Το 64% των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα - σχεδόν δύο στους τρεις - δεν έλαβε καμία αύξηση το 2023, ενώ ένας στους τέσσερις (24%) εργάζεται παραπάνω από το κανονικό ωράριο. Μάλιστα, οι μισοί απ' αυτούς (48%) δηλώνουν ότι δεν αμείβονται για τις υπερωρίες που κάνουν. Παράλληλα, περισσότεροι από τους μισούς μισθωτούς (52%) θεωρούν ότι δεν θα λάβουν καμία αύξηση μετά το «ξεπάγωμα» των τριετιών, ενώ το 22% δηλώνει ότι δεν γνωρίζει αν θα λάβει κάποια αύξηση. Από τις απαντήσεις αυτές σε έρευνα του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, γίνεται φανερό ότι η «στήριξη των μισθών» που τσαμπουνάει η κυβέρνηση, είναι ένας ακόμα προπαγανδιστικός μύθος, ο οποίος καταρρίπτεται από την πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Αυτή η πραγματικότητα, η οποία εκτός από τη συμπίεση των μισθών συνοδεύεται και από τεράστια ακρίβεια, οδήγησε το 90% των μισθωτών να μειώσει την κατανάλωση ακόμα και βασικών αγαθών, όπως το κρέας, τα ψαρικά, τα γαλακτοκομικά, τα φρούτα και λαχανικά, αλλά και την κατανάλωση ρεύματος για θέρμανση και ψύξη.

Μάλιστα, παρά την κυβερνητική προπαγάνδα, που εμφανίζει ως «διέξοδο» τα voucher και τα pass στις πιο φτωχές οικογένειες, οι μισθωτοί έχουν διαφορετική άποψη και ως αποτελεσματικότερο μέσο για την προστασία του βιοτικού τους επιπέδου δηλώνουν ότι είναι «η αύξηση των μισθών» κατά 43% και «η μείωση του ΦΠΑ και των φόρων» κατά 33%. Για κερασάκι στην τούρτα, το 81% θεωρεί ότι η καλύτερη προστασία για τα εργασιακά τους δικαιώματα είναι η υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αίτημα που απορρίπτουν η σημερινή και όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, διατηρώντας και ενισχύοντας το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο. Η διάχυτη δυσαρέσκεια λοιπόν για την πολιτική που συνθλίβει μισθούς και δικαιώματα, ήρθε η ώρα να βρει διέξοδο στη μόνη κατεύθυνση που μπορεί να ανοίξει δρόμο για τους εργαζόμενους και τον λαό: Στον οργανωμένο συλλογικό αγώνα για ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και σύγχρονα δικαιώματα, στην πάλη για κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Πάει πολύ να εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ...στο πλευρό των επαγγελματιών ενάντια στη φοροεπιδρομή της κυβέρνησης! «Θα σας μειώσουμε τη φορολογία γιατί είναι κοινωνικά δίκαιο, όχι γιατί σας κάνουμε χάρη», λέει ο Στ. Κασσελάκης σε μήνυμά του, υπενθυμίζοντας ότι «δυστυχώς» την πρώτη φορά που κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε παραλάβει «άδεια ταμεία». Βέβαια δεν λέει ψέματα, γιατί αυτό ακριβώς έκανε: Ανέλαβε να γεμίσει τα «άδεια ταμεία» με το υστέρημα μισθωτών και επαγγελματιών. Τότε, αν και προφανώς ήταν «κοινωνικά δίκαιο» να έχουν οι επαγγελματίες αφορολόγητο και να μη χαρατσώνονται με το τέλος επιτηδεύματος, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε τους φοροληστρικούς νόμους όλων των προηγούμενων και τις μνημονιακές προβλέψεις, αλλά ξεπαράδιασε κι από πάνω τη λαϊκή πλειοψηφία με νέους φόρους και χαράτσια. Κοκορευόταν μάλιστα στη συνέχεια για τα «μαξιλάρια» των 37 δισ. ευρώ που πλήρωσε ο λαός για να «κοιμάται ήσυχο» το κεφάλαιο. «Δίκαιο» λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ - όπως και για την κυβέρνηση - είναι ό,τι συμφέρει τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους. Το ξέρει άλλωστε καλά, τα «σκάγια» από την οργή των βιοπαλαιστών ΕΒΕ για τη φοροαφαίμαξή τους «παίρνουν» και τον ίδιο.

1801 Γεννιέται ο Ιταλός συνθέτης Βιντσέντζο Μπελίνι.

1839 Ο σουλτάνος Μαχμούτ Β' ξεκινά την προσπάθεια εκσυγχρονισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας («Τανζιμάτ»).

1869 Πεθαίνει ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος.

1898 Οι τελευταίες οθωμανικές στρατιωτικές δυνάμεις αποχωρούν από την Κρήτη.

1911 Πεθαίνει ο πρωτοπόρος του θεάτρου Κωνσταντίνος Χρηστομάνος.

1918 Ξεκινά τις εργασίες του στον Πειραιά το 1ο Πανελλαδικό Πανεργατικό Συνέδριο, ιδρυτικό της ΓΣΕΕ (3-10/11/1918).

1918 Οι ναύτες του Κίελου ξεσηκώνονται, σηματοδοτώντας την απαρχή της προλεταριακής επανάστασης στη Γερμανία. Με τους ναύτες ενώθηκαν οι εργάτες της πόλης, καθώς και τα τμήματα του στρατού που στάλθηκαν εναντίον τους. Αμέσως σχηματίστηκαν Σοβιέτ εργατών, στρατιωτών και ναυτών, ενώ σε όλα τα πλοία υψώθηκαν κόκκινες σημαίες. Η επαναστατική καταιγίδα σύντομα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη Γερμανία. Η αστική τάξη, αντιμέτωπη με την επαναστατική άνοδο του γερμανικού προλεταριάτου, παρέδωσε τη διαχείριση της αστικής διακυβέρνησης (και την υπόθεση της διάσωσης του καπιταλισμού) στη Σοσιαλδημοκρατία, η οποία, άλλοτε με την υπονόμευση από τα μέσα και άλλοτε με την ανοιχτή καταστολή, κατάφερε τελικά να καταπνίξει την επανάσταση.

1935 Πραγματοποιείται δημοψήφισμα για την επαναφορά του βασιλιά Γεωργίου Β' στην Ελλάδα. Μέσα σε όργιο νοθείας υπέρ της μοναρχίας ψήφισε το 97,8%.

1938 Η ιαπωνική κυβέρνηση εξαγγέλλει τη «νέα τάξη πραγμάτων στην Ανατολική Ασία».

1944 Τα τελευταία γερμανικά στρατεύματα φεύγουν από την Ελλάδα (πλην Μήλου και Κρήτης).

1954 Πεθαίνει ο Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης Ανρί Ματίς.

1957 Εκτοξεύεται στο Διάστημα ο «Σπούτνικ 2», με επιβάτη τη σκυλίτσα Λάικα.

1964 Η νέα βρετανική κυβέρνηση εξαγγέλλει την εθνικοποίηση των βιομηχανιών σιδήρου και χάλυβα.

1968 Σε μαζικό συλλαλητήριο κατά της χούντας εξελίσσεται η κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου.

1972 Συνέρχεται στο Βέλγιο το 2ο Συνέδριο των Αντιδικτατορικών Επιτροπών Εξωτερικού. Σύμφωνα με την εισήγηση, από την αρχή της δικτατορίας οι αντιδικτατορικές οργανώσεις είχαν στείλει στην Ελλάδα σε χρήματα, δέματα, φάρμακα κ.ο.κ. πάνω από 1.000.000 δολάρια, εκ των οποίων το 60% είχαν συγκεντρωθεί από τις αντιδικτατορικές επιτροπές στις σοσιαλιστικές χώρες.

1981 Μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι στις χώρες του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου» υποφέρουν από πείνα σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Τροφίμων, παρότι την τελευταία 30ετία η παραγωγή τροφίμων στον κόσμο διπλασιάστηκε.