«Το ένα εκατομμύριο οπαδών και ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας δεν το κράτησε μακριά από τις κάλπες το ότι δεν προχώρησαν με μεγαλύτερη ταχύτητα και αποφασιστικότητα οι μεταρρυθμίσεις (...) Την Κυριακή ένα εκατομμύριο Νεοδημοκράτες έστειλαν το μήνυμα ότι δεν είναι κουκιά δεδομένα. Είναι μια δύναμη ανατροπής μέσα στους κόλπους της παράταξης, που δεν αφήνει άλλα περιθώρια εφησυχασμού στα "τζάκια", τις "κλειστές ροτόντες" και τους βολεμένους» (ο Γ. Τράγκας στη ΧΩΡΑ).

«Εκατοντάδες χιλιάδες Νεοδημοκράτες από τον Σεπτέμβριο του 2008 και ύστερα αποφεύγουν να κυκλοφορήσουν στα χωριά και στις γειτονιές τους, αποφεύγουν να μπουν σε καφενέδες, αποφεύγουν τις συναναστροφές και έχουν αυτοαπομονωθεί και αυτοπεριοριστεί, διότι δεν έχουν πια ούτε ένα επιχείρημα ώστε να υπερασπιστούν την παράταξή τους, και την κυβέρνησή τους» (ο Χρ. Θεοχαράτος στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ).

«Η ελληνική κοινωνία κυριαρχείται πλέον από σύνδρομα ιδιώτευσης και ατομικότητας, ορίζεται περισσότερο από τις επιθυμίες της και λιγότερο από συλλογικές επιδιώξεις και αγωνίες. Αυτή η διαρκής, στις προηγούμενες δύο δεκαετίες, μετάπτωση από το δημόσιο και συλλογικό στο ιδιωτικό και το ατομικό κατέστησε τα πρόσωπα πιο ανεξάρτητα και ίσως πιο φοβικά και γι' αυτό πιο ευαίσθητα σε θέματα ασφάλειας, τάξης και μετανάστευσης. Αυτές οι διεργασίες ερμηνεύουν ως έναν βαθμό την εκτίναξη της αποχής και εξηγούν τόσο την εμφανή συντηρητικοποίηση της κοινωνίας όσο και την ενίσχυση του κόμματος του κ. Καρατζαφέρη, το οποίο σταθερά τα τελευταία χρόνια χειρίζεται τον φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών (...) Το ΠαΣοΚ, παρ' ότι πιο ευέλικτο και κινητικό, δεν καταφέρνει να προσαρμοσθεί στον βαθμό που χρειάζεται. Το μήνυμά του είναι ισχυρότερο από πριν, αλλά μη ικανό ακόμη να πείσει την κοινωνία ότι προσφέρει την εναλλακτική λύση. Θέλει ακόμη δρόμο να διανύσει και προσπάθεια να καταβάλει ώστε να δημιουργήσει βεβαιότητα και ασφάλεια στο μέγα πλήθος. Αλλιώς τίποτε δεν εγγυάται το αποτέλεσμα των επερχόμενων εθνικών εκλογών» (ο Αντ. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ).