Πάγια επιδίωξη του κεφαλαίου είναι να μειώσει τους μισθούς στο κατώτατο δυνατό επίπεδο. Με κάθε δυνατό τρόπο. Αμεσο ή έμμεσο. Αυτό επιδιώκεται και με την εργατοκτόνο Οδηγία Μπολκεστάιν, περί απελευθέρωσης των υπηρεσιών, την υιοθέτηση της οποίας προωθεί ήδη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Τι επιδιώκει να αξιοποιήσει προς όφελος του κεφαλαίου η συγκεκριμένη Οδηγία; Τα διαφορετικά επίπεδα μισθών που υπάρχουν σήμερα στα 27 κράτη της ΕΕ. Αναζητούν τη φόρμουλα η οποία θα οδηγήσει στη συμπίεση όλων συνολικά των μισθών στα κατώτατα δυνατά επίπεδα. Γενικότερα επιδιώκουν να δημιουργήσουν πολιορκητικούς κριούς, με τους οποίους θα επιχειρήσουν να κατεδαφίσουν εκ θεμελίων τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των Ευρωπαίων εργαζομένων.

Το αρχικό κείμενο της Οδηγίας, με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο, προέβλεπε ότι στην περίπτωση διασυνοριακής παροχής υπηρεσιών, με απόσπαση εργαζομένων από τη μία χώρα στην άλλη, θα εφαρμόζεται το εργατικό δίκαιο της χώρας προέλευσης και όχι εκείνο της χώρας υποδοχής. Μια διάταξη που τινάζει στον αέρα συλλογικές συμβάσεις, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, καθώς έδινε τη δυνατότητα, εταιρείες υπηρεσιών με έδρα χώρες όπου τα εργασιακά δικαιώματα έχουν ισοπεδωθεί (π.χ., πρώην σοσιαλιστικές χώρες) όχι μόνο να παρέχουν υπηρεσίες σε άλλες χώρες, αλλά και να μεταφέρουν εργαζόμενους τους οποίους θα πληρώνουν με τους άθλιους μισθούς των χωρών προέλευσης των υπηρεσιών και όχι των χωρών υποδοχής.

Η Οδηγία προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, γενικό ξεσηκωμό των εργαζομένων. Ηρθε νέο κείμενο, το οποίο όμως περιέχει μόνο φραστικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με το αρχικό. Ετσι ακόμα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ομολογεί ότι μόνο «στο μέτρο του δυνατού, δεν θίγεται το ποινικό και εργατικό δίκαιο, ούτε τα θεμελιώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα...». Είναι εμφανές ότι η φράση «στο μέτρο του δυνατού» δεν είναι παρά ο Δούρειος Ιππος, ώστε να εφαρμοστεί η Οδηγία στην πιο αντιδραστική της εκδοχή.

Φυσικά οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να συμβιβαστούν με τη νέα θρασύτατη πρόκληση της ευρωπαϊκής εργοδοσίας, της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Η αντίδραση και η πάλη τους πρέπει να κλιμακωθούν. Να γίνουν ακόμα πιο αποφασιστικές. Να αποκτήσουν πολιτικά χαρακτηριστικά. Οι εργαζόμενοι μπορούν να σταθούν εμπόδιο και να χαλάσουν τα αντιδραστικά σχέδια που απεργάζεται ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός. Οι εργαζόμενοι μπορούν να βαδίσουν το δρόμο που οδηγεί στην κοινωνική τους απελευθέρωση. Το δρόμο της αμφισβήτησης και της ανατροπής της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών, στην κατεύθυνση της λαϊκής εξουσίας και του σοσιαλισμού.