Ο καπιταλιστικός κόσμος κινείται στην τροχιά της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Οι αστικές κυβερνήσεις και τα διεθνή οικονομικά επιτελεία του συστήματος αναζητούν εναγωνίως τρόπους για την ομαλοποίηση της κατάστασης υπέρ των μονοπωλίων, συνεπώς σε βάρος των λαών. Η δημόσια συζήτηση που αφορά στην κρίση, στο τμήμα της που έχει για αποδέκτη την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, σκοπίμως αποκρύπτει πως αυτή είναι εγγενές στοιχείο του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, απ' το οποίο είναι αδύνατον να απαλλαχτεί. Οσο υπάρχει καπιταλισμός, θα υπάρχουν και οικονομικές κρίσεις, τα βάρη των οποίων πάντα και παντού θα διοχετεύονται στις πλάτες των λαών.

Υπό το πρίσμα αυτής της αλήθειας, οι εργαζόμενοι, όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, πρέπει να απορρίψουν τη δημαγωγία και να αποκρούσουν τις προσπάθειες χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού τους από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου». Η ΝΔ τα φορτώνει όλα στη διεθνή κατάσταση και στη διαχείριση του ΠΑΣΟΚ, αυτό με τη σειρά του στη διαχείριση της ΝΔ, από κοινού με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τον ΛΑ.Ο.Σ. εφευρίσκουν άλλοθι στον «καζινοκαπιταλισμό», στην «απληστία της αγοράς», στους «τζογαδόρους». Λες και υπάρχει αγορά που δεν είναι άπληστη ή καπιταλισμός χωρίς «τζόγο». Ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί για το σύστημα, που εκφράζουν, εκπροσωπούν και φιλοδοξούν να διαχειριστούν, αποκρύπτουν απ' το λαό την αλήθεια, ευελπιστώντας σε μια καλή είσπραξη από την κάλπη.

Ο λαός οφείλει να τους γυρίσει την πλάτη. Να γυρίσει την πλάτη στις εκκλήσεις της κυβέρνησης για συναίνεσή του σε νέες θυσίες δήθεν για το ξεπέρασμα της κρίσης. Να γυρίσει την πλάτη σε ανέξοδες προτάσεις περί αναδιανομής του εισοδήματος από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που σκόπιμα παραλείπουν να αναφέρουν ότι αυτή είναι σε άμεση συνάρτηση με το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής, αφήνοντας στο απυρόβλητο την ταξική εκμετάλλευση, αλλά και το γεγονός πως στον καπιταλισμό η γενική τάση είναι να πέφτει όλο και χαμηλότερα η τιμή της εργατικής δύναμης.

Τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει; Να καταδικάσει πολιτικά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όπως και τις δυνάμεις - συνοδοιπόρους τους. Στις κάλπες, όποτε και αν στηθούν, να τιμωρήσει τα κόμματα αυτά, δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης στην πρόταση του ΚΚΕ. Και, συγχρόνως, αποφασιστικά να συμβάλει στη μεγάλη υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που μπορεί να ασκεί το απαιτούμενο επίπεδο πίεσης σε συνδυασμό με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας της άρχουσας τάξης. Δρόμος ελπίδας για το λαό είναι αυτός που οδηγεί στη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου με στόχο τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία. Κάθε άλλος είναι δρόμος που οδηγεί στο βάλτο της υποχώρησης, της αδράνειας, της ενσωμάτωσης. Κάθε άλλος είναι δρόμος που θα πισωγυρίζει τραγικά το επίπεδο της ζωής του.