«Οι τοποθετήσεις των κυβερνητικών στελεχών κατά τη διάρκεια της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων αναδεικνύουν ότι σχεδιάζονται νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό και στις συντάξεις (...) ταυτόχρονα στο στόχαστρο μπαίνουν και τα κοινωνικά επιδόματα που θα συρρικνωθούν δραματικά με πρόσχημα τον "εξορθολογισμό" τους (...) τίθεται θέμα επιβίωσης για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους και ασθενείς (...) Παράλληλα, κυβέρνηση και εργοδότες σε συμφωνία με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ανοίγουν και πάλι ζήτημα εργασιακών σχέσεων και συμβάσεων. Οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου δεν κρύβουν ότι επιδιώκουν να συρρικνώσουν ακόμα περισσότερο τους μισθούς, να τύχουν νέων απαλλαγών και επιδοτήσεων, να εξασφαλίσουν ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας στην πλάτη των εργαζομένων (...) το νέο γαϊτανάκι των διαλόγων που στήθηκε, δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για τους εργάτες και τις εργάτριες. Και εδώ αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά ο καταστροφικός ρόλος της ΓΣΕΕ, που επί της ουσίας προπαγανδίζει και απαιτεί από τους εργάτες προσαρμογή στην πραγματικότητα, δηλαδή αποδοχή των όρων που υπαγορεύουν οι κεφαλαιοκράτες.
(...) πίσω από τα χαμόγελα και τους διαλόγους του ΣΕΒ, κρύβεται η ίδια διαχρονική επιδίωξη: Το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, η δραστική συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Για το κεφάλαιο δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να πετύχει την ανταγωνιστικότητα που θέλει, παρά να στείλει στα Τάρταρα την εργατική τάξη. Και όσοι τάζουν στους εργάτες ότι αυτή η ανταγωνιστικότητα μπορεί να έρθει και με άλλους "ενάρετους" τρόπους, ότι μπορεί να έχουν και το σκύλο (το κεφάλαιο) χορτάτο και την πίτα (μισθοί) ολόκληρη, τους παίζουν άσχημο παιχνίδι.
(...) η κατοχύρωση των εργατικών δικαιωμάτων μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ταξική πάλη (...) μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την κυβερνητική πολιτική, συνολικά τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορούν οι εργάτες να κρατήσουν κάποια δικαιώματα, να πάρουν έστω μια ανάσα. Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Πόλεμο ταξικό, ανελέητο. Και στον πόλεμο απαντάς με πόλεμο. Με οργάνωση και ταξική αλληλεγγύη. Με καθαρή στρατηγική και στόχους. Αυτό το δρόμο δείχνει και πάλι στους εργάτες το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Σε αυτή την υπόθεση υποτάσσει όλες του τις δυνάμεις. Μόνο με έναν τέτοιο αγώνα υπάρχει ελπίδα» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).