Με την ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το Ασφαλιστικό, το Κόμμα χαράσσει την «κόκκινη», λαϊκή γραμμή, πίσω από την οποία δεν μπορεί να γίνει ούτε μισό βήμα. Αξονας δράσης του εργαζόμενου λαού πρέπει να είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του. Η παραμικρή υποχώρηση σήμερα, μπροστά στη θύελλα των μέτρων που φέρνει η κυβέρνηση, σημαίνει ολοκληρωτική απώλεια της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Σημαίνει στρατηγική υποχώρηση σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων, με τραγικές συνέπειες για τις συντάξεις, την Υγεία, την Πρόνοια στο άμεσο μέλλον, αλλά και μακροπρόθεσμα για τη νέα γενιά.

Στο στόχαστρο του κεφαλαίου μπαίνει η «καρδιά» της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης: Καταργούνται ο κοινωνικός χαρακτήρας της Ασφάλισης και κάθε στοιχείο αλληλεγγύης. Η Ασφάλιση γίνεται αυστηρά ατομική υπόθεση. Η σύνταξη και η Υγεία φορτώνονται ατομικά στην πλάτη του κάθε εργαζομένου. Με τη διάσπαση της σύνταξης στη «βασική» και στο «αναλογικό» μέρος, οι συντάξεις μειώνονται δραματικά ακόμα και σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα. Το κράτος περιορίζει τη χρηματοδότηση μόνο στη «βασική», η οποία θα είναι σύνταξη πτωχοκομείου. Το ατομικό κυνήγι για μια σχετική βελτίωση αυτής της σύνταξης πρόνοιας οδηγεί αναγκαστικά στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και στη σχεδιασμένη προ πολλού «παράταση του εργάσιμου βίου». Ο εργαζόμενος θα κληθεί να πληρώνει αδρά και τις επιπλέον παροχές Υγείας, πέρα από το «βασικό πακέτο» στο οποίο θα περιορίζεται η κάλυψη του Ταμείου. Ταυτόχρονα, με το νέο αντιασφαλιστικό μοντέλο, καταργούνται τα κατώτερα όρια συντάξεων και σαλαμοποιείται το ΕΚΑΣ. Τα αποθεματικά των Ταμείων παραδίδονται εξ ολοκλήρου στον τζόγο, ενώ οι επικουρικές συντάξεις, που έτσι κι αλλιώς μειώνονται (νόμος Πετραλιά), θα μετεξελιχθούν στον «επαγγελματικό πυλώνα» και οι αποδόσεις τους θα εξαρτώνται από τον τζόγο.

Παράλληλα, η κυβέρνηση επιβάλλει άμεσα την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στο δημόσιο με το νομοσχέδιο που επεξεργάζεται, μετατρέπει την Ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων σε «επαγγελματική», χωρίς καμία κρατική εγγύηση, ενώ αύξηση ορίων επιβάλλεται και στον ιδιωτικό τομέα με: Συρρίκνωση των αναπηρικών συντάξεων και αναθεώρηση προς το χειρότερο των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, κατάργηση της λίστας των ΒΑΕ και εξοβελισμό εκατοντάδων επαγγελμάτων και ειδικοτήτων από το ισχύον καθεστώς. Στο πλαίσιο αυτό, οι επιχειρήσεις όχι μόνο δεν καταβάλλουν εισφορές δισεκατομμυρίων ευρώ που παρακρατούν παράνομα, αλλά και «επιβραβεύονται» με την καθιέρωση ενός πάγιου συστήματος χαριστικών ρυθμίσεων.

Ολα τούτα παρουσιάζονται σήμερα από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ως μια «λύση» που επιβάλλουν η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, οι αγορές και οι δανειστές, είναι δήθεν το τίμημα για «να σωθεί η χώρα». Ο ισχυρισμός αυτός είναι καμουφλάζ για να επιβάλουν μέτρα που είναι προαποφασισμένα. Οι νόμοι Σιούφα - Ρέππα - Πετραλιά και δεκάδες άλλα νομοθετήματα πέτυχαν πέρα για πέρα το στόχο τους. Το στρατηγικό στόχο για κατεδάφιση της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, που εξαρχής είχε τεθεί από το κεφάλαιο, την ΕΕ, τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Η εργατική τάξη πρέπει να απαντήσει στην κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, με στόχο την υπεράσπιση και διεύρυνση των ασφαλιστικών της δικαιωμάτων, στο ύψος των σύγχρονων αναγκών της εργατικής οικογένειας. Σ' αυτή τη γραμμή πρέπει να υποταχτεί και η μάχη της απεργίας στις 24 του Φλεβάρη, με στόχο την κινητοποίηση ακόμα πιο πλατιά των εργατικών μαζών, τη ριζοσπαστικοποίηση νέων συνειδήσεων, την ολόπλευρη όξυνση της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης.