«Είναι πλέον σαφές ότι η χώρα έχει τεθεί στη διάθεση των γεγονότων, όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι. Αν συνεχίσει έτσι, θα περιπέσει σε δυσχερή θέση. Θα αντιμετωπίσει, πέραν των άλλων, ζήτημα εσωτερικής ασφάλειας και τάξης. Ο,τι χειρότερο, δηλαδή. Γι' αυτό απαιτούνται το ταχύτερο πραγματικές πολιτικές πράξεις και όχι εικονικές. Η Βουλή των Ελλήνων, αντί να εξαντλείται σε παραινέσεις, σε μισόλογα και σε φραστικές καταδίκες, ας σκύψει πάνω από το πραγματικό πρόβλημα για να διασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

«Ο πυροβολισμός, σχετικά ανώδυνος, ευτυχώς, του νεαρού μαθητή στο Περιστέρι προσθέτει άλλον έναν λόγο για να μη νιώθουν ήρεμοι οι πολίτες. Ανεξιχνίαστη μέχρι στιγμής η υπόθεση, εντείνει, πάντως, την ανησυχία για το τι μπορεί να συμβεί από μια "κακιά ώρα"» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Σε λίγο θα αναζητήσουμε τον επόμενο υπουργό Παιδείας στα δημοτικά (...) γιατί τόσοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και περισπούδαστοι πνευματικοί ταγοί βιάζονται να καταργήσουν την παιδική και την εφηβική ηλικία; Την τελευταία φορά που συνέβη αυτό ήταν στα χρόνια μετά τον πόλεμο, όταν παιδιά 12 χρόνων έρχονταν μόνα στην Αθήνα και δούλευαν για να ζήσουν και να στείλουν κάτι στο χωριό τους. Είναι οι σημερινοί 60άρηδες και 70άρηδες που κατά τα άλλα φταίνε για τα χάλια της ελληνικής κοινωνίας. Είναι εκείνοι που δεν έζησαν (...) που αντί να τους λέμε χίλια ευχαριστώ τους ζητάμε και τα ρέστα. Ρήσεις όπως του Αλαβάνου ή κινήσεις όπως του ΠΑΣΟΚ (ομιλία 15χρονου στο Εθνικό Συμβούλιο) είναι καθαρός ψηφοθηρικός λαϊκισμός. Ακυρώνουν την εφηβεία για να την εκμεταλλευτούν. Σκεφτείτε την πρακτική τους εξειδίκευση στη μέση ελληνική οικογένεια. Θα πρέπει ο πατέρας και η μάνα να ζητήσουν συγνώμη από τα παιδιά τους που έφτιαξαν ένα σπίτι, αλλά αντί για δύο τουαλέτες έχει μία...» (ο Γ. Ξ. Καλαντζής στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).