Φαινόταν χαρούμενος και δήλωνε ευχαριστημένος ο φίλος που συνάντησα δυο μέρες μετά τις ευρωεκλογές. «Εγώ είμαι στο 48%, με τους νικητές», μου είπε και συνέχισε: «Δεν πήγα να ψηφίσω. Εφυγα για την παραλία από την Παρασκευή το βράδυ και γύρισα τη Δευτέρα το απόγευμα. Να φανταστείς ούτε τηλεόραση δεν είδα και τα αποτελέσματα τα έμαθα πολύ αργότερα». «Και τι λες για τα αποτελέσματα;», τον ρώτησα. Είχε έτοιμη την απάντηση: «Πήραν όλοι το μάθημά τους. Και θέλω να πιστεύω ότι θα καταλάβουν ότι δεν μας έχουν, πια, στο τσεπάκι τους». Του θύμισα ό,τι μου είχε πει, παλιότερα, πως σε τούτες τις εκλογές θα τιμωρούσε, με την ψήφο του, τα κόμματα που κυβερνούν. «Τους τιμώρησα, απέχοντας από τις εκλογές», μου απάντησε. «Τους έκανες τα μούτρα κρέας, δε βλέπεις τα έχουν βάψει μαύρα και ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου», του είπα, με αρκετή δόση ειρωνείας.

Δε φάνηκε να τον προβληματίζει η ειρωνική παρατήρησή μου. «Ας λες εσύ, τους πείραξε πολύ η αποχή, δεν την περίμεναν τόσο μεγάλη», υποστήριξε. «Μωρέ, καρφάκι δεν τους καίγεται αυτούς για την αποχή, τα εκλογικά ποσοστά τους θέλουν, τα πήραν και τώρα πιάσ' τους», του απάντησα. «Δεν είναι έτσι. Αυτή τη φορά η αποχή ήταν ένδειξη μαζικής πολιτικής διαμαρτυρίας κι αυτό δεν μπορούν να το υποτιμήσουν, ούτε να το προσπεράσουν, εύκολα», επέμεινε. «Κι έτσι να είναι, σιγά μην ιδρώσει το αυτί τους», επέμεινα κι εγώ. Και παίρνοντας φόρα, συνέχισα: «Λες ότι θα εμποδίσει η αποχή την κυβέρνηση της ΝΔ να συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική της; Ακουσες τι είπαν ο Καραμανλής και ο Παπαθανασίου. 'Η μήπως θα εμποδίσει το ΠΑΣΟΚ στην προσπάθειά του να πάρει την κυβερνητική εξουσία και να ξανακάνει τα ίδια; Είδες πώς πανηγύριζαν ο Παπανδρέου και ο Πάγκαλος».

Εφερε την κουβέντα στο ΚΚΕ. «Eσείς μπορεί καλά να πήγατε, αν λάβουμε υπόψη και τις συνθήκες μέσα στις οποίες έγιναν αυτές οι εκλογές, αλλά δεν εισπράξατε όσες ψήφους προσδοκούσατε», είπε. «Πρέπει να παραδεχτείς ότι το παλέψαμε. Δε λέω ότι κάναμε τέλεια όλα όσα μπορούσαμε, ότι δε δείξαμε αδυναμίες και ελλείψεις που πρέπει να ξεπεράσουμε, αλλά μην ξεχνάς τι και ποιους είχαμε να αντιμετωπίσουμε. Υστερα, εμείς δεν έχουμε την αυταπάτη ότι μπορεί, ξαφνικά, το εκλογικό ποσοστό του Κόμματος να εκτιναχθεί στα ύψη. Ξέρουμε ότι η εκλογική του δύναμη εξαρτάται, άμεσα, από την ανάπτυξη του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Και, σήμερα, το κίνημα δεν είναι σε θέση να ωθήσει σε αλματώδη εκλογική άνοδο του ΚΚΕ», απάντησα.

Συνεχίζοντας, τον ρώτησα: «Εντάξει, την έκανες την "γκάφα" και επέλεξες, αντί της ψήφου καταδίκης του δικομματισμού και ενίσχυσης του ΚΚΕ, την αποχή από τις ευρωεκλογές. Από δω και πέρα τι σκέφτεσαι να κάνεις; Θα περιμένεις ν' αλλάξει από μόνη της η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας; Αυτό, κι εσύ το καταλαβαίνεις, δεν μπορεί να γίνει. Δε νομίζεις, λοιπόν, ότι είναι ανάγκη να ενεργοποιηθείς, τουλάχιστον, μέσα στο μαζικό κίνημα; Κι όταν ξανάρθει η ώρα της κάλπης, το ξανασκέφτεσαι». Δε μου απάντησε, αλλά κατάλαβα ότι, μάλλον, προβληματίστηκε...