«Ο καθένας με τον δικό του τρόπο και τις αποχρώσεις του, προτρέπουν σε μια "τακτική ανυπακοής" στο όνομα της... δημοκρατίας. Μια πρακτική που λειτουργεί όχι μόνο οργανωμένα, αλλά και αυθόρμητα και παίρνει άλλοτε "ειρηνική μορφή" και άλλοτε πιο "βίαιη". Σε κάθε όμως περίπτωση, πρόκειται για μια αυτόβουλη και μειοψηφική παραβίαση του οργανωμένου με δημοκρατικό τρόπο συνταγματικού και νομικού πλαισίου της χώρας. Με αφορμή διάφορες αιτίες, δίκαιες ή άδικες, ανάλογα με την "οπτική γωνία" που τις βλέπει ο καθένας. Μόνο που οι "οπτικές αυτές", ακόμα και δίκαιες, σε ένα κοινωνικό πλαίσιο επιβάλλονται με συγκεκριμένους τρόπους και όχι αυθαίρετα (...) Συμφωνούμε ότι αρκετά πράγματα είναι άδικα και γίνονται με λάθος τρόπο. Να τα διορθώσουμε εξαντλώντας όλα τα νομικά και πολιτικά μέσα. Μ' έναν όμως "σταθερό παρονομαστή". Να βγούμε από την κρίση "συντεταγμένα" και ομαλά, ως χώρα και κοινωνία (...) Στην Ελλάδα πολλές φορές δεν εφαρμόζουμε τους νόμους. Είναι κι αυτό μία από τις αιτίες που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

«Το 1974 η εκτίναξη των τιμών της βενζίνης και οι αγανακτισμένες κραυγές ενός οδηγού ΤΑΧΙ πυροδότησαν την εξέγερση που οδήγησε στην ανατροπή της αυτοκρατορίας του Χαϊλέ Σεϊλασιέ. Στη Τυνησία σήμερα, η αυτοπυρπόλυση ενός απελπισμένου άνεργου φοιτητή της Πληροφορικής ήταν η σπίθα που πυροδότησε τη λαϊκή εξέγερση κατά της τυραννικής κυβέρνησης της χώρας αυτής. Η κοινωνική εξέλιξη προχωρεί. Κόντρα σε τυραννικά και αυταρχικά καθεστώτα, κόντρα σε μηχανισμούς βίας, καταστολής και ιδεολογικής υποταγής των εργαζόμενων τάξεων, με ταλαντεύσεις και προσωρινές υποχωρήσεις, οι ανθρώπινες κοινωνίες βαδίζουν προς το πεπρωμένο τους. Η εξέλιξη του κοινωνικού γίγνεσθαι από ένα κατώτερο επίπεδο οργάνωσης σε ένα ανώτερο, είναι νόμος της ζωής, τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί αξεπέραστο εμπόδιο στην ιστορική του εξέλιξη...» (το σχόλιο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).