Ηερχόμενη Δευτέρα 26η Ιούνη έχει ανακηρυχτεί από τον ΟΗΕ Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και μ' αυτήν την αφορμή θα ξανακούσουμε πολλά επίσημα χείλη να μιλούν με «ευαισθησία» και «ενδιαφέρον» για το πρόβλημα των ναρκωτικών και την αντιμετώπισή του. Ενα πρόβλημα υπαρκτό και διογκούμενο, όπως φαίνεται και από διάφορες έρευνες και στατιστικές, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κατά καιρούς. Η εξάπλωση της τοξικοεξάρτησης αυξάνεται ραγδαία και ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες, ενώ παράλληλα πολλαπλασιάζονται και τα θύματα αυτής της μάστιγας.

Οι πολιτικοί υποστηρικτές της υποταγής στον ευρωαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, στο μονόδρομο της ΟΝΕ και το «μη αναστρέψιμο» της σημερινής καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, μιλώντας για το πρόβλημα των ναρκωτικών, θα προσπαθήσουν να σκιαγραφήσουν την εικόνα μιας νεολαίας που στερείται ιδανικών και οραμάτων, που σχεδόν νοσεί και εύκολα μπλέκεται στα δίχτυα των εξαρτησιογόνων ουσιών. Θα κρύψουν τις βαθύτερες κοινωνικοταξικές αιτίες του προβλήματος και τις αντιδραστικές αντιλαϊκές πολιτικές τους. Είναι οι ίδιες, που επιλέγουν τη «νομιμοποίηση», την αποδοχή της χρήσης, το συμβιβασμό με το πρόβλημα και τη συντήρησή του. Που υποχρηματοδοτούν τις θεραπευτικές κοινότητες, τα προγράμματα ουσιαστικής θεραπείας και επανένταξης.

Κι αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται από όλες τις κυβερνήσεις είναι που συνεχώς εντείνει τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των νέων. Τα κροκοδείλια δάκρυα για τη νεολαία, που δήθεν «δεν έχει ιδανικά και οράματα», χύνονται απ' αυτούς που θέλουν τη συνείδηση των νέων υποταγμένη, που κατασυκοφαντούσαν τους χιλιάδες αγωνιζόμενους μαθητές, που κλείνουν τ' αυτιά τους στα αιτήματα των νέων, που αμφισβητούν, που αγωνίζονται, που δεν υποτάσσονται. Μπορεί να καγχάζουν ότι «οι νέοι είναι το μέλλον αυτού του τόπου», όμως γι' αυτό ακριβώς, για να εξασφαλίσουν και το δικό τους μέλλον, θέλουν τους νέους υποταγμένους, να μην αμφισβητούν, να μην ταράζουν τα «ήσυχα νερά» του βούρκου που έχουν ετοιμάσει γι' αυτούς.

Ομως, η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που ...ψυχοπονιάρικα, παρουσιάζουν. Οι νέοι, που εμπνέονται από πραγματικά υψηλά ιδανικά, που κρατούν μια πραγματικά ανυπόταχτη στάση ζωής, δίνοντας πολλές φορές μαθήματα αξιοπρέπειας, γίνονται όλο και περισσότεροι. Η σημερινή νεολαία δεν είναι μια «χαμένη γενιά», έχει δώσει σημαντικά δείγματα για το εντελώς αντίθετο. Εχει ορθώσει το ανάστημά της ενάντια στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, έχει απαιτήσει σθεναρά το δικαίωμά της στη μόρφωση, στη δουλιά, στη ζωή, έχει ξαφνιάσει ευχάριστα όσους οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο κι έχει τρομάξει αυτούς που πασχίζουν για τη διατήρηση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Υπάρχουν πολλές χιλιάδες νέοι, που παλεύουν καθημερινά ενάντια στον ατομικισμό που προωθεί η σημερινή κοινωνία, που απορρίπτουν τους «πλαστούς παραδείσους» της ναρκοκουλτούρας που προωθεί η κυρίαρχη ιδεολογία. Είναι οι νέοι της ΚΝΕ, μαζί με το κόμμα της εργατικής τάξης στη χώρα μας, το ΚΚΕ, και μαζί τους πολλοί άλλοι, που κάνουν καθημερινή υπόθεση του λαϊκού κινήματος την πάλη για μια άλλη κοινωνία. Που προβάλλουν τη συντονισμένη συλλογική δράση για τη διαμόρφωση ανυπότακτων αγωνιστικών συνειδήσεων ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, ενάντια στην εξάρτηση και τη φυγή. Η μάστιγα αυτή των ναρκωτικών θα μπορέσει να εκλείψει μόνο όταν θα εξαλειφθούν οι αιτίες της, με την πραγματική λαϊκή εξουσία, σε ρήξη με το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα.