Ο Γ. Παπανδρέου δεν είχε προσέλθει ακόμη στο χώρο κι έτσι, η συζήτηση ανάμεσα στην αντιπροσωπεία του ΠΑΣΟΚ και σ' αυτήν της ΓΣΕΕ, στη διάρκεια της χτεσινής τους συνάντησης, ήταν μεταξύ τυριού και αχλαδιού. Και καθώς, ο Θ. Πάγκαλος εξιστορούσε τις αμπελοοινικές του ικανότητες, αλλάζει ξαφνικά την κουβέντα και λέει: «Μας ενημέρωσαν οι Αμερικάνοι, ότι θα βομβαρδίσουν το Ιράν και αν δεν το κάνουν αυτοί θα το κάνουν οι Ισραηλινοί». Μετά από λίγο, ήρθε και ο Γ. Παπανδρέου και ξεκίνησε η συνάντηση των αντιπροσωπειών, στη διάρκεια της οποίας, ο Θ. Πάγκαλος ανέφερε και πάλι τα προηγούμενα.

Και, βέβαια, δε γνωρίζουμε τι ακριβώς εννοούσε ο Θ. Πάγκαλος και τι ακριβώς γνωρίζει σχετικά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ετσι κι αλλιώς, όμως, τόσο αυτή, όσο και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δεν προβληματίζονται ιδιαίτερα από τις πολεμόχαρες επιδόσεις των ΗΠΑ...

«Ποιους ακριβώς πολεμούν οι ΗΠΑ στο Ιράκ;». Μπορεί να ξενίζει, από πρώτη ματιά, ο τίτλος του άρθρου στη νεοσυντηρητική «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ», όμως τα όσα αναφέρονται εκεί αποδεικνύουν ότι ο κατοχικός στρατός των ΗΠΑ δε «σφάζει στα τυφλά», αλλά βάσει σχεδίου για το μεταπολεμικό Ιράκ και του «διαίρει και βασίλευε». Το συγκεκριμένο άρθρο αναφερόμενο στην ιρακινή αντίσταση επισημαίνει ότι «υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικές ομάδες μαχητών, οι οποίοι έχουν διαφορετικά κίνητρα και στόχους, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν κάποια σημάδια συνεργασίας μεταξύ τους». Υπάρχει, συνεχίζει, ένα δίκτυο αποτελούμενο κυρίως από ξένους εξτρεμιστές, με επικεφαλής τον Ιορδανό Αμπού Μουσάμπ αλ - Ζαρκαουί, μυστηριώδεις ομάδες μαχητών από την ιρακινή μειονότητα του Σουνιτών που δραστηριοποιούνται στο κέντρο της χώρας, μια μεγάλη στρατιωτική μερίδα Σιιτών υπό τον μάχιμο κληρικό Μουκτάντα αλ Σαντρ που προσελκύει το μεγαλύτερο μέρος των υποστηρικτών του από το Νότιο Ιράκ και διασκορπισμένοι πυρήνες βετεράνων που προέρχονται από τις δυνάμεις ασφαλείας του Σαντάμ Χουσεΐν.

Ιρακινοί και Αμερικανοί αξιωματούχοι, που μελετούν αυτές τις «ομάδες», διακρίνουν και ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ανάμεσά τους. Οι Σουνίτες μαχητές και οι ξένοι εξτρεμιστές οργανώνουν θρησκευτικά υποκινούμενες εκστρατείες, προκαλώντας μεγάλο αριθμό θυμάτων μέσω επιθέσεων αυτοκτονίας και έχοντας ως στόχους τόσο στρατιώτες όσο και απλούς πολίτες. Αντίθετα, η ομάδα του Σαντρ έχει πολιτικά κίνητρα και συνήθως επιχειρεί μεγάλης κλίμακας βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας. Το διά ταύτα είναι αξιοσημείωτο: «Λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις παραπάνω ομάδες, ο Σαντρ και οι υποστηρικτές του θα μπορούσαν να επιλεγούν μεταξύ άλλων στην πολιτική διαδικασία της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι ίσως θα ήταν πιο συνετό για τους Αμερικανούς στρατηγούς να πραγματοποιούν μεγάλης κλίμακας επιθέσεις σε περιοχές Σουνιτών, όπως η Φαλούτζα - οι οποίες ελέγχονται από μαχητές - παρά σε πόλεις Σιιτών, όπως η Νατζάφ».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι κυβερνώντες μάλλον «σπάνε» το κεφάλι τους, αναζητώντας εκφράσεις, που να εννοούν μια «πολιτική λιτότητας» χωρίς να το λένε. Για παράδειγμα, «ήπια προσαρμογή», «ανάπτυξη με σεβασμό στα δημοσιονομικά δεδομένα», «αναπτυξιακός ρεαλισμός» και άλλα τέτοια όμορφα.

Εγινε στο μεταξύ και η συνάντηση Καραμανλή - Εβερτ, μια και ο πρωθυπουργός είναι πασιφανές ότι όλα τα υπόλοιπα τα έχει ως δεδομένα. Μόνο τις σχέσεις με τους «βαρόνους» του επιδιώκει να αποκαταστήσει.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, όσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότερο αποδεικνύεται η «ποιότητα» του διεθνούς ενδιαφέροντος για το δράμα του Μπεσλάν. Οι ΗΠΑ το ομολογούν και ευθέως ότι μόνος στόχος τους είναι να «βάλουν χέρι» στην περιοχή.

Οσο για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ισχυρότερες χώρες της, αναμασούν συνεχώς τα περί «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας», βαδίζοντας ακριβώς στον ίδιο δρόμο. Μάλλον, θέλουν να ξεχάσουμε ότι αυτοί αποτελούν το «άλλο πρόσωπο» της πραγματικής τρομοκρατίας.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ, η προεδρολογία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δείχνουν να έχουν χωριστεί σε «συναινετικούς» και ...«εκλογικούς». Εχουμε δει και άλλες περιόδους προεδρικής εκλογής, αλλά αυτή μοιάζει η πιο ρηχή από όλες.

Και, βέβαια, μόνον ένας ανόητος μπορεί να πειστεί πως όλα ξεκινούν από τη ...βαθιά πίστη κάποιων προς τους θεσμούς και το Σύνταγμα. Αυτά έχουν αποδείξει ότι τα ξεπερνούν ευκολότατα (και στη συνέχεια τα αλλάζουν), εάν δεν τους βολεύουν στις επιλογές τους.

Οσο γι' αυτές τις περιγραφές του «κατάλληλου» υποψηφίου, όσο περνά ο καιρός, πλουτίζουν, περιγράφοντας, πάντως, ένα ...ευχάριστο πρόσωπο με διακομματική αποδοχή. Αραγε, οφείλουμε να είμαστε περήφανοι, αν έχουμε πολλές τέτοιες «προσωπικότητες» στην πολιτική ζωή...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσο περνά ο καιρός, αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο το μέγεθος της βαρβαρότητας, που ήταν καλά κρυμμένο πίσω από την απαστράπτουσα βιτρίνα των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων. Μια βαρβαρότητα, που γέμισε τις τσέπες των διάφορων εταιριών, ξεζουμίζοντας κυριολεκτικά τους εργαζόμενους. Χτες εργαζόμενη, που δούλευε σε εταιρία καθαρισμού στο Ολυμπιακό Χωριό, μας κατήγγειλε ότι έφυγε από τη δουλιά, λόγω των πολύ άσχημων συνθηκών εργασίας. Ακόμα δεν της έχουν δώσει ό,τι της χρωστάνε. Σαββατοκύριακα και αργίες δούλευαν χωρίς επιπρόσθετη αμοιβή, ενώ κανείς εργαζόμενος δεν ξέρει αν του έχουν επικολληθεί τα ένσημα και η εταιρία αρνείται να τους δώσει τη σύμβαση εργασίας. Ετσι, για άλλη μια φορά, δικαιώνονται οι εργαζόμενοι στις κατασκευές που είχαν βαφτίσει τα έργα για τους Αγώνες, τον καιρό της κατασκευής τους, εργασιακά κάτεργα.

Τα ιμάτιά τους διαρρηγνύουν τις τελευταίες μέρες κομματικά στελέχη και ΜΜΕ για τα «γαλάζια παιδιά», με αφορμή και τις τοποθετήσεις των νέων διοικητών και υποδιοικητών στα δημόσια νοσοκομεία. Πέρα απ' τον αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα της όλης συζήτησης, το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για «παιδιά» της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων στα νοσοκομεία, είτε φορούν «γαλάζια», είτε «πράσινα» κοστούμια.

Την ...αναγκαιότητα, άλλωστε, των αλλαγών ξεκαθάρισε ο υπουργός Υγείας Νικ. Κακλαμάνης, μιλώντας χτες στη ΝΕΤ 105,8. «Η αρχική θητεία τους, - είπε - θητεία στην οποία και θα κριθούν, η δόκιμη θητεία, λήγει 28 Φεβρουαρίου 2005. Μέσα στο εξάμηνο αυτό θα κριθούν όχι τόσο από την απόδοση του έργου, γιατί έξι μήνες δεν είναι πολλοί, αλλά από τη συμπεριφορά και κυρίως τι εισήγηση, σε ό,τι αφορά το επιχειρησιακό σχέδιο για το κάθε νοσοκομείο, θα έχουν υποβάλει στο υπουργείο. Για να είμαι ειλικρινής, οι περισσότεροι ιδεολογικά ανήκουν στην κεντροδεξιά παράταξη».

«Το φάντασμα του ολοκληρωτισμού, αργά αλλά σταθερά, απλώνεται παντού. Ο καθένας με το δικό του μερίδιο, ανάλογα με τη χώρα που ζει. Στο Ιράκ πεθαίνεις, στη Νέα Υόρκη λογοκρίνεσαι». Τα παραπάνω λόγια είναι από συνέντευξη του γνωστού Αμερικανού σκηνοθέτη και ηθοποιού Τιμ Ρόμπινς στον συνάδελφο Δ. Δανίκα, που δημοσιεύεται στα χτεσινά «Νέα». Λέει κι άλλα ο Τιμ Ρόμπινς. Κι έχουν μια ιδιαίτερη σημασία τα παρακάτω, πολύ περισσότερο, που τα λέει ένας Αμερικανός:

«- Επομένως, θέλεις να πεις πως θα επανεκλεγεί (σ.σ. ο Τζ. Μπους) χάριν συνωμοσίας του Τύπου;

- Οχι μόνο. Πρόσεξε τώρα το τάιμινγκ της σφαγής με τους Τσετσένους τρομοκράτες.

- Εχεις αποδείξεις για ανάμειξη Αμερικανών;

- Εκείνο που ξέρω και που έχει δημοσιευτεί σε ανύποπτο χρόνο, είναι πως αμερικανικές πηγές τροφοδοτούν τους Τσετσένους με οπλικά συστήματα. Το δεύτερο που ξέρω, και που είναι ακόμη χειρότερο, είναι πως αυτή η τρομοκρατική ενέργεια συντηρεί τον τρόμο στην ψυχολογία όλων των πολιτών. Ποιος μπορεί να καταπολεμήσει αυτόν τον τρόμο; Κανείς! Φαύλος κύκλος. Ο Μπους κηρύσσει πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, οι Τσετσένοι δολοφονούν, η υστερία επαληθεύεται και ο Μπους επανεκλέγεται. End of story».

Τα σχόλια περιττεύουν...