Είναι δεν είναι μισός αιώνας από τότε που «σβήστηκε» και τυπικά από τον ελληνικό νομοθετικό «χάρτη» ο από Βυζαντίου αρχόμενος νόμος, ο οποίος χαρακτήριζε «αμαρτωλούς» τους θεατρίνους - και δη τις γυναίκες - και τους στερούσε όλα τα δικαιώματα που είχαν οι υπόλοιποι πολίτες. Το να είσαι θεατρίνος στο Βυζάντιο, σήμαινε να ζεις σε συνεχή διωγμό και παρανομία. Να παίζεις το κεφάλι σου κορόνα - γράμματα, αν έπεφτες στα χέρια των χαφιέδων και οργάνων της εξουσίας. Στο Βυζάντιο, όπου οι γυναίκες δεν είχαν ίχνος δικαιωμάτων, η θεατρίνα δεν ήταν μόνο «αμαρτωλή». Ηταν - εξαναγκαζόταν για να επιζήσει να γίνει - και «πόρνη», «κλοτσοσκούφι» κάθε ανθρωπόμορφου «σατανά». Πώς μπορεί, σε μια τόσο καταπιεστική κοινωνία, μια «πόρνη» να γίνει, όχι μόνο ομόκλινη και αρχισύμβουλος του αρχηγέτη του κράτους, λ.χ., η Ασπασία του Περικλή, αλλά και να φθάσει στο ύπατο αξίωμα; Σ' αυτό το δύσκολο ερώτημα, επιχειρεί να απαντήσει, με γνώση όλων των ιστορικών και βιβλιογραφικών πηγών, με διαλεκτική σκέψη, με ανάλυση πάμπολλων πτυχών της κοινωνικής πραγματικότητας στο πρώτο μισό του 6ου μ.Χ. αιώνα, με ευφάνταστη λογική και ελκυστική γραφή και γλώσσα, το ιστορικό μυθιστόρημα του πεζογράφου και θεατρικού συγγραφέα Κλέαρχου Θεοχάρους «Αυγούστα Θεοδώρα» («Σύγχρονη Εποχή», 509 σελ.). Το μυθ-ιστόρημα αποτελεί μια τεράστια και πολυπρόσωπη πολιτικο-κοινωνική «τοιχογραφία» του Βυζαντίου, με «πρωταγωνίστρια» την πολυθρύλητη, πανέμορφη, «διαολεμένα» έξυπνη και δυναμική Θεοδώρα. Την υφάντρα, μιμάδα, πόρνη, που έγινε σύζυγος του αυτοκράτορα Ιουστινιανού και «αγία».

Η Θεοδώρα (500-548), της οποίας ο βίος πριν τη γνωριμία της με τον Ιουστινιανό διασύρθηκε με τα «Ανέκδοτα» του συγκαιρινού της Προκοπίου, ήταν κόρη του Κυπρίου αρκουδιάρη Ακάκιου. Η Θεοδώρα, με τις αδελφές της, Κομιτώ και Αναστασία, από μικρή συμμετείχε σε θεάματα στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης. Αργότερα, έγινε η πιο φημισμένη ορχηστρίδα και «συμποσιάστρια» πλουσίων και αξιωματούχων. Μετά τη σχέση της με τον άρχοντα Εκήβολο, άρχισε να συναναστρέφεται «σοφούς». Ετσι, γνώρισε και τον ασήμαντο στην όψη Ιουστινιανό, ο οποίος, μαγεμένος από την ομορφιά και την ευφυία της, την έκανε Αυγούστα, την τίμησε στο έπακρο και επηρεασμένος από την πολιτική οξυδέρκεια και τις μονοφυσιτικές πεποιθήσεις, έστρεψε το ενδιαφέρον του στην Ανατολή και συγκρούστηκε για χάρη της με τον πάπα και με άξιους συνεργάτες του - που φοβόταν η Θεοδώρα, λ.χ., με τον Ιωάννη Καππαδόκη.