Η επίδειξη κρατικής πυγμής και ο κυβερνητικός αυταρχισμός αποτελούσαν ανέκαθεν συστατικά στοιχεία της πολιτικής εκείνων των κυβερνήσεων που ήθελαν να «περάσουν» μέτρα από τα οποία ευνοείται ακόμα περισσότερο η οικονομική ολιγαρχία. Μέτρα, δηλαδή, που όπως και να τα διαβάσει κανείς, οδηγούν στην παραπέρα χειροτέρευση της θέσης του λαού στην καπιταλιστική κοινωνία. Προκαλούν βάναυσα χτυπήματα στο λαϊκό εισόδημα, ακυρώνουν τις εναπομείνασες από το παρελθόν λαϊκές καταχτήσεις, διαμορφώνουν δυσοίωνες προοπτικές για το μέλλον των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Κανένα μέτρο, καμιά απολύτως πολιτική, που αντιμετωπίζει λαϊκά προβλήματα ικανοποιώντας κάποιες λαϊκές ανάγκες, δεν προκαλεί την λαϊκή αγανάχτηση, δεν σηματοδοτεί την κινητοποίηση του λαού. Μόνο που στον καπιταλισμό τέτοιες κυβερνήσεις δεν υπάρχουν. Και όταν κάνουν κάποιες παραχωρήσεις, αυτό γίνεται κάτω από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης με στόχους και αιτήματα σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Ολα τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κλιμακώνοντας περισσότερο την αντιδραστική πολτική των κυβερνήσεων της ΝΔ, είναι μέτρα φιλομονοπωλιακά, άρα αντιλαϊκά και αντιδραστικά, γι΄ αυτό και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, είναι κινητοποιήσεις με νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά, έχουν μαζικότητα, συνέχεια, αποφασιστικότητα.

Οι μόνοι που αντιδρούν στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των άλλων κοινωνικών ομάδων που πλήττονται από την πολιτική που συναποφάσισε η κυβέρνηση με την ΕΕ και το ΔΝΤ, είναι μια χούφτα εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, οι μεγαλοβιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι και οι καναλάρχες των αστικών Μέσων Ενημέρωσης, που είναι και μεγαλέμποροι και μεγαλοβιομήχανοι. Αυτοί, δηλαδή, που έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν για ένα προς ένα τα μέτρα που υιοθετεί η κυβέρνηση, αφού πρόκειται για ρυθμίσεις που πάντα αποτελούσαν μέρος από τις αξιώσεις που προέβαλαν προς το πολιτικό τους προσωπικό. Μαζί τους, βέβαια, όπως συμβαίνει πάντα σ' αυτές τις περιπτώσεις, συναθροίζονται και διάφορα τσιράκια της οικονομικής ολιγαρχίας, που ελπίζοντας σε κάποιες παραπάνω χρηματοδοτήσεις-επιδοτήσεις, βάζουν πλάτη στην κυβερνητική πολιτική και στην κατασυκοφάντηση όσων αντιστέκονται στην αντιλαϊκή πολιτική.

Τα μέτρα φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα είναι ενάντια σ΄ ολόκληρο το λαό. Αποτελούν πολιτικές που θέλουν να συνθλίψουν τα λαϊκά στρώματα μόνο και μόνο για να εξασφαλιστεί ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία για ολοένα και λιγότερες επιχειρήσεις. Ρυθμίσεις που διευκολύνουν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, εκτοπίζοντας από την «αγορά» δεκάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ. Αυτό επιχειρεί να κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου, με τα μέτρα που πήρε μέχρι σήμερα, προς την ίδια κατεύθυνση κινούνται και τα νέα νομοθετήματά της για τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στο κεφάλαιο, για τα νέα κίνητρα προς τους επιχειρηματίες με τον λεγόμενο αναπτυξιακό νόμο, με το ...άνοιγμα των λεγόμενων «κλειστών επαγγελμάτων».

Ο αυταρχισμός των κυβερνώντων, όπως κι αν αυτός εκφραστεί, δεν θα περάσει. Οσο αυτοί θα σχεδιάζουν την ένταση της αντιλαϊκής τους πολιτικής, τόσο δυσκολότερο θα είναι να υλοποιηθούν τα σχέδιά τους, τόσο οι βίαιες, ακραίες και αυταρχικές επιλογές τους κατά των εργαζομένων θα πέφτουν στο κενό. Μετά από τόσα μέτρα λεηλασίας των λαϊκών στρωμάτων, οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι δεν τους μένει να χάσουν κάτι. Ταυτόχρονα, συνειδητοποιούν περισσότερο ότι με τον αγώνα, με την αντίσταση, με την λαϊκή κινητοποίηση, με λαϊκό μέτωπο πάλης ενάντια στις πολιτικές που τους ρημάζουν, σε ρότα ανατροπής τους, θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες.