«Εκλογικά η μάχη θα κριθεί στο κέντρο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει εκτός των αδύναμων λαϊκών στρωμάτων να εκπροσωπήσομε και τη μεσαία τάξη, καινοτόμους και όχι κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, νέες κατηγορίες εργαζομένων με χαρακτηριστικά τη διανοητική εργασία και την υψηλή ειδίκευση. Τα νέα αυτά μεσαία στρώματα προσβλέπουν περισσότερο στην ανάπτυξη και λιγότερο στην κρατική προστασία, δε φοβούνται τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και το νέο παραγωγικό πρότυπο» (ο Νίκος Μπίστης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ / στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Στις πρόσφατες εκλογές στην Ολλανδία η Ακρα Αριστερά κέρδισε το εκπληκτικό για τα δεδομένα της χώρας 16,58% των ψήφων (...) η πιο πάνω τάση, αν και δεν έχει συστηματικό χαρακτήρα, είναι ενδεικτική μιας "μεγάλης επιστροφής": μετά την ιστορική ήττα του κομμουνισμού, η αριστερή αμφισβήτηση επανέρχεται στα πολιτικά σαλόνια και διεκδικεί εκ νέου μια θέση στο ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα (...) αυτός ο χώρος που σήμερα ανασυντάσσεται (...) διαφέρει σημαντικά από την κομμουνιστική αριστερά της προηγούμενης εποχής (...) η ψήφος προς τον "χώρο" είναι κυρίως ψήφος κριτικής στις συνέπειες των ασκούμενων κυβερνητικών πολιτικών παρά ψήφος αντικαπιταλιστική (...) το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: θα μπορέσει αυτός ο χώρος να αποκτήσει μια στιβαρή εκλογική δυναμική και έναν ελκυστικό ιδεολογικό και προγραμματικό λόγο, ώστε να επηρεάσει σημαντικά την πορεία των ευρωπαϊκών κοινωνιών αλλά και της ΕΕ; `Η θα λειτουργήσει ως πρόσκαιρη δύναμη διαμαρτυρίας και ως δεξαμενή ιδεών και στελεχών για τον αιώνιο ανταγωνιστή και εταίρο, τη Σοσιαλδημοκρατία;» (ο Γεράσιμος Μοσχονάς, επίκουρος καθηγητής στο Πάντειο / στα ΝΕΑ).