Σαν ιστορική στιγμή στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας έμεινε η πολιτική αλλαγή, και το πέρασμα της διακυβέρνησης της χώρας από τη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ενας συμβιβασμός ανάμεσα στη χούντα, την ντόπια κυρίαρχη τάξη και το δικό της πολιτικό κατεστημένο, αλλά και τον αμερικανοΝΑΤΟικό παράγοντα, πρόλαβε τα χειρότερα από την κρίση που μάστιζε το εφτάχρονο τυραννικό για το λαό και όχι για τη χρηματιστική ολιγαρχία καθεστώς. Μια κρίση, που, εκτός από το αντικειμενικό του χαρακτήρα της, είχε απέναντί της ένα λαϊκό κίνημα, το οποίο είχε σημαντική συμβολή στην όξυνσή της.
Το αστικό πολιτικό κατεστημένο καθιέρωσε επετειακά τη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή ως επάνοδο στη «Δημοκρατία», ή ως αποκατάσταση της «Δημοκρατίας».
Βεβαίως, κάθε ιστορική επέτειος έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο και στην ταξική κοινωνία αυτό, αντικειμενικά, δεν μπορεί να 'ναι ενιαίο για ολόκληρη την κοινωνία. Αλλωστε, και η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, παρά τις σαφείς διαφορές της ως προς τη μορφή διακυβέρνησης από τη στρατιωτικοφασιστική χούντα, λειτουργεί και δρα για τη διασφάλιση της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης και του εκμεταλλευτικού της καθεστώτος ενάντια στην τεράστια πλειοψηφία του λαού. Και από δω πηγάζουν και η διαφορετική προσέγγιση και το διαφορετικό περιεχόμενο στη συγκεκριμένη επέτειο, από το λαό.
Αλλωστε, η λαϊκή πάλη για την ανατροπή της χούντας στόχευε σε μια άλλη δημοκρατία, με το λαό κυρίαρχο, χωρίς ΝΑΤΟ και ξένες στρατιωτικές βάσει, χωρίς τους Αμερικάνους, χωρίς την κυριαρχία της ολιγαρχίας του πλούτου, μια δημοκρατία από το λαό για το λαό. Η συγκεκριμένη, όμως, πολιτική μεταβολή εδραίωνε τη «Δημοκρατία» των λίγων ενάντια στους πολλούς.
Ετσι, σήμερα, και αφού τη ΝΔ, στην οποία άνοιξε το δρόμο για να κυβερνήσει αυτός ο συμβιβασμός, τη διαδέχτηκε το ΠΑΣΟΚ, τα προβλήματα, τα οποία κληρονόμησε η συγκεκριμένη περίοδος στο λαό, συνεχίζουν να υπάρχουν και να οξύνονται. Η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, την οποία προωθούν οι Ευρωατλαντικοί εταίροι, ασκεί τρομοκρατική πολιτική σε βάρος των λαών της περιοχής. Οι βαλκάνιοι λαοί και ο ελληνικός βίωσαν το ΝΑΤΟικό πόλεμο και βιώνουν τις συνέπειες της συνέχισης των επεμβάσεων. Τα λαϊκά κινήματα χαρακτηρίζονται «τρομοκρατία» και σ' αυτόν το χαρακτηρισμό στήνονται ολόκληροι μηχανισμοί παρακολούθησης και καταστολής όλων όσοι αντιστέκονται στην επιβολή της ιμπεριαλιστικής θέλησης. Με πρόσχημα την εγκληματικότητα που δημιουργεί η πολιτική τους και η σάπια κοινωνία τους, εφαρμόζουν συμφωνίες τύπου Σένγκεν, γιγαντώνουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς για το χτύπημα του λαϊκού κινήματος, καταργούν στην πράξη τη δημοκρατία στους τόπους δουλιάς, καταργούν τις πιο στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες, δημιουργούν μια κοινωνία όπου θέλουν να βασιλεύει η ηρεμία του τρόμου τους.
Η Ελλάδα ενσωματώνεται ακόμη πιο βαθιά στο ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που, επίσης, στρατιωτικοποιείται και παίρνει ενεργά μέρος στη δράση τους ενάντια στους γειτονικούς λαούς, στο όνομα της αύξησης των κερδών της πλουτοκρατίας από την εκμετάλλευσή τους, από τα διεθνικά μονοπώλια. Οι ξένες βάσεις και τα πυρηνικά ενισχύονται στην Ελλάδα.
Οι διαβόητες αναδιαρθρώσεις, αντεργατικές, αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου, αυξάνουν την ανεργία, μειώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις, καταστρέφουν την κοινωνική ασφάλιση, τη δημόσια δωρεάν υγεία για το λαό και εκπαίδευση για τα παιδιά του.
Αυτή είναι η «Δημοκρατία», που αποκαταστάθηκε στην Ελλάδα, μια στυγνή δικτατορία του κεφαλαίου, χωρίς τα τανκς.
Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα, ο λαός μπορεί και πρέπει να αντιτάξει τη δική του δράση για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, ως μέσο για να ανοίξει ο δρόμος στη λαϊκή εξουσία και να γίνει ο ίδιος αφέντης στον τόπο του.
Feeds
