Συνεπής στο αντιλαϊκό της χρονοδιάγραμμα, η κυβέρνηση παρουσίασε το νομοσχέδιο για τα δημοψηφίσματα, τα οποία σκοπεύει να αξιοποιήσει σαν ένα ακόμα εργαλείο για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση, εκβιάζοντας τη συνέργεια του λαού. Η κυβέρνηση θα θέσει σε δημοψήφισμα προαποφασισμένες αλλαγές στη λειτουργία και τα οικονομικά των κομμάτων, της Βουλής, συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος. Στόχος της είναι αφενός να καλλιεργήσει την αίσθηση ότι ενδιαφέρεται για τη γνώμη του λαού, τα δικαιώματα του οποίου έχει στην κυριολεξία ρίξει στον Καιάδα. Αφετέρου, να νομιμοποιήσει αλλαγές που βάζουν επιπλέον εμπόδια στη δράση κομμάτων όπως το ΚΚΕ, που αντιπαλεύουν με όρους στρατηγικής την αστική πολιτική, γι' αυτό και αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για τη σταθερότητά της.

Ο χρόνος που επιλέγει η κυβέρνηση για να αναμορφώσει το θεσμικό πλαίσιο για τα δημοψηφίσματα δεν είναι τυχαίος. Το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματα - πυλώνες του γνωρίζουν ολοένα και μεγαλύτερη απαξίωση στις λαϊκές συνειδήσεις, εξαιτίας της βαθιάς αντιλαϊκής πολιτικής τους. Τα αστικά επιτελεία επιδιώκουν αυτή η απαξίωση να ανακοπεί και στη χειρότερη περίπτωση να μην εκφραστεί με ριζοσπαστικό τρόπο. Να μη μετουσιωθεί σε δύναμη και διάθεση ανατροπής συνολικά του γερασμένου και σάπιου αστικού κόσμου, ο οποίος τη μόνη «δημοκρατία» που αναγνωρίζει είναι η δικτατορία του κεφαλαίου στο σβέρκο των εργαζομένων και του λαού. Για να καλλιεργήσουν στο λαό την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει σε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της διατείνονται ότι υιοθετούν τα αποπροσανατολιστικά και αντιδραστικά συνθήματα των καθοδηγητών της πλατείας, όπως «άμεση δημοκρατία τώρα» και «έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα».

Πατώντας σ' αυτό το έδαφος, μέσα από τα δημοψηφίσματα, θα επιδιώξουν, για παράδειγμα, να βάλουν επιπλέον εμπόδια στην οικονομική ενίσχυση των κομμάτων από το λαό, στη λογική του «όλοι είναι ίδιοι και κλέφτες» και, μέσα από ένα ακόμα πιο αντιδραστικό εκλογικό σύστημα, να διασφαλίσουν τη σταθερότητα του συστήματος με αντιλαϊκές κυβερνήσεις συνεργασίας, τώρα που ξεφτίζει η δικομματική εναλλαγή. Ακόμα, οι αλλαγές για τα συνδικάτα που θα τεθούν στην κρίση δημοψηφισμάτων, θα έχουν στόχο τον έλεγχο από το αστικό κράτος του περιεχομένου και των μορφών πάλης του κινήματος, με ωμή επέμβαση στο εσωτερικό τους.

Προβάλλουν ως ανάγκη τον καθορισμό θητειών των βουλευτών, την αυστηροποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, τη μείωση του αριθμού των βουλευτών, αλλαγές στη Δικαιοσύνη, ως μέτρα που δήθεν απαντούν σε λαϊκές απαιτήσεις. Αλλά μόλις γίνουν όλα αυτά, η Βουλή έγινε φιλολαϊκή; Ακόμη και το πιο τίμιο αστικό πολιτικό σύστημα, τι νόμους θα ψηφίζει και θα εφαρμόζει; Για το λαό ή για το κεφάλαιο, τα συμφέροντα του οποίου διαχειρίζεται; Θα αυξάνει μισθούς και συντάξεις; Θα μειώνει την ανεργία; Θα παρέχει δωρεάν Υγεία, Παιδεία; `Η θα υπηρετεί την εκμετάλλευση και τα κέρδη, την καπιταλιστική ανάπτυξη; Η Δικαιοσύνη θα γίνει φιλολαϊκή; Θα πάει κόντρα στα συμφέροντα του κεφαλαίου; Θα στηρίζει τις απεργίες; Με το «ηθικό» αστικό σύστημα, ούτε η ανεργία εξαλείφεται, ούτε μισθοί και συντάξεις αυξάνονται, ούτε δωρεάν Υγεία, Παιδεία θα υπάρξουν. Τα δημοψηφίσματα είναι φτιαγμένα στα μέτρα του αστικού πολιτικού συστήματος και γι' αυτό ενάντια στο λαό, που πρέπει να τα αποτρέψει. Αν η κυβέρνηση νοιάζεται για τη γνώμη του λαού, να προσφύγει σε εκλογές.