Είναι ολοφάνερο ότι η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση προετοιμάζονται πυρετωδώς να υποδεχτούν την οικονομική κρίση και μάλιστα, με τέτοιον τρόπο που να θιγούν κατά το δυνατόν λιγότερο οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και άρα να πληρώσουν τη νύφη οι οικονομικά ασθενέστεροι της κοινωνίας: Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αυτοί δηλαδή που έτσι κι αλλιώς χρηματοδοτούν τόσα χρόνια την αύξηση των καπιταλιστικών κερδών και τη συσσώρευση του κεφαλαίου.

Στο χορό της ...προετοιμασίας, συμμετέχουν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ο ΛΑ.Ο.Σ. Με παρεμβάσεις που κάθε φορά οι ίδιοι τις χαρακτηρίζουν βαρυσήμαντες, στην πραγματικότητα έχουν ανοίξει κανάλι επικοινωνίας για τον τρόπο που θα δοθούν οικονομικές ενισχύσεις προς τις διάφορες επιχειρηματικές ομάδες, διαβουλεύονται αν οι ενισχύσεις πρέπει να δοθούν στις τράπεζες ή στους βιομήχανους, διαπραγματεύονται πώς αποτελεσματικότερα θα σωθούν οι κεφαλαιοκράτες.

Η οικονομική κρίση που, αργά ή γρήγορα, θα ξεσπάσει και στη δική μας χώρα και θα συνοδευτεί από επώδυνες συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα, όσο οξύμωρο και αν φαίνεται, μπορεί για τους εργαζόμενους να αποτελεί μια ευκαιρία. Να διαπιστώσουν ακόμα καλύτερα τι πρεσβεύει το κάθε κόμμα. Να συνειδητοποιήσουν σε ποιον θεό πιστεύει. Ποιες αξίες και τίνος συμφέροντα εξυπηρετεί. Γιατί, ανεξάρτητα από τα λόγια και τις ανέξοδες κορόνες, η προοδευτικότητα και ο φιλολαϊκός χαρακτήρας των κομμάτων δεν ορίζονται αυτοπροσδιοριστικά, αλλά αποδεικνύονται στην πράξη και στη δράση τους, βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων. Κριτήρια, που τις μέρες αυτές, το καταλαβαίνουμε όλοι, δεν μπορεί παρά να έχουν σχέση με την ίδια τη βάση της κοινωνίας: Την οικονομία και τον τρόπο που προσεγγίζουν - αυτοί που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί - τα ζητήματα που προκύπτουν από τις εκμεταλλευτικές παραγωγικές σχέσεις.

Τι προτείνουν, για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της κρίσης που προκαλούν τα μονοπώλια; Ακολουθούν μια πολιτική που έρχεται σε αντίθεση και αντιπαράθεση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, ή αποπροσανατολίζουν με προτάσεις που αρχίζουν και τελειώνουν στην κρατικοποίηση μιας τράπεζας λες και αυτή θα είναι φιλολαϊκή; Ακολουθούν γραμμή εναντίωσης στα μονοπώλια, με στόχο την ανοιχτή και μετωπική σύγκρουση μαζί τους, ή περιορίζονται στις αδιέξοδες εκκλήσεις για επίδειξη ανθρωπισμού από τα μονοπώλια; Κάνουν το δεύτερο.

Τα συμπεράσματα, για τις πολιτικές επιλογές που, μαζί με την κυβέρνηση, έχουν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι εύλογα. Η καταγγελία και η αποκάλυψη του ρόλου τους είναι υπόθεση καθενός από εμάς. Και η δουλειά που πρέπει να κάνουμε δεν περιμένει!