Η θρασύτατη παρέμβαση των μεγαλοβιομηχάνων που αξιώνουν απαλλαγή από 250 «εμπόδια στην επιχειρηματικότητα» στοχεύει στην εξασφάλιση συνθηκών ασύδοτης δράσης τους. Θέλουν να σαρώσουν συλλογικές συμβάσεις και εργατικές αμοιβές, επιδιώκουν να καταργήσουν το πενθήμερο και την κυριακάτικη αργία, αξιώνουν διεύρυνση της λεγόμενης διευθέτησης του χρόνου εργασίας, ώστε να μην πληρώνουν την υπερωριακή απασχόληση, απαιτούν να απασχολούν τον εργάτη χωρίς χρονικούς περιορισμούς και άλλα πολλά. Παρότι το εύρος του αντιδραστικού τους πονήματος είναι εξαιρετικά μεγάλο, παραπέμποντας σε πολύ περισσότερες παρεμβάσεις από τις 250 - μόνο η κατάργηση των χρεώσεων υπέρ τρίτων ξεπερνά τις 30 διαφορετικές περιπτώσεις - η συνδυαστική του δυναμική είναι επικίνδυνα πολλαπλασιαστική και οι συνέπειες ανυπολόγιστες. Κάθε πρόταση του ΣΕΒ έχει πολλές «ουρές» και «ψιλά γράμματα», που οδηγούν σε μια πλήρη αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου για την επιχειρηματική δραστηριότητα, με τέτοιον τρόπο, ώστε όχι μόνο να απαλλάσσει τις μεγάλες επιχειρήσεις από οικονομικά, φορολογικά, χρηματοδοτικά και διοικητικά βάρη, αλλά να τα μεταφέρει επίσης στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, την αγροτιά, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ένα βαθιά αντιδραστικό και οπισθοδρομικό εργασιακό καθεστώς.

Αν και οι μεγαλοεπιχειρηματίες προσεγγίζουν «τεχνοκρατικά» τις προκλητικές απαιτήσεις τους, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ουσιαστικά είναι μια πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης σε βάρος των εργαζομένων και βεβαίως για την επόμενη μέρα της κρίσης, που με μόνιμα πλέον μέτρα υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων θα διασφαλίσουν την απρόσκοπτη κερδοφορία τους με τις μεγάλες «μεταρρυθμίσεις» του μνημονίου και της φιλομονοπωλιακής κυβερνητικής πολιτικής. Εξάλλου, η θρασύτητά τους έχει άμεση σχέση με τη στάση της κυβέρνησης, αλλά και της ΝΔ και των κομμάτων του κεφαλαίου. Τροφοδοτήθηκε όλους τους προηγούμενους μήνες από την αντιλαϊκή πολιτική και τις διακηρύξεις υπέρ της «ανταγωνιστικότητας» και της «ανάπτυξης», από τα μέτρα υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος της εργατικής τάξης. Πυροδοτήθηκε εκ νέου από τις τελευταίες τοποθετήσεις του Γ. Παπανδρέου και των υπουργών του. Επικυρώθηκε από τα συγχαρητήρια του Μ. Χρυσοχοΐδη που ενθουσιάστηκε από τη συμβολή τους στο νέο «εθνικό σύμφωνο για την ανάπτυξη».

Μεταξύ τους τα σκέφτονται και τα συμφωνούν. Ενωμένοι στον ίδιο στόχο. Προκλητικοί, άδικοι, αδίστακτοι και υποκριτές, ασκούν κριτική στο παρελθόν που οι ίδιοι διαμόρφωσαν, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, για να δημιουργήσουν μια κατάσταση που τους εξυπηρετεί ακόμη καλύτερα σε αυτήν τη φάση του καπιταλισμού. Το θράσος των μεγαλοβιομηχάνων μπορεί να απαντηθεί μόνο μέσω της τόλμης των εργατοϋπαλλήλων και των συμμάχων τους. Τα 250 «εμπόδια» στην επιχειρηματικότητα που παρουσίασε ο ΣΕΒ, πρέπει να μετεξελιχθούν σε εκατομμύρια «εμπόδια» για την εφαρμογή τους. Τα εκατομμύρια των εργατών, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, των φτωχομεσαίων αγροτών, των νέων ανθρώπων, των συνταξιούχων, του λαού θα τα ορθώσουν διεκδικώντας να ζουν ανθρώπινα τη ζωή τους. Και θα καταφέρουν όχι μόνο να αμυνθούν, όχι μόνο να καθυστερήσουν τις οδυνηρές επιπτώσεις της πολιτικής ΕΕ - κυβέρνησης - μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και να αποτελέσουν ένα μόνιμο, αξεπέραστο εμπόδιο στο μεγάλο κεφάλαιο και στις πολιτικές που ασκεί εναντίον της εργατικής τάξης. Που διεκδικώντας ικανοποίηση όλων των αναγκών των οικογενειών τους θα βάζουν ρότα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.