Οι τρεις πρόσφατοι θάνατοι στρατιωτών στο Κιλκίς, στην Κοζάνη και την Κύπρο δίνουν ακόμα μια φορά αφορμή, με τραγικό τρόπο, για να ανοίξει η συζήτηση σχετικά με τους κινδύνους, τις συνθήκες και το χαρακτήρα της στρατιωτικής θητείας, όταν αυτή «εμπνέεται» από τα ΝΑΤΟικά δολοφονικά οράματα. Παρότι οι αιτίες των τριών θανάτων είναι διαφορετικές, τα περιστατικά συνδέονται άμεσα με τις απαράδεκτες συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα. Παλιές και ακατάλληλες για διαβίωση κι εκπαίδευση υποδομές, παντελής έλλειψη μέτρων υγειονομικής φροντίδας και προστασίας των φαντάρων, εκπαίδευση που σε καμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζει το αξιόμαχο του στρατεύματος, αλλά διογκώνει στο έπακρο κατά τη διάρκεια της θητείας τα αδιέξοδα που βιώνουν οι νέοι συνολικά στη ζωή τους.

Οι αγγαρείες και το «ξεπάτωμα» των φαντάρων δε βοηθούν στη σκληραγώγηση και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Ενας στρατός που διαμορφώνεται με στόχο να υπηρετεί το δόγμα των δολοφονικών ΝΑΤΟικών επεμβάσεων ανά τον κόσμο, δεν έχει ανάγκη από νέους με υψηλό φρόνημα και ιδανικά. Το αντίθετο μάλιστα! Ενας στρατός που χτίζεται με την προοπτική να μπορεί να στραφεί ακόμα και ενάντια στον «εχθρό λαό», δεν εκπαιδεύεται με βάση τις αξίες και τα ιδανικά που εμπνέουν το λαό. Αυτός ο χαρακτήρας, που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ παλιότερα και τώρα οι κυβερνήσεις της ΝΔ θέλουν να προσδώσουν στο στρατό, υπαγορεύει την απαξίωση της θητείας τόσο από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο και από τους ίδιους τους νέους.

Είναι απαράδεκτη η προσπάθεια της κυβέρνησης να υποβαθμίσει το θέμα, μιλώντας για μεμονωμένα και ανεξάρτητα περιστατικά, τη στιγμή που πυκνώνουν όχι μόνο οι θάνατοι, αλλά και οι τραυματισμοί και οι αυτοκτονίες στρατευμένων. Είναι απαράδεκτο να πληρώνει κάθε χρόνο ο λαός τεράστια ποσά, δήθεν για την εθνική άμυνα, και την ίδια στιγμή τα στρατόπεδα κι οι εγκαταστάσεις να παραμένουν στην κατάσταση που ήταν πριν τρεις και τέσσερις δεκαετίες. Είναι απαράδεκτο η θητεία να μην έχει καν χαρακτήρα εκπαίδευσης, να καταντάει στην καλύτερη περίπτωση ...χαμένος χρόνος για τους νέους και να αποσυνδέεται πλήρως με ό,τι προηγείται κι ό,τι ακολουθεί στη ζωή τους.

Οι τραυματισμοί, οι αυτοκτονίες, οι θάνατοι, τα τραγικά περιστατικά θα συνεχίζονται στα στρατόπεδα, όσο θα συνεχίζεται αυτή η απαράδεκτη κατάσταση. Για να αλλάξουν ριζικά ο χαρακτήρας και οι συνθήκες της στρατιωτικής θητείας χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας του λαού και της νεολαίας, μέσα κι έξω από τα στρατόπεδα. Χρειάζεται αγώνας που να απαιτεί πρώτα και κύρια απεμπλοκή της χώρας από ΝΑΤΟ και ΕΕ, κατάργηση του μισθοφορικού στρατού, οργάνωση της στρατιωτικής εκπαίδευσης με κριτήριο την υπεράσπιση του λαού και της χώρας και, φυσικά, πραγματικά μέτρα ασφάλειας, υγιεινής, περίθαλψης, ολόπλευρης στήριξης και ουσιαστικής εκπαίδευσης των στρατευμένων.