊκές ανάγκες είναι δεδομένες και αναμφισβήτητες. Μέσα σε αυτές εντάσσεται και η ενεργειακή επάρκεια. Ενέργεια φτηνή για το λαό και για την οικοδόμηση μιας καλύτερης ζωής, που θα αξιοποιεί πλήρως τις ανθρώπινες επιστημονικές και πολιτισμικές κατακτήσεις. Ενέργεια που θα κινεί την οικονομία σε όφελος των λαϊκών αναγκών. Μέσα στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν υπάρχει ούτε μια αράδα που να το εξασφαλίζει αυτό. Δεν υπάρχει η παραμικρή εγγύηση, έστω προσδοκία, ότι η ενέργεια θα είναι πιο φτηνή, πιο σίγουρη. Δεν υπάρχει ούτε ένα ίχνος διασφάλισης για τα εργασιακά δικαιώματα στον ενεργειακό τομέα. Και δε θα μπορούσε να υπάρχει. Η κυβέρνηση τον καπιταλισμό διαχειρίζεται. Αυτό που υπάρχει, είναι η συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως αυτή έχει εκφραστεί με τα νομοθετήματα των τελευταίων ετών για την «απελευθέρωση» της ενεργειακής αγοράς. Οι κεφαλαιοκράτες έχουν αυτές τις προτεραιότητες.

Η ύπαρξη πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ελλάδα δεν είναι κάτι νέο. Το ενδεχόμενο εκμετάλλευσής τους είναι... Επειδή, όπως είπε στη Βουλή και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, «οι επενδύσεις γίνονται εκεί που συμφέρει σε κάθε φάση και σε κάθε περίοδο την κερδοφορία». Η κυβέρνηση κάνει λόγο για μεγάλο δημόσιο κέρδος από το τίμημα των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης. Το πού πηγαίνουν τα δημόσια έσοδα είναι πλέον γνωστό σε όλους. Πάντως όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών! Αλλά και το όποιο κέρδος, θα επιστρέφεται στις εταιρείες, αφού από αυτές θα αγοράζουμε το δικό μας πετρέλαιο ή φυσικό αέριο στις τεχνητά διογκωμένες, από αυτές, τιμές.

Δίκτυα ηλεκτρισμού και αερίου, ορυκτός πλούτος, υδρογονάνθρακες, άνεμος, ήλιος και νερά... Αυτά αξιώνει το μεγάλο κεφάλαιο, αυτά τους δίνει η κυβέρνηση, βαθαίνοντας την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας και την επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών. Το αντίθετο απαιτούν τα λαϊκά συμφέροντα, κι αυτό μόνο ένα λαϊκό κράτος μπορεί να το ικανοποιήσει αξιοποιώντας τον ενεργειακό πλούτο με απόλυτο γνώμονα το λαϊκό συμφέρον. Μπορεί, δηλαδή, να ερευνήσει, να αντλήσει και να αναπτύξει τομέα Ενέργειας λαϊκή ιδιοκτησία, σε όφελος των εργαζομένων και των οικογενειών τους.