Υπήρχε - γιατί τώρα δεν υπάρχει - μια καταπράσινη πλαγιά, ένα πανέμορφο δάσος, ίσως το μοναδικό που κατέβαινε χαμηλά μέχρι το δρόμο και την ακρογιαλιά. Ενα πυκνότατο δάσος καμάρι και καύχημα της περιοχής, αλλά και ο φόβος για την εξαφάνισή του. Ενα δάσος, που οι γύρω κάτοικοι το πρόσεχαν σαν τα μάτια τους. Κρατούσε τα νερά που κατέβαιναν προς την παραλία κι όταν φυσούσε, ένα βουερό ανάλαφρο θρόισμα σαν νανούρισμα ακουγότανε από την πλευρά του. Το καλοκαίρι έφερνε δροσιά κι ένα σμήνος από πουλιά και τζιτζίκια φώλιαζε στις φυλλωσιές του. Ηταν ένα δάσος χάρμα ιδέσθαι. Αλλωστε, πόσα πια δάση μάς έχουν απομείνει;
Αλλά, δυστυχώς, φέτος όταν πρωτοπήγαμε συναντήσαμε ένα θλιβερό θέαμα. Το δάσος, το τελευταίο απομεινάρι ομορφιάς και ψυχικής ανάτασης. Το δάσος, που ανάπαυε τη ματιά μας και γέμιζε τα σπλάχνα μας καθαρό αέρα, είχε εντελώς κουτσουρευτεί.
Μια μπουλντόζα πέρασε ανάμεσά του κι έκανε την καταστροφική δουλιά της. Ναι... Εισχώρησε στην ψυχή και την καρδιά του δάσους και το διέλυσε. Και ενώ ήταν πυκνό κι αδιαπέραστο, τώρα υπάρχει ένα τεράστιο άνοιγμα ανάμεσα στα κατασφαγμένα δέντρα. Τώρα, σε κάθε 4 - 5 μέτρα, συναντάς κι ένα δέντρο πελεκημένο απ' τα κλαριά του και μια ψηλόλιγνη τούφα στην κορυφή να θυμίζει το παλιό του μεγαλείο.
Τώρα το μάτι σου διαπερνά ανενόχλητα και διασχίζει όλο το τοπίο που κάποτε ήτανε δάσος.
Τα πουλιά εξαφανίστηκαν και μια παγωμάρα καλύπτει την άλλοτε καταπράσινη επιφάνεια.
Μόλις πάτησε το πόδι του ο ιδιώτης, άρχισε η «αξιοποίησή» του που θα φέρει το κέρδος, δηλαδή η καταστροφή και εκμετάλλευσή του.
Και δε βρέθηκε ένας υπεύθυνος, ένας αρμόδιος, κάποιος δήμαρχος ή νομάρχης, να φωνάξει και να πει ΣΤΟΠ; Αλλά πού να βρεθεί; Και αυτοί με την ιδιωτική πρωτοβουλία είναι. Και ύστερα σου λένε για αξιοποίηση δόθηκε. Γιατί βλάφτει; Και μπορεί να μας πουν πως γίνεται και έργο αναπτυξιακό.
Αλλά ποια ανάπτυξη γίνεται; Ποιος καρπώνεται από τη χρήση της γης και την καταστροφή του δάσους; Οι απλοί άνθρωποι του μόχθου; Πώς είναι δυνατό να στερούμε τους αληθινούς πνεύμονες, πόρους ζωής κι ανάσας, από τους κατοίκους και περαστικούς και να τα συμπληρώνουν μ' αρρωστημένα λουλουδάκια μαντρωμένα στους τοίχους;