Διότι είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι αν δεν αναπτύσσονταν αγροτικοί αγώνες στον Τύρναβο - με συνέχεια και συνέπεια, με επιμονή και δυναμισμό - η κυβέρνηση δε θα προχωρούσε στην ικανοποίηση του αιτήματος των αποζημιώσεων - έστω κι έτσι όπως ικανοποιείται - αλλά θ' ακολουθούσε τη γνωστή τακτική των συνεχών καθυστερήσεων και των απανωτών περικοπών, μέχρι ν' απελπιστούν οι δικαιούχοι και να σταματήσουν να ζητούν.

Θα πρέπει εδώ ν' αναφέρουμε ότι ρόλο στην όλη υπόθεση έπαιξε και το γεγονός ότι στην περιοχή πολιτεύεται και εκλέγεται ο Φ. Χατζημιχάλης, υφυπουργός Γεωργίας, ο οποίος ήταν φυσιολογικό να θέλει να λυθεί με κάποιο τρόπο το ζήτημα, για να γλιτώσει από το προσωπικό πολιτικό κόστος που θα πλήρωνε στην περίπτωση που η κυβέρνηση επέμενε, μέχρι τέλους, στην αρνητική και παρελκυστική τακτική της στο θέμα των αποζημιώσεων.

Διότι, τι θα έλεγε ο Φ. Χατζημιχάλης στον ψηφοφόρο του από το Δαμάσι, που αν δεν πληρωνόταν την αποζημίωση, δε θα είχε καθόλου χρήματα - καθώς έχει μείνει χωρίς το παραμικρό εισόδημα - για να περάσει τις γιορτές των Χριστουγέννων;

Οι αγώνες, λοιπόν, ήταν που ανάγκασαν την κυβέρνηση να «σκύψει» στο πρόβλημα των παγετόπληκτων του Τυρνάβου. Εκτός κι αν είμαστε αφελείς να πιστέψουμε ότι όλως αιφνιδίως και περιέργως η «εκσυγχρονιστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άλλαξε πρόσωπο και αισθήματα και από αντιαγροτική και ανάλγητη, μετατράπηκε σε φιλοαγροτική και φιλεύσπλαχνη.

Και, βεβαίως, είναι πολύ δύσκολο να πείσει για τις αγαθές προθέσεις της κυβέρνησης ο διοικητής του ΕΛΓΑ, Μιλτ. Τσιόγκας, ο οποίος έσπευσε να συμβουλεύσει τους αγρότες να μην επιτρέψουν σε κανένα να εκμεταλλεύεται την αγωνία και την ανασφάλεια των πληγέντων παραγωγών.

Το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ο κύριος διοικητής είναι ν' απαντήσει στα ερωτήματα των αγροτών για το μέλλον του ΕΛΓΑ που κινδυνεύει να χρεοκοπήσει, αφού δεν παίρνει ό,τι δικαιούται από το κράτος, αλλά συνεχώς δανείζεται κι όχι να εμφανίζεται, ως μη όφειλε, σαν κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Η δικαίωση των παγετόπληκτων του Τυρνάβου - ως ένα βαθμό, βεβαίως, διότι οι αποζημιώσεις που δίνονται δεν είναι αυτές που ήθελαν οι Τυρναβίτες, αφού δεν καλύπτουν το 100% των ζημιών και δεν αναπληρώνουν το χαμένο εισόδημα - θα πρέπει να παρακινήσει τους παγετόπληκτους στις άλλες περιοχές της χώρας να ξεκινήσουν αγώνες, ώστε να έχουν την ίδια ή δικαιότερη μεταχείριση από την κυβέρνηση. Κι όχι μόνο οι παγετόπληκτοι, αλλά και οι χαλαζόπληκτοι κι όλοι όσων οι καλλιέργειες και οι σοδειές υπέστησαν ζημιές από διάφορες θεομηνίες κι άλλες αντίξοες συνθήκες.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι και οι ίδιοι οι παγετόπληκτοι του Τυρνάβου δεν έχουν ακόμα αποζημιωθεί για τις ζημιές που προκάλεσε το χιόνι και ο παγετός του περασμένου χειμώνα στις στάνες, στους στάβλους, στις αποθήκες και σε άλλες εγκαταστάσεις τους, ούτε για το γάλα που χάθηκε λόγω θανάτου ή άλλων προβλημάτων στα ζώα. Και, βεβαίως, οι αποζημιώσεις που δόθηκαν το περασμένο καλοκαίρι από τον ΕΛΓΑ για τα ζώα που ψόφησαν, κάθε άλλο παρά ικανοποιούν τους πληγέντες κτηνοτρόφους.

Θα πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ότι, παίρνοντας αποζημιώσεις για τις καταστροφές από τον παγετό, οι αγρότες του Τυρνάβου δε λύνουν τα προβλήματά τους. Το μόνο που, ίσως, καταφέρουν είναι να «επιβιώσουν» φέτος και από του χρόνου - ανεξαρτήτως αν ξαναπάθουν ή όχι ζημιές - τα προβλήματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα και αξεπέραστα. Κι όχι μόνο γιατί, έτσι κι αλλιώς, υπέστησαν μείωση του εισοδήματός τους - από τη ζημιά κέρδος δε βγαίνει - αλλά και γιατί όσο περνάει ο καιρός και συνεχίζεται η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τόσο τ' αγροτικά προβλήματα στη χώρα μας θα πολλαπλασιάζονται και θα οξύνονται.

Πρέπει, λοιπόν, ν' αντιληφθούν πλήρως και οι παγετόπληκτοι του Τυρνάβου - όπως όλοι οι μικρομεσαίοι αγρότες της χώρας μας - ότι αν ο αγώνας τους δε συνδυάζει τα επιμέρους αιτήματα που αφορούν σε έκτακτα, προσωρινά και τοπικά προβλήματα, με το στόχο ανατροπής της αντιαγροτικής πολιτικής, η οποία ευθύνεται για το μέγα αγροτικό πρόβλημα της Ελλάδας, δεν πρόκειται να έχει χειροπιαστά και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Αντιθέτως, τα όποια πρόσκαιρα κέρδη φέρνουν οι αγώνες, γρήγορα θα ξαναχαθούν και θα συνεχιστεί το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και η διαδικασία συγκέντρωσης της γης στα χέρια λίγων επιχειρηματιών και μεγαλοαγροτών.

Κι αν, και μέσα στον αγώνα, ο στόχος για την ανατροπή της εφαρμοζόμενης αντιαγροτικής πολιτικής δε συνδυάζεται με την προβολή μιας εναλλακτικής πρότασης για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας στη χώρα μας, προς όφελος του μικρομεσαίου αγρότη και του ελληνικού λαού, τότε πάλι οι αγρότες θα βρεθούν μπροστά σε αδιέξοδο.

Και, βεβαίως, να είναι καθαρό ότι πρόκειται για μια εναλλακτική πρόταση, την οποία δεν μπορούν - και δε θέλουν φυσικά - να εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ή του διπολισμού κεντροαριστερά - κεντροδεξιά και γι' αυτό χρειάζεται ν' αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί δύναμης και να δημιουργηθεί ένας άλλος πόλος διακυβέρνησης που θα θέλει και θα μπορεί - στα πλαίσια της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας - να εφαρμόσει αυτή την εναλλακτική πρόταση για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας.

Μετά την προχτεσινή ανακοίνωση του συνολικού ποσού αποζημίωσης, που θα λάβει ο κάθε παγετόπληκτος από το Δαμάσι Τυρνάβου -σε 213 παραγωγούς και για 506 αγροτοτεμάχια θα δοθούν συνολικά 919.000 ευρώ από το πρόγραμμα Φρόγκι- χτες πίνακες με τις εκτιμήσεις του ΕΛΓΑ για το ύψος των ζημιών αναρτήθηκαν στο Δημοτικό Διαμέρισμα Πλατανούλια, καθώς και στο Δήμο Τυρνάβου. Οι παγετόπληκτοι της επαρχίας είναι, μεν, ως ένα βαθμό ευχαριστημένοι από το γεγονός ότι θα έχουν μερικά χρήματα στην τσέπη, για να περάσουν τις γιορτές των Χριστουγέννων, δεν είναι, όμως, καθόλου ευχαριστημένοι από το ύψος της αποζημίωσης, που θα πάρουν για την ολοκληρωτική καταστροφή που προκάλεσε ο παγετός τον περασμένο χειμώνα στις καλλιέργειές τους.

Μπορεί ο ΕΛΓΑ, και κατά συνέπεια και το υπουργείο Γεωργίας και η κυβέρνηση, να αυτοαναγορεύονται αρωγοί «στο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες», όμως όπως προκύπτει από τα ποσά των αποζημιώσεων που δίνονται στους παγετόπληκτους του Δαμασίου, κάτω, βεβαίως, από την πίεση του αγώνα τους, αυτά καλύπτουν μόνο τα έξοδα που έκαναν για να καλλιεργήσουν, αλλά και να αποκαταστήσουν τις ζημιές που υπέστησαν οι καλλιέργειες και όχι για ν' αναπληρωθεί το εισόδημα που έχασαν φέτος και θα χάσουν τα επόμενα χρόνια, μέχρι να ξαναέχουν σοδειά.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα Θ. Μπακαΐμη, από το Δαμάσι, του οποίου υπέστησαν τεράστιες καταστροφές τ' αμπέλια. Ο ίδιος υπολογίζει ότι εάν δεν είχαν χτυπηθεί οι καλλιέργειές του από τον παγετό, φέτος, το ετήσιο εισόδημά του, θα ήταν σχεδόν, τριπλάσιο, από το ποσό της αποζημίωσης που του δίνεται. Μιλώντας στο «Ρ», καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση δεν τήρησε τις υποσχέσεις της για δίκαιες αποζημιώσεις και τονίζει ότι τα χρήματα είναι λίγα και δεν καλύπτουν το χαμένο εισόδημα των παγετόπληκτων. Προσθέτει, δε, ότι αυτό θα σημάνει περαιτέρω επιδείνωση της, ήδη, τραγικής οικονομικής κατάστασης των παγετόπληκτων της επαρχίας Τυρνάβου, κάνοντας ιδιαίτερα δύσκολη τη ζωή των οικογενειών τους.

Στο «Ρ» μίλησε και ο Ιωάν. Δούλης, ο οποίος όπως μάς αναφέρει ως παράδειγμα ότι για τις καταστροφές που υπέστησαν 10 στρέμματα από τα αμπέλια του, παίρνει αποζημίωση ύψους 140.000 δραχμών το στρέμμα, ποσό που είναι, περίπου, ίσο με τα χρήματα που ξόδεψε φέτος για την καρατόμηση και για άλλα καλλιεργητικά εφόδια και μέσα. «Δε μένει ούτε δραχμή -λέει- για να ζήσουν οι οικογένειές μας και ο χειμώνας θα είναι πολύ δύσκολος για μας. Αυτά που μας δίνουν ο κόσμος, ήδη, τα χρωστάει για να ξοφλήσει τα δάνεια που πήρε από τις τράπεζες και να καλύψει τα έξοδα για τα ποτίσματα, τα λιπάσματα και μια σειρά άλλα έξοδα που έχουμε».

Η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίσει «φουσκωμένα» νούμερα σε ευρώ, που υποτίθεται θα πάνε στη γεωργία και στην ανάπτυξη της υπαίθρου, αλλά το σίγουρο είναι ότι οι μικρομεσαίοι δε θα έχουν σε τίποτα να ωφεληθούν. Αντιθέτως, γι' αυτούς προβλέπεται να ενταθούν το ερχόμενο έτος η προϋπολογισμένη ευρωφτώχεια και οι ρυθμοί ξεκληρίσματός τους. Βέβαια, για τους επιχειρηματίες γης και τους μεγαλοεπιχειρηματίες ή βιομηχάνους που δραστηριοποιούνται στο χώρο της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της αλιείας, τα όποια κονδύλια από το Γ΄ ΚΠΣ που προϋπολογίστηκαν για το 2003, θα καταλήξουν σε πολύ μεγάλο ποσοστό στα χέρια τους. Το ίδιο ισχύει και για τη λεγόμενη ανάπτυξη της υπαίθρου, που τόσο ψεύτικα διαφημίζει η κυβέρνηση ως ... φιλοαγροτική πολιτική.

Το σύνολο των δαπανών για τη γεωργία από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους προβλέπεται για το 2003 σε 6.391 εκατ. ευρώ και εμφανίζεται έτσι μια πλαστή αύξηση κατά 12,6% σε σύγκριση με το 2002. Αυτό το είπε και ο πρωθυπουργός χτες κάνοντας λόγο για αυξημένους πόρους στη γεωργία κατά 13%. Ομως, και πέρσι τέτοιο καιρό είχαν προϋπολογιστεί 5.815,89 εκατ. ευρώ, αλλά το ποσό αυτό το κουτσούρεψαν κατά 254 εκατ. ευρώ αφού - όπως αναφέρεται στον προϋπολογισμό του 2003 που κατατέθηκε στη Βουλή, στην «εκτίμηση πραγματοποιήσεων» - θα δοθούν τελικά 5.565,12 εκατ. ευρώ. Η κυβέρνηση δε, με λογιστικά τρικ, υπολογίζει το ποσοστό αύξησης συγκρίνοντας δύο ανόμοια πράγματα. Το ποσοστό αύξησης 12,6%, που ο πρωθυπουργός το αύξησε στα λόγια ακόμα λίγο και το έκανε 13%, προκύπτει από τον υπολογισμό του προϋπολογισθέντος ποσού του 2003 για τη γεωργία (6.391 εκατ. ευρώ) με τη μειωμένη εκτίμηση πραγματοποίησης για το 2002 (5.565,12 εκατ. ευρώ). Αν όμως το 2002 είχαν δοθεί όσα είχαν προϋπολογιστεί για τη γεωργία (5.815,89 εκατ. ευρώ) τότε η αύξηση που προκύπτει για το 2003 είναι της τάξης του 9,9% (εάν βέβαια δοθεί ολόκληρο το ποσό που προϋπολογίστηκε για το 2003).

Οσον αφορά στον «πακτωλό» των κονδυλίων του Γ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ) που υποτίθεται ότι θα έρθουν του χρόνου, τα όσα εξαγγέλλει και προπαγανδίζει σχετικά η κυβέρνηση διαψεύδονται και από τα ίδια τα λιγοστά αριθμητικά στοιχεία του προϋπολογισμού του 2003. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία αυτά, τα συνολικά κονδύλια του Προϋπολογισμού Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), που προβλέπονται να διατεθούν στην αγροτική οικονομία (γεωργία-δάση-αλιεία-εγγειοβελτιωτικά έργα) το 2003 ανέρχονται στα 640 εκατ. ευρώ, ενώ τα αντίστοιχα κονδύλια του περσινού προϋπολογισμού ήταν 742,48 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, τα κονδύλια του νέου προϋπολογισμού θα είναι μειωμένα κατά 19,2%. Η μείωση αυτή που αφορά στα κονδύλια γεωργικών επενδύσεων, δηλαδή σε κονδύλια για έργα υποδομής στη γεωργία, είναι από μόνη της αρκετή για να εξηγήσει τη συνέχεια της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Εκτός αυτών η κυβέρνηση προπαγανδίζει και εμφανίζει ότι εξασφάλισε αυξημένες επιδοτήσεις στα αγροτικά προϊόντα. Για να γίνει αντιληπτή η κοροϊδία της κυβέρνησης αρκεί να αναφερθεί ότι ο νέος κανονισμός που εφαρμόστηκε στο βαμβάκι εσοδείας 2001-2002 προκάλεσε πάνω από 90 δισ. δραχμές απώλεια εισοδήματος στους βαμβακοπαραγωγούς και οι απώλειες αυτές θα συνεχιστούν και τα επόμενα χρόνια. Παρόμοιες συνέπειες υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα αγροτικά προϊόντα, που τα επόμενα χρόνια θα είναι πιο έντονες, με βάση τα όσα έχει συναποφασίσει η κυβέρνηση στην ΕΕ: «Πάγωμα» των επιδοτήσεων μέχρι το 2006 και δραστική μείωση από το 2006 μέχρι το 2013.

Η πολιτική κυβερνητικής κοροϊδίας δεν αφήνει απ' έξω και τους συνταξιούχους αγρότες. Εδώ προτάσσεται ότι ενισχύεται ο ΟΓΑ και αυτό το επανέλαβε χτες και ο πρωθυπουργός. Αλλά η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης δεν μπορεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι οι μικρομεσαίοι αγρότες καλούνται να πληρώσουν ολοένα και μεγαλύτερα χαράτσια-εισφορές και πολλοί από αυτούς είναι ήδη ανασφάλιστοι, λόγω οικονομικής αδυναμίας. Ούτε μπορεί να αποκρυφτεί το γεγονός ότι 750.000 συνταξιούχοι αγρότες καλούνται να ζήσουν, και μάλιστα περήφανα, το 2003 με συντάξεις πείνας, ενώ 450.000 από αυτούς που παίρνουν μόνον την προνοιακή σύνταξη θα ζήσουν με τα επιδόματα ελεημοσύνης των 56.000 δρχ. το μήνα, που ο πρωθυπουργός τα ονομάζει αγροτικές συντάξεις της ισχυρής Ελλάδας. Επίσης, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δε λένε κουβέντα ότι από το 2003 θα μειωθεί κατά 4% το προνοιακό κομμάτι της αγροτικής σύνταξης όσων θα βγουν στη σύνταξη το έτος αυτό. Ούτε ότι θα μειώνεται κατά 4% ετησίως τα επόμενα χρόνια μέχρι να μηδενιστεί.

Τέλος, στον προϋπολογισμό του 2003 δεν υπάρχει κανένα κονδύλι για την εξυγίανση των Αγροτικών Συνεταιρισμών, ενώ στα έσοδα αναφέρονται και οι εισπράξεις από την πώληση στους ιδιώτες των μετοχών της ΑΓΝΟ, ενέργεια που επιβεβαιώνει την πολιτική της κυβέρνησης να τα ξεπουλήσει όλα σε ιδιώτες.

Μπροστά σε ένα νέο «πανηγύρι» κυβερνητικής εξαπάτησης θα βρεθούν σήμερα οι βαμβακοπαραγωγοί της χώρας. Θα χορτάσουν να ακούνε για μια νέα κυβερνητική επιτυχία, που τους φέρνει από τις Βρυξέλλες εθνική ενίσχυση στο βαμβάκι εσοδείας 2001.

Οπως έγινε γνωστό χτες βράδυ, ο υπουργός Γεωργίας έλαβε την έγκριση από το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ να καταβάλει η Ελλάδα έκτακτη εθνική ενίσχυση, ύψους 90 εκατ ευρώ. Με βάση το αίτημα που τέθηκε, το ποσό που προκύπτει θα είναι μέχρι 25 δραχμές το κιλό (0,073 λεπτά) για 1.201.000 τόνους βαμβακιού, που η ΕΕ έκρινε επιλέξιμο για την περσινή παραγωγή. Και η κυβέρνηση, που ήδη έχει ξεχάσει ...ότι έταξε 50 δραχμές επιστροφή επιδότησης στο βαμβάκι της περσινής παραγωγής και 40 δραχμές εθνική ενίσχυση, όταν αποδείχτηκε πως το πρώτο ήταν απάτη, θα τα δώσει όλα τώρα για να ...ρίξει στάχτη στα μάτια των βαμβακοπαραγωγών.

Το ζήτημα, όμως, είναι πως όλα τα προβλήματα των βαμβακοπαραγωγών προκύπτουν από τον καταστροφικό κανονισμό της ΕΕ για το βαμβάκι που ψήφισε πέρσι η κυβέρνηση, καθώς και από τα συνακόλουθα ολέθρια κυβερνητικά μέτρα. Και το 25άρι δεν αποτελεί καμία χάρη προς τους βαμβακοπαραγωγούς, ούτε, βέβαια, τους λύνει τα προβλήματα που τους προκάλεσε η ίδια η κυβερνητική πολιτική. Γιατί και για τη φετινή παραγωγή, όπου ισχύουν ο ίδιος καταστροφικός κανονισμός και τα ίδια αυθαίρετα και παράνομα κυβερνητικά τερτίπια περιορισμού της επιλέξιμης παραγωγής, τι θα γίνει τελικά; Θα ξαναβγούν κερδισμένοι οι βαμβακοπαραγωγοί ή του χρόνου το φθινόπωρο θα ζητήσει η κυβέρνηση μια νέα ψευτοεθνική ενίσχυση, από την ΕΕ;

Το δρόμο για να δοθεί το «ελευθέρας» στα μεταλλαγμένα και με κανονισμό δόθηκε χτες από το Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ. Οπως έγινε γνωστό, οι 15 υπουργοί Γεωργίας συμφώνησαν στο να γίνουν πράξη τα όσα όριζε η σχετική πρόταση κανονισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα και τις γενετικώς τροποποιημένες ζωοτροφές, αλλά μέχρι αργά το βράδυ δεν είχε κλείσει το όλο θέμα.

Η αποδοχή αυτού του κανονισμού, προϊδεάζει με βάση το αρχικό κείμενο της πρότασης, ότι η ΕΕ, δίνει πλέον και την τυπική νομιμοποίηση στα μεταλλαγμένα. Δηλαδή, μετά την οδηγία 18/2001 η οποία και τροποποιείται με αυτόν τον κανονισμό, ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την καλλιέργεια και εμπορία, γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, προς όφελος των κερδοσκοπικών συμφερόντων των πολυεθνικών. Με βάση τα όσα δημοσιοποιήθηκαν χτες ανεπισήμως στις Βρυξέλλες, συμφωνήθηκε να επιβάλλεται σήμανση σε προϊόντα που περιέχουν γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς σε ποσοστό μεγαλύτερο του 1%, όταν έχει δοθεί έγκριση για τις γενετικές τροποποιήσεις (δηλαδή η επίσημη άδεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) και σε ποσοστό πάνω από 0,5% όταν δεν είναι εγκεκριμένες.

Βέβαια, όταν γίνεται λόγος για εγκεκριμένες ή μη εγκεκριμένες γενετικώς τροποποιήσεις, αυτό δε σημαίνει ότι δίνονται και θα δίνονται εγκρίσεις ή όχι, κατόπιν βάσιμων επιστημονικών εγγυήσεων ότι δε θα υπάρχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον και στον άνθρωπο, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα. Οσο για τη διαδικασία έγκρισης μεταλλαγμένων προϊόντων και χορήγησης αδειών «μεταλλαγμένης εμπορικής δράσης», αυτή θα δίνεται σε κεντρικό επίπεδο από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (βασικά την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων).

Η χτεσινή υιοθέτηση της σχετικής πρότασης κανονισμού, ανοίγει πάμπολλα παράθυρα στο να μη σημαίνονται τρόφιμα που περιέχουν γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, μέχρι και να μην απαιτείται καν άδεια για τη διάθεσή τους στην κατανάλωση. Συμπεραίνεται, πως επ' αυτού δε θα υπάρχουν σημαντικές τροποποιήσεις, στο παζάρεμα που προηγήθηκε, μέχρι να επέλθει η συμφωνία.