Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες, όμως, δεν περιελάμβαναν μόνον τα περί «κοινωνικού πακέτου». Περιελάμβαναν, επίσης, και μέτρα για την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης, όπως τα ονόμασε η κυβερνητική προπαγάνδα. Μέτρα, τα οποία δε χωράνε σε «πακέτο», όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι φτάνει και... μπαούλο. Κίνητρα για συγχωνεύσεις επιχειρήσεων, δραστική μείωση της φορολογίας για τους εφοπλιστές, φοροαπαλλαγές για τις Εταιρίες Επενδύσεων Ακινήτων, νέα κίνητρα για τις επιχειρήσεις νέων τεχνολογιών, κλπ., κλπ.

Θα προσέξατε, όμως, ότι για τα μεν ψίχουλα ο Κ. Σημίτης ανακοίνωνε συγκεκριμένα νούμερα, επιχειρώντας προφανώς να εντυπωσιάσει με τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια, αλλά για τις νέες προκλητικές παροχές, προς τους... αναξιοπαθούντες κεφαλαιοκράτες, δεν είπε τίποτε το συγκεκριμένο. Το σημειώνουμε, γιατί αποτελεί μια επιπλέον απόδειξη, τόσο του αντιλαϊκού περιεχομένου της κυβερνητικής πολιτικής, όσο και της εξόφθαλμης επιχείρησης παραπλάνησης των εργαζομένων.

Σαν σήμερα συμπληρώνονται δύο χρόνια από το φονικό σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη του 1999. Μέσα στα υπόλοιπα «φιλολαϊκά» και «κοινωνικά ευαίσθητα», που θα μας πουν οι κύριοι της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός το ερχόμενο τριήμερο στη ΔΕΘ, μήπως μπορούν να μας ενημερώσουν και για το πόσοι άνθρωποι δεν «ευτύχησαν» να συναντηθούν με την κυβερνητική «αρωγή», όλη αυτή τη χρονική περίοδο, με συνέπεια να μένουν ακόμη στα κοντέινερ, παρά τις υποσχέσεις περί «άμεσης αποκατάστασης» των προβλημάτων;

Σα δε ντρέπονται!

Προχτές, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών με το υπ' αριθμόν 3552/2001 βούλευμά του απάλλαξε από την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, με ενδεχόμενο δόλο, τους συνιδιοκτήτες της «Φιαλοπλάστ», που κατέρρευσε στο σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη 1999, με συνέπεια το θάνατο τριών ανθρώπων. Η κατηγορία μετατράπηκε σε ανθρωποκτονία από αμέλεια, αφού το σχετικό πόρισμα των αρμοδίων στοιχειοθετούσε επισκευαστικά λάθη και αρκετές παραβάσεις καθ' υπέρβασιν της κατασκευαστικής μελέτης και της οικοδομικής αδείας. Το αδίκημα αυτό, όμως, τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος και δεδομένου, ότι έχουν παρέλθει πέντε χρόνια από την ημέρα της τέλεσής του (το 1995, όταν επισκευάστηκε το κτίριο της επιχείρησης, μέχρι το 2000, που διαμορφώθηκε η κατηγορία για τη συγκεκριμένη περίπτωση) παραγράφεται και άρα παύει η ποινική δίωξη για τους κατηγορούμενους.

Σημειώνουμε το γεγονός, για δυο κυρίως λόγους: Πρώτον, επειδή είναι το πρώτο βούλευμα, που εκδίδεται και αφορά τις κατηγορίες, που αντιμετωπίζουν ιδιοκτήτες, πολιτικοί μηχανικοί και λοιποί υπεύθυνοι των κτιρίων, που κατέρρευσαν τη μοιραία εκείνη Τρίτη, στις 7 Σεπτέμβρη 1999. Και δεύτερον, γιατί το «μήνυμα», που εμείς καταλαβαίνουμε από το περιεχόμενο του βουλεύματος, είναι πως μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να μη στοιχειοθετείται πρόθεση ή δόλος και να μη συμβεί ένας καταστροφικός σεισμός τα επόμενα πέντε χρόνια από την όποια πράξη του...

Κάνουμε λάθος;

Το πρόγραμμα δράσης της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ) σχολιάζαμε χτες και τη «ρεαλιστική» λογική του, που θέλει να περιορίζει τους στόχους του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στα επιτρεπτά για τους κεφαλαιοκράτες και την κερδοφορία των επιχειρήσεών τους όρια, στραγγαλίζοντας τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, αλλά και τις αντικειμενικές δυνατότητες του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου.

Στο ίδιο, όμως, πρόγραμμα δράσης υπάρχει κι ένας άλλος στόχος. Η εξομοίωση των μισθών των Ελλήνων εργαζομένων με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Και για να μην πει κανένας, ότι ο προαναφερόμενος στόχος είναι υπερβολικός, μιλάνε για μια «σταδιακή εναρμόνιση στη διάρκεια μιας πενταετίας».

Από τη μια, δηλαδή, βάζουν στόχο μια αύξηση στο σημερινό κατώτερο μεροκάματο μόλις 12% για τον επόμενο χρόνο και από την άλλη θέλουν το διπλασιασμό του και ακόμη περισσότερο, μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια... Τούτο, όμως, είναι το λιγότερο. Το κύριο είναι η συστηματική εκ μέρους τους καλλιέργεια και προβολή της αυταπάτης, ότι είναι δυνατό, στα πλαίσια της καπιταλιστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης -με τη μια ή την άλλη διαχείριση- να επιτευχθούν τέτοιοι ή παρόμοιοι στόχοι «εναρμόνισης» των όποιων εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Ξέχασαν, άραγε, ότι και κάποιοι άλλοι μιλούσαν -το 1981, όταν η Ελλάδα γίνονταν μέλος της τότε ΕΟΚ- για εξίσωση των μεροκάματων; Τουλάχιστον, εκείνοι δεν τα έλεγαν επισήμως...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εδώ που τα λέμε, αν ο μέσος Ευρωπαίος πολίτης (που υποτίθεται ότι παρακολουθεί τα τεκταινόμενα εδώ) δει τα οικονομικά στοιχεία της χώρας, το επίπεδο των μισθών, της κοινωνικής ασφάλισης και των κοινωνικών υπηρεσιών και ακούσει ότι είμαστε ευτυχείς, μάλλον για τρελούς θα μας πάρει.

Οσο για το... θεσμό της Διεθνούς Εκθεσης της Θεσσαλονίκης, δε νομίζουμε ότι χρειάζεται τις δίκαιες διαδηλώσεις των εργαζόμενων για να θιχθεί. Η κυβερνητική πολιτική που έχει πολλαπλασιάσει τα τελευταία χρόνια την ανεργία και τα λαϊκά προβλήματα γενικότερα στη Μακεδονία, το έχει πετύχει εδώ και καιρό.

Εκτός πια και τις εκθέσεις η κυβέρνηση τις θέλει απλά και μόνο για το θεαθήναι και για «εφέ» στην προπαγάνδα της. Αν είναι έτσι, μόνο τον Αβραμόπουλο θα βρει σύμμαχό της, που ως γνωστόν τρελαίνεται για γιορτούλες.

Πάντως είχε δεν είχε ο Δημήτρης Ρέππας, το πέταξε αυτό το περί «ετερόκλητης συμμαχίας». Μην ξεχνάμε και την παλιά μας τέχνη, έτσι δεν είναι;

ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΙΟ τους προβληματίζονται διάφοροι για την απόφαση Λαλιώτη να γίνει γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και να εγκαταλείψει το ΥΠΕΧΩΔΕ. Οπως καταλαβαίνετε, όταν αλλάζει ένας υπουργός, μένουν πολλά στη μέση. Κι όταν αυτά τα πολλά είναι συμβάσεις δημοσίων έργων, καταλαβαίνετε τι γίνεται.

Τώρα, γιατί ανάμεσα στους αγανακτισμένους είναι και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης είναι απορίας άξιο. Είναι σαφές πως αν ...ξαναμοιραστεί καμιά πίτα, πολλοί θα μπούνε σε μπελάδες και ίσως πολλά αλλάξουν ριζικά. Πάντως, η ουσία του πράγματος ίδια θα μείνει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πριν έξι μήνες, η ΠΑΣΚΕ έχασε την πλειοψηφία στη διοίκηση του ΕΚΛ, επειδή παραιτήθηκε ο γραμματέας της και έγινε ανασυγκρότησή της σε αγωνιστική ταξική κατεύθυνση, με τη συμμετοχή και της ΕΣΑΚ. Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού ήταν η ανάπτυξη αγώνων και το ξεδίπλωμα σημαντικών πρωτοβουλιών, σε αντίθεση με τη μέχρι τότε κατάσταση αδράνειας και ύπνωσης. Η εξέλιξη αυτή, όμως, κάθε άλλο παρά άρεσε στους προηγούμενους «κρατούντες». Κι έτσι, από την πρώτη στιγμή, «κίνησαν γη και ουρανό» για να ανατρέψουν τη νέα κατάσταση. Μαζί με την εργοδοσία (διάβαζε πολυεθνική «ΠΕΣΙΝΕ» κ.ά.), τον ΣΥΝασπισμένο δήμαρχο Λιβαδειάς, βουλευτές και άλλους έκαναν ό,τι πέρναγε από το χέρι τους, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ετσι, κατέφυγαν στη βοήθεια των δικαστηρίων, ποινικοποιώντας τη συνδικαλιστική δράση και τη ζωή της δευτεροβάθμιας οργάνωσης. Η «τυφλή» Δικαιοσύνη δεν τους αρνήθηκε τη συμβολή της και ήρθε με δυο αποφάσεις να επιβραβεύσει και να διευκολύνει την αντισυνδικαλιστική τους δράση. Η πρώτη απόφαση υποχρέωνε το ΕΚΛ να πραγματοποιήσει έκτακτο συνέδριο. Και η δεύτερη -η οποία έγινε αναγκαία, όταν είδαν πως δεν τους βγαίνουν τα «κουκιά»- απέπεμπε τους εκπροσώπους των συνταξιούχων, παρά το γεγονός πως συμμετέχουν ενεργά στο ΕΚΛ εδώ και 20 χρόνια, σύμφωνα με το καταστατικό του και ποτέ, μέχρι πριν λίγο καιρό, δεν είχε θέσει κανένας το παραμικρό ζήτημα.

Την Κυριακή, 9 Σεπτέμβρη, οι αντιπρόσωποι του ΕΚΛ ψηφίζουν για νέα διοίκηση. Θα επιβραβεύσουν, άραγε, όλες τις παραπάνω άθλιες μεθοδεύσεις;

Την κατάργηση της ήδη συμβολικής φορολογίας - που ισχύει για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων - και κατά συνέπεια τη θεσμοθέτηση πλήρους φορολογικής ασυλίας, προτείνει μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του κόμματος των «Φιλελευθέρων» Στ. Μάνος, με επιστολή του που έστειλε πρόσφατα στην κυβέρνηση και τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων. Ενόψει των εξαγγελιών που θα κάνει ο πρωθυπουργός, από το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, ο Στ. Μάνος προτείνει ουσιαστικά την πλήρη κατάργηση της φορολογίας στα κέρδη των επιχειρήσεων (με μείωση του φορολογικού συντελεστή στο 20% και άλλες - χαριστικές για το μεγάλο κεφάλαιο - ρυθμίσεις). Με επίκεντρο την ενίσχυση της κερδοσκοπικής ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, ο Στ. Μάνος προτείνει επίσης, την ιδιωτικοποίηση ή το κλείσιμο των επιχειρήσεων, που παραμένουν ακόμη σε δημόσιο έλεγχο («Ολυμπιακή», Ναυπηγεία Σκαραμαγκά κλπ.), το γενικό ξήλωμα των κοινωνικοασφαλιστικών κατακτήσεων των εργαζομένων με τη θεσμοθέτηση κεφαλαιοποιητικού ασφαλιστικού συστήματος, την κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, τη νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων κλπ.

Με τη γνωστοποίηση των ακραίων - νεοφιλελεύθερων - προτάσεών του, ο Στ. Μάνος, όχι μόνο δεν κρύβει την ταξική του καταγωγή (ο ίδιος ήταν βιομήχανος) αλλά και διευκολύνει τον πρωθυπουργό να εξαγγείλει τις νέες χαριστικές για το μεγάλο κεφάλαιο ρυθμίσεις, καθώς θα είναι πιο... ήπιες από αυτές του κόμματος των Φιλελευθέρων!

«Δεν έρχομαι στην Αθήνα μόνο για τη 17Ν», δηλώνει σε συνέντευξή του (στο «Βήμα») ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ Τόμας Μίλερ. Δεν πρόκειται, βέβαια, για τυχαία ή αυθόρμητη τοποθέτηση, πολύ περισσότερο που είχε δημιουργήσει τη φήμη του «πρεσβευτή για την τρομοκρατία». Γιατί, λοιπόν, ο νέος ανθύπατος φροντίζει πριν ακόμα «πιάσει δουλιά» στην πρεσβεία να μειώσει τις «προσδοκίες» για τη σύλληψη της «17Ν»; Πιθανότατα γιατί δεν πιστεύει ή γνωρίζει ότι η θητεία του θα λήξει χωρίς να εξαρθρώσει την «17Ν». Για τους ίδιους λόγους που δεν έγινε αυτό μέχρι τώρα, για τον εξής ένα: γιατί τη χρειάζονται. Μεταξύ άλλων για να προωθηθούν οι αμερικανικές μπίζνες. Δηλώνει σχετικά ο Τ. Μίλερ: «Θα κάνω ό,τι μπορώ για να προωθήσω τις αμερικανικές εξαγωγές. Ανέφερα ήδη την τρομοκρατία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα μεγάλο κοινό συμφέρον. Δεν είναι μόνο το θέμα της ασφάλειας των Αγώνων. Είναι το θέμα τού να μπορέσουν οι αμερικανικές εταιρίες να διαγωνιστούν για συμβόλαια». Δε θα μπορούσε να ήταν περισσότερο αποκαλυπτικός...

«Γενικά μιλώντας, ποιο κόμμα εμπιστεύεστε περισσότερο για να κυβερνήσει τη χώρα;

ΠΑΣΟΚ: 24,7%, ΝΔ: 23,6%»

Είναι ένα μικρό δείγμα του πρόσφατου γκάλοπ, το οποίο σκόρπισε κύματα χαράς στους κυβερνώντες - και ανάλογους τίτλους στον προσκείμενο στην κυβέρνηση Τύπο - αφού τους επανέφερε στην πρώτη θέση και τη ΝΔ στη δεύτερη. Το γεγονός πως και οι δυο μαζί δε συγκεντρώνουν ούτε καν την προτίμηση του 50% των ερωτηθέντων, δεν τόλμησε να το σχολιάσει κανείς τους. Τι να πουν, άλλωστε...

Με ένα

πεντοχίλιαρο

που σκέφτεσαι

να δώσεις,

από τα τόσα

που χρωστάς,

πες τι

θα ξεχρεώσεις;

*

Θα σβήσεις,

τάχατες, μ' αυτό,

Σημίτη,

το «ζωνάρι»,

τις τράκες,

το ξεζούμισμα,

πες μας

βρε κατεργάρη;

*

Ως το λαιμό

τα χρέη σου,

περίτρανο

το «φέσι»

και μ' ένα

πεντοχίλιαρο

δε μας γελάς

μπαμπέση.

*

Μα, να το ξέρεις,

μπαταξή

πως δε θα

τη γλιτώσεις.

Φτάνει η ώρα

κι η στιγμή

που όλα

θα τα «πληρώσεις»!