Οταν πριν από μερικά χρόνια ο Μπους στοχοποιούσε τη ριζοσπαστική ιδεολογία, ομολογώντας ανοιχτά πως αποτελεί τον κύριο αντίπαλο και ταυτίζοντάς την με έγκλημα, έδινε το «σήμα» έναρξης μιας αντικομμουνιστικής εκστρατείας, που σήμερα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και θέτει μετ' επιτάσεως το καθήκον της απόκρουσής της ενώπιον όλων εκείνων τους οποίους στοχεύει, κι αυτοί δεν είναι μόνον οι κομμουνιστές.

Στην Ελλάδα, οι αντικομμουνιστικές μεθοδεύσεις παρεμποδίζονται από το γεγονός ότι το ΚΚ παρέμεινε όρθιο και δυνατό, βρίσκεται σε πορεία αντεπίθεσης, αλλά κι απ' το ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα δε λύγισε. Δεν είναι, όμως, ξεκομμένες από τα παραπάνω οι διαρκείς, συστηματικές παρεμβάσεις εναντίον του ΚΚΕ. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα εμετικά του κ. Πάγκαλου, στον οποίο καταμερίστηκε ο ρόλος του πρώτου βιολιού στην αντικομμουνιστική επίθεση, όπως και του ΠΑΣΟΚ. Η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να γέρασε, αλλά στον αντικομμουνισμό πρωτοπόρα. Αναφερόμαστε και στην αποσιώπηση της δράσης του ΚΚΕ και των προτάσεών του, στη συκοφάντησή του κατά καιρούς, στην πληθώρα εκπομπών στα ΜΜΕ που διεκδικούν και εύσημα επιστημοσύνης, αλλά βιάζουν την Ιστορία, συκοφαντούν το ΚΚΕ, το κίνημα, το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, «πυροβολούν το ιστορικό παρελθόν», γιατί, από τη μια, τους βολεύει στους σημερινούς σκοπούς θωράκισης της εξουσίας από την όποια άνοδο της ταξικής πάλης, από την άλλη φαίνεται ότι δε θέλουν να θυμούνται πως «το μέλλον θα τους κανιονοβολήσει».

Ο αντικομμουνισμός σηκώνει κεφάλι. Το λαϊκό κίνημα έχει στόχο, μαζί με τους κομμουνιστές. Αυτό φοβάται το σύστημα. Ο καπιταλισμός αμύνεται, επιτιθέμενος στο αντίπαλό του δέος. Οι κομμουνιστές, μπροστάρηδες στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, για το σοσιαλιστικό μέλλον, αυτονόητα δέχονται πρώτοι τα πυρά. Σειρά θα πάρει ο λαός στο σύνολό του, το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Ο καπιταλισμός θέλει τους λαούς γονατισμένους. Τρέμει τη ριζοσπαστικοποίησή τους και θέλει να την ανακόψει. Τρέμει την ώρα που θα αποκτήσουν εμπιστοσύνη στη δύναμη που έχουν να τον συντρίψουν και θέλει να τους φοβίσει. Φοβάται την ακτινοβολία του σοσιαλισμού που φωτίζει για τους λαούς το δρόμο προς την κοινωνία την απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και προσπαθεί να την σκιάσει.

Δεν θα τα καταφέρει ο καπιταλισμός. Τα σχέδιά του, όπως και ο ίδιος κάποτε, θα ναυαγήσουν στη θυμωμένη θάλασσα των λαών. Λέει το ρητό της ερήμου: «Αλυχτάνε τα σκυλιά, το καραβάνι, όμως, περνάει». Δε μας φοβίζουν, μας πεισμώνουν, μας ατσαλώνουν και συνεχίζουμε για τον προορισμό μας.