Το μήνυμα... «Τριάντα τέσσερις νεκροί και 200 τραυματίες, την πρώτη ημέρα του Ραμαζανιού, σε συντονισμένες επιθέσεις, ακόμα και στον Ερυθρό Σταυρό, στη Βαγδάτη. Γιατί; (...) Ποιο ήταν το μήνυμα; Οτι οι Αμερικανοί δεν μπορούν να ελέγξουν το Ιράκ. Το μήνυμα είχε αποδέκτες τους Ιρακινούς, αλλά και τους Αμερικανούς. Οι επιθέσεις προειδοποίησαν επίσης τους Ιρακινούς να μη συνεργάζονται με τον κατακτητή. Οι δράστες μιμήθηκαν τους νέους κανόνες των Αμερικανών που επιτρέπουν τη δολοφονία ηγετικών στελεχών του εχθρού... Και μη γελιέστε: Κάποιοι εχθροί των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να προέρχονται από άλλες αραβικές χώρες, αλλά οι περισσότεροι είναι Ιρακινοί σουνίτες, πολλοί από τους οποίους μισούσαν τον Σαντάμ Χουσεΐν. Καμία σχέση με τα "απομεινάρια του καθεστώτος του Σαντάμ", όπως αποκαλούν οι Αμερικανοί την αυξανόμενη ιρακινή αντίσταση» (Ρόμπερτ Φισκ - ΙΝΤΙΠΕΝΤΕΝΤ - ΒΗΜΑ).

«Ανασφαλείς» οι κατακτητές... «Η πρόσφατη επίθεση με πέντε πυραύλους στο ξενοδοχείο Αλ Ρασίντ, στη Βαγδάτη υπήρξε ένα ακόμα οδυνηρό μήνυμα προς όλους εκείνους που προσπαθούν να ανοικοδομήσουν το Ιράκ, για τους οποίους το Αλ Ρασίντ ήταν σημείο διαμονής, ότι δεν ήταν ασφαλείς ακόμα και όντας πίσω από τα αδιαπέραστα τσιμεντένια τείχη που υψώνονται... Παράλληλα, τίποτε δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο επικίνδυνο στο σημερινό Ιράκ από την υπερβολική εστίαση στους καθημερινούς θανάτους και εκρήξεις, όσο τρομακτικά κι αν είναι. Ισως είναι σκληρό να λέγεται κάτι τέτοιο, όταν έχουν μεσολαβήσει δύο από τις πλέον αιματηρές ημέρες, αφότου ο πόλεμος τερματίστηκε, επισήμως τουλάχιστον. Ημέρες που έδειξαν την αυξανόμενη ικανότητα των αντιπάλων σε θέματα συντονισμού και επιθέσεων... Ωστόσο, στόχος αυτού του τρόμου δεν είναι τόσο να επιφέρει νεκρούς, όσο να εξαλείψει όχι μόνο την αμερικανική, αλλά και τη διεθνή υποστήριξη για ενεργό συμμετοχή» (ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΙΤ ΤΖΟΡΝΑΛ - ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ).