Χτύπημα στη μόρφωση | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Χτύπημα στη μόρφωση

Οι 30 άδειες που έδωσε, προχτές, το υπουργείο Παιδείας στους επιχειρηματίες ιδιοκτήτες κολεγίων - δίνοντάς τους ουσιαστικά και το δικαίωμα να βαφτίσουν τα μαγαζιά τους «ιδιωτικά πανεπιστήμια» - υποβαθμίζουν, ακόμα περισσότερο, την Ανώτατη Εκπαίδευση και ανοίγουν το δρόμο, για να κατασκευαστεί μια ενιαία εκπαιδευτική αγορά πτυχίων, τίτλων και βεβαιώσεων. Απ' αυτήν την αγορά, οι σπουδαστές - σε δημόσιες και ιδιωτικές εκπαιδευτικές δομές - θα μαζεύουν, διαρκώς, διάφορα «χαρτιά» αμάθειας, ελπίζοντας ότι θα βρουν δουλειά.

Είναι βασική επιλογή του κεφαλαίου - σε αυτήν τη φάση - να ρίξει ακόμα πιο κάτω το επίπεδο μόρφωσης των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, για να διαμορφώσει μια μεγάλη στρατιά ευέλικτων εργαζομένων. Οι σπουδαστές θα μαθαίνουν μόνο τα «απαραίτητα», αυτά, δηλαδή, που ζητάνε οι εργοδότες. Η κατεύθυνση αυτή θα είναι «ενιαία» όποιο πτυχίο ή βεβαίωση έχει στα χέρια του ο κάθε σπουδαστής: Γνώση που εξυπηρετεί την «αγορά». Τα κολέγια, έτσι κι αλλιώς, ως ιδιωτικά μαγαζιά εκπαίδευσης πουλάνε την όποια «μόρφωση» ως προϊόν. Οι ιδιοκτήτες κολεγίων δεν είναι τίποτα άλλο από εμπόρους που έχουν αγοράσει τα «δικαιώματα» του τίτλου σπουδών ιδιωτικών και δημοσίων πανεπιστημίων του εξωτερικού.

Με τη νομιμοποίησή τους (μέσω της ενσωμάτωσης της οδηγίας 36/05 στο ελληνικό Δίκαιο) τα δημόσια πανεπιστήμια πρέπει να τα «ανταγωνιστούν». Γι' αυτόν τον «ανταγωνισμό», που μόνο το κεφάλαιο εξυπηρετεί, το έδαφος έχει προετοιμαστεί εδώ και καιρό και ολοκληρώνεται με τις νέες αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Η οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια πανεπιστημίων και ΤΕΙ θα τα φέρει σε «απευθείας σύνδεση» με τις επιχειρήσεις και υπό τον απόλυτο έλεγχό τους. Επίσης, στόχος είναι τα πτυχία των δημοσίων ιδρυμάτων να είναι «ατομικά» και να μεταφέρεται η ευθύνη διαμόρφωσης του πτυχίου στο φοιτητή. Με λίγα λόγια, κανένας τίτλος σπουδών να μη μοιάζει με τον άλλον, ακόμα και εάν προέρχεται απ' την ίδια σχολή.

Τελικός στόχος είναι οι σπουδαστές να τρέχουν σε δημόσια ιδρύματα, κολέγια και κάθε έμπορο της γνώσης για να μαζεύουν «χαρτιά», σ' ένα ατελείωτο εμπόριο ελπίδας που ούτε θα τους κατοχυρώνει, ούτε θα τους μορφώνει. Θα επιδιώκουν να φτιάχνουν διαρκώς ένα «βιογραφικό», μετρώντας «βεβαιώσεις» που θα «εκτιμήσει» αύριο το αυριανό αφεντικό τους. Παράλληλα, το σύνολο των γνώσεων που θα έχουν αποκομίσει θα κατατάσσονται σε μια κλίμακα, το λεγόμενο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, που θεσμοθετείται με το νομοσχέδιο για τη Διά Βίου Μάθηση. Πρόκειται για ένα εργαλείο των εργοδοτών ώστε να επιλέγουν τους εργαζόμενους που χρειάζονται, την κάθε χρονική στιγμή, στην καλύτερη δυνατή τιμή.

Ατομικό» σύνολο γνώσεων σήμερα σημαίνει «ατομική» εκμετάλλευση αύριο απ' τον εργοδότη. Ο σπουδαστής θα έχει την ευθύνη για τα «πιστοποιητικά» που θα μαζεύει, άρα και για το αποτέλεσμά τους στην αναζήτηση εργασίας. Ο εργοδότης, πιο εύκολα από ποτέ, θα απαιτεί ατομική σύμβαση εργασίας, αφού «ατομική» θα είναι και η μόρφωση που θα έχει. Μια μόρφωση «λειψή» που θα ταιριάζει σε έναν υποταγμένο και άβουλο εργαζόμενο, που δε θα αντιλαμβάνεται το δίκιο του και άρα δε θα μπορεί να το διεκδικήσει. Είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων να σταματήσουν τώρα τις αποφάσεις που έχει πάρει η κυβέρνηση για το μέλλον των παιδιών τους. Το δικαίωμα στη μόρφωση, το δικαίωμα στη δουλειά είναι και πρέπει να παραμείνει αδιαπραγμάτευτο.