Να λοιπόν, που ο χαμερπής νυν και αεί και στους αιώνες αμήν τέως Κωνσταντίνος βρήκε το δρόμο του. Εφτασε επιτέλους στο ταμείο του ελληνικού κράτους. Αξιζε η παράσταση που έδωσε στην τηλεόραση, όπου έκλαιγε για τους τάφους των γονέων του. Αξιζε να τον βλέπεις γυμνό, να φωνάζει για τη μόνη αλήθεια που γνώρισε στη ζωή του: φράγκα και φράγκα και άλλα φράγκα...

Η «δεύτερη» δημοκρατία μας (την αποκαλώ δεύτερη, γιατί δεν την έχω γνωρίσει ποτέ κυρία και πρώτη) έκανε επίδειξη της διαστροφής της: από θύμα έγινε θύτης και, ακολουθώντας τις συμβουλές της γεροντοκόρης Ευρώπης, αποφάσισε να επιστρέψει τα κλεμμένα στον κλέφτη τους. Υπάρχουν, ωστόσο, στη «δεύτερη» δημοκρατία μας πολίτες που ονειρεύονται το βασίλειο των θλιβερών σκιών να ζωντανέψει ξανά. Εχουν κάθε δικαίωμα όχι μόνο να το ζητούν, αλλά και να πληρώσουν. Αυτός που θα πρέπει να συντονίσει τις προσπάθειές τους είναι ο επί των τιμών των αστών και πάντα διαπασών Μητσοτάκης. Αυτός είπε, αν θυμάστε, ότι αδικήσαμε τον κλέφτη και αυτός άρχισε το ...κέντημα. Ας πληρώσουν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που πολλοί απ' αυτούς ονειρεύονται ανάκτορα, πηγαίνουν στο Λονδίνο, συνομιλούν με τον κλέφτη και φωτογραφίζονται μαζί του. Ας πληρώσουν οι ηγούμενοι όλων των μοναστηριών της επικράτειας. Αφού δε δίνουν στους φτωχούς, ας δώσουν στους έχοντες. Ας πληρώσουν όπως ακριβώς τον υποδέχονται, σαν βασιλέα που θα γυρίσει κάποτε στο θρόνο του, και θα πάρουν σάρκα και οστά τα περί Κόκκινης Μηλιάς, αν και ο εν λόγω το μόνο που θα μπορούσε να κάνει είναι να κοιμηθεί στον ίσκιο της. Ας πληρώσουν, τέλος, και οι δευτεράντζες Καρατζαφέρηδες, που δεν έχουν τίποτα και ονειρεύονται βασίλεια. Ας πληρώσουν.