Αλλο ένα αίτημα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων έκανε πραγματικότητα η κυβέρνηση της ΝΔ, με την υπογραφή της Υπουργικής Απόφασης για τον καθορισμό του «Διεθνούς Ελεγκτικού Προτύπου» από τον υπουργό Ανάπτυξης. Βάσει αυτής, οι έλεγχοι για την ολοκλήρωση των επενδυτικών σχεδίων του «αναπτυξιακού» νόμου περνούν σε διεθνείς «ελεγκτικές» ή «συμβουλευτικές» εταιρείες, για την επιτάχυνση της υλοποίησής τους. Με τον τρόπο αυτό, σύμφωνα με τον υπουργό, «απελευθερώνονται χιλιάδες επενδυτικά σχέδια που ήταν εγκλωβισμένα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, και από την άλλη τα νέα επενδυτικά σχέδια θα υλοποιούνται πλέον με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα». Αλλο ένα παράδειγμα για το πώς το κράτος σπεύδει επιλεκτικά να «απελευθερώσει» από τη γραφειοκρατία μεγάλα επενδυτικά σχέδια, παρέχοντας απλόχερη στήριξη στο μεγάλο κεφάλαιο, την ίδια ώρα που για το λαό τα αδιέξοδα μεγαλώνουν και το κράτος αποτελεί πραγματικό εφιάλτη - από τη φορολογία και τους αντεργατικούς νόμους μέχρι την πλήρη έλλειψη σχεδίου και μέσων προστασίας από φυσικές καταστροφές. Και, βέβαια, δεν διαφεύγει την προσοχή το γεγονός ότι με την ανάθεση του όποιου ελέγχου των επενδυτών σε διεθνείς εταιρείες, ο ελεγχόμενος (βλ. μονοπώλια) γίνεται ταυτόχρονα και «ελεγκτής», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παράκαμψη ακόμα και των πιο στοιχειωδών περιβαλλοντικών και άλλων όρων μιας επένδυσης.

Ως «δημοκρατικό κεκτημένο» και «λαϊκή επιταγή» παρουσιάζει σε συνέντευξή του ο Νίκος Βούτσης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, τη «διαμόρφωση ενός σύγχρονου διπολικού πολιτικού συστήματος», που όπως εξηγεί «δεν θα είναι ο κλασικός δικομματισμός της προηγούμενης μεταπολιτευτικής περιόδου». Προβάλλει μάλιστα ως «προοδευτική» μια τέτοια εξέλιξη, που όμως την «αρνούνται» οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η ΝΔ. Τι να πει κανείς για αυτή την ...έκρηξη ευαισθησίας για την καλύτερη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος; Είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τον διπολισμό ως εγγύηση της πολιτικής σταθερότητας, μέσα από την κυβερνητική εναλλαγή, αλλά και ως «διέξοδο» για την αποκατάσταση της φθαρμένης αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, δηλαδή για την αναζωογόνηση της ικανότητας ενσωμάτωσης των λαϊκών στρωμάτων, εκεί που ο «κλασικός δικομματισμός» δεν τα καταφέρνει. Σ' αυτό προσβλέπουν άλλωστε και όλες οι ρυθμίσεις που προώθησαν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στη συνταγματική αναθεώρηση και στον εκλογικό νόμο για την επίτευξη σταθερών κυβερνήσεων, ενώ και η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση εξέφραζε τέτοιες διεργασίες. Πάει πολύ, επομένως, να διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την επιδίωξη ως «δημοκρατική» απάντηση στον «νεοσυντηρητισμό» της ΝΔ και ως «λαϊκή επιταγή», ενώ στην πραγματικότητα αντανακλά προβληματισμούς και σχέδια της αστικής τάξης, στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ συντάσσεται πλήρως.

Ενας στους πέντε εργαζομένους στην Ελλάδα καλείται να ζήσει με λιγότερα από 500 ευρώ μεικτά το μήνα, ένας στους τρεις αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ, ενώ για το μισό εργατικό δυναμικό οι αμοιβές δεν υπερβαίνουν τα 800 ευρώ μεικτά, σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη». Την ίδια ώρα, όμως, μια άλλη έρευνα δείχνει πως τα συνολικά κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου στην Ελλάδα εκτοξεύτηκαν το 2018. Συγκεκριμένα, τα συνολικά κέρδη EBITDA των 500 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων της χώρας αυξήθηκαν κατά 12,4%, φτάνοντας τα 12 δισ. ευρώ! Είναι φανερό ότι αυτός ο τεράστιος πλούτος, που έβαλαν στην τσέπη τους μερικές εκατοντάδες μεγαλοεπιχειρήσεις, δεν προέκυψε από το πουθενά. Είναι αποτέλεσμα και συνάρτηση της έντασης της εκμετάλλευσης, που αποτυπώνεται και στους καθηλωμένους μισθούς, σε περίοδο ανάπτυξης της οικονομίας. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι για την ανάπτυξη των κερδών προϋπόθεση είναι η διατήρηση και επέκταση όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου, που τροφοδοτεί την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Κι όχι μόνο αυτό: Σύμφωνα με τα ευρήματα μιας άλλης έρευνας, από εταιρεία που παρέχει «ψυχολογική υποστήριξη» σε επιχειρήσεις/πελάτες της, το 49% των εργαζομένων δήλωσαν ότι αισθάνονται «ανεξήγητη εξάντληση» και το 7% ότι «χρησιμοποίησαν "μη συνταγογραφούμενα φάρμακα" για να μειώσουν το άγχος» που σχετίζεται με την εργασία. Στη «μεταμνημονιακή» περίοδο της «δίκαιης ανάπτυξης» και της «ανάπτυξης για όλους», η εξίσωση είναι αμείλικτη: Κέρδη για το κεφάλαιο, μισοζωή και σωματική - ψυχολογική εξάντληση για τους εργαζόμενους.

1895 Οι αδερφοί Λιμιέρ προβάλλουν στο Παρίσι την πρώτη κινηματογραφική ταινία, η οποία διαρκεί μόλις 1 λεπτό.

1909 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος καταφθάνει στην Αθήνα από την Κρήτη, ύστερα από πρόσκληση του Στρατιωτικού Συνδέσμου, προκειμένου να αναλάβει τα ηνία της κυβέρνησης.

1920 Θεσπίζεται το παράσημο της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας στη Σοβιετική Ενωση.

1931 Η κυβέρνηση Βενιζέλου αποφασίζει τη διάλυση της «Ενωσης Νομικών», επειδή αποκάλυψε τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν οι κομμουνιστές κρατούμενοι των φυλακών Αβέρωφ.

1944 Επειτα από σκληρή μάχη, οι Βρετανοί καταφέρνουν να καταλάβουν ολόκληρη την περιοχή του Ψυρρή και προωθούνται προς το Μεταξουργείο. Η πρόταση του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ προς τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό για αμοιβαία απελευθέρωση των αιχμαλώτων και των δύο πλευρών έπεσε στο κενό. Ο ΕΛΑΣ προχώρησε σε μονομερή απελευθέρωση όσων δεν βαρύνονταν με εγκληματικές πράξεις κατά του λαού (δοσίλογοι κ.λπ.).

1947 Ορίζονται οι πρώτοι 18 πολιτικοί επίτροποι του ΔΣΕ. Κύρια αποστολή του πολιτικού επιτρόπου ήταν η οργάνωση της πολιτικής δουλειάς μέσα στις μονάδες του ΔΣΕ, η καλλιέργεια και διαμόρφωση συνειδητών ταξικών μαχητών, με γνώση και πίστη γιατί πολεμούν.

1949 Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αποφασίζει να εκδοθούν στα Ελληνικά, μέσα σε δύο χρόνια, τα «Διαλεχτά Εργα» των Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν, καθώς και τα «Ζητήματα Λενινισμού» του Στάλιν.

1963 Με παρέμβαση των Βρετανών χαράσσεται η «πράσινη γραμμή» στη Λευκωσία.

1877 Πεθαίνει ο πολιτικός Δημήτριος Βούλγαρης, 8 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.

1890 Ο αμερικανικός στρατός ανοίγει αναίτια πυρ εναντίον καταυλισμού των ινδιάνων Λακότα στο Γούντεν Νι Κρικ, δολοφονώντας σχεδόν 300 άνδρες, γυναίκες και παιδιά («Σφαγή του Γούντεν Νι»).

1918 Ξεκινά τις εργασίες του το ιδρυτικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (30/12/1918 - 1/1/1919).

1929 Το συνέδριο του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου στη Λαχόρη εγκρίνει απόφαση για την καμπάνια πολιτικής ανυπακοής κατά των δυνάμεων του βρετανικού ιμπεριαλισμού.

1933 Ρουμάνοι φασίστες δολοφονούν τον πρωθυπουργό της χώρας Ι. Δούκα.

1944 Στο μέτωπο της Αθήνας, η πίεση στο Ανεξάρτητο Απόσπασμα του ΕΛΑΣ στη γραμμή Αμπελόκηποι - Γηροκομείο εντείνεται. Στον Πειραιά, ο ΕΛΑΣ, δίχως πλέον εφεδρείες και με ελάχιστα πυρομαχικά, συνεχίζει παρ' όλα αυτά να αποκρούει με επιτυχία τις επιθετικές ενέργειες των Βρετανών στη Δραπετσώνα. Στο μέτωπο της Ηπείρου, ο ΕΛΑΣ εκτοπίζει τον ΕΔΕΣ και από την Πρέβεζα. Ολόκληρη πλέον η Ηπειρος έχει ξεκαθαριστεί.

1965 Η σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων Ινδονήσιων κομμουνιστών από το στρατό φτάνει στο αποκορύφωμά της.

1966 Το Κακουργιοδικείο Θεσσαλονίκης εκδίδει απόφαση με την οποία καταδικάζει για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη τους Κοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη σε 11 και 8 χρόνια φυλακή αντίστοιχα. Οι άλλοι 9 κατηγορούμενοι καταδικάζονται σε ποινές κάθειρξης από 3 έως 15 μήνες. Ολοι τους θα αποφυλακιστούν λίγο αργότερα από τη χούντα.

1972 Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κυκλοφορούν στις εργατογειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά προκηρύξεις κατά των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων.

1986 Πεθαίνει ο Σοβιετικός σκηνοθέτης Αντρέι Ταρκόφσκι.