Η αναμέτρηση...
Ηρθε η ώρα της «εθνικής μάχης». Η Γιουροβίζιον θα μας «εκπολιτίσει» και φέτος. Ο πολιτισμός «μας» αναμετριέται και πάλι. Ετσι «πρέπει» να νιώθουμε, αν δούμε, έστω και λίγη ώρα, τηλεόραση αυτές τις μέρες. «Ειδήμονες» με περισπούδαστο ύφος αναλύουν την υποψηφιότητα της «εθνικής» «μας» τραγουδίστριας και του «εθνικού» «μας» ...μουσουργού. Τόσες μέρες, τόσες ώρες, τόσα λεπτά και τόσα δευτερόλεπτα απομένουν για τη μεγάλη διοργάνωση στην Αθήνα, γράφει με μεγάλα γράμματα στην ιστοσελίδα της Γιουροβίζιον. Τα δευτερόλεπτα περνούν και η αγωνία «κορυφώνεται» στο πανελλήνιο!
Για μια ακόμα χρονιά, μετά την αδικημένη υποψηφιότητα του Sakis και την «εθνική υπερηφάνεια» που «μας προσέφερε» η Elena, η «μεγάλη πορεία του ελληνισμού» συνεχίζεται. «Πρέπει» να συμμετάσχουμε όλοι στον «αγώνα» που δίνει η Anna για τη Γιουροβίζιον. Είμαστε «υποχρεωμένοι» ως «καλοί Ελληνες» και ως «Eυρωπαίοι» να αναφωνήσουμε όλοι μαζί: Ζήτω ο «πολιτισμός» μας! Την αμέριστη συμπαράστασή τους θα δηλώσουν, όπως κάθε χρόνο, η κυβέρνηση της χώρας, μαζί, φυσικά, και η αξιωματική αντιπολίτευση. Κρίνεται, άλλωστε, «η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό»...
Και μην ξεχνάμε την «ενεργό» συμμετοχή που είχαμε στην επιλογή του τραγουδιού που θα μας «εκπροσωπήσει». Ο λαός μας «αποφάσισε» με τη δημοκρατία των γραπτών μηνυμάτων. Συμπορευόμαστε «όλοι», λοιπόν, μαζί με την Anna με μια φωνή.
Οι θεωρίες περί «ενωμένων Ελλήνων που κάνουν θαύματα» κάνουν θραύση. Για το ...θαύμα των εκατ. ευρώ, που θα κοστίσει η φιέστα, κι ας πληρώνουμε τη δήθεν δημόσια τηλεόραση. Την υποψηφιότητα στηρίζουν όλες οι εκπομπές ...κοινωνικού σχολιασμού και τα ...έγκυρα δελτία ειδήσεων. Εχουν παρελάσει από τα βήματά τους όλες οι «εξέχουσες» προσωπικότητες του δημόσιου βίου. Προέκυψε, μάλιστα, και «διάσταση απόψεων» των «πνευματικών ταγών».
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι μόνον η Γιουροβίζιον, αλλά οι χιλιάδες «Γιουροβίζιον» που μας βομβαρδίζουν κάθε μέρα. Αυτές, που παρέχονται ...τσάμπα απ' την τηλεόραση. Αυτές, που διαφημίζουν τα ιλουστρασιόν υποπροϊόντα των κάθε λογής «πολιτιστικών κέντρων». Αυτές, που καλλιεργούν και αναπαράγουν τις αστικές και μικροαστικές αντιλήψεις του «αμερικάνικου ονείρου» και πουλάνε χάντρες στους εγχώριους ιθαγενείς. Αυτές, που σκορπίζουν αυταπάτες εικονικής ευτυχίας, ευημερίας και επιτυχίας. Αυτές, που θέλουν να στρουγκιάσουν και να στραγγαλίσουν τα όνειρα και τις αναζητήσεις των νέων. Αυτές, που θέλουν να σε πείσουν πως ζεις σε έναν άλλο κόσμο, σε πείσμα όλων όσα βιώνεις καθημερινά. Αυτές, που μοιράζουν φρούδες ελπίδες και καλλιεργούν το «όνειρο» του λουστράκου, που έγινε πλούσιος με την «αξία» του. Αυτές, που χωρίζουν τους ανθρώπους σε «επιτυχημένους» και «αποτυχημένους».
Στην πολύμορφη αυτή επιχείρηση, που ασελγεί στον πολιτισμό και κάνει «τραγούδια» για ...παραμύθιασμα και ισοπέδωση αξιών και ιδανικών, ο λαός έχει τη δική του απάντηση. Οπως και στην «κουλτούρα» των «στιχουργών», που φτιάχνουν α-νόητους «στίχους» ή των «αοιδών» που τραγουδούν με τα ...πόδια. Είναι τα τραγούδια με ψυχή, τραγούδια που μιλούν για τους καημούς, τις ελπίδες και τα όνειρα του λαού, τις χαρές και τις λύπες του. Κι όσοι αμφιβάλλουν, δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά στη λίστα των τραγουδιών, που αντέχουν στο χρόνο και τις κάθε λογής επιθέσεις...
Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ
Feeds
