Μαρτυριάρης ο υπουργός... Ούτε λίγο ούτε πολύ, ομολογεί ότι η βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και στον πόλεμο καθιστά τη χώρα και ολόκληρες περιφέρειες στόχο των αντίπαλων στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, με υβριδικές και άλλες απειλές, που κάνουν απαραίτητη την ανάμειξη των μυστικών υπηρεσιών και άλλων μηχανισμών για την αντιμετώπισή τους. Ειδικά στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης, που μετατρέπεται σε προπύργιο της ΝΑΤΟικής πολιτικής και των πολεμικών σχεδίων, οι κίνδυνοι είναι ακόμα μεγαλύτεροι, με ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και στρατιωτικού πλήγματος, όπως έχει απειλήσει η Ρωσία, για τις υποδομές εκείνες που εξυπηρετούν τον πόλεμο εναντίον της. Μα καλά, η κυβέρνηση δεν ήταν που διαβεβαίωνε τον λαό της περιοχής ότι η μετατροπή του λιμανιού και των άλλων υποδομών σε ΝΑΤΟικό ορμητήριο, η ανάδειξη του Εβρου σε ενεργειακό κόμβο των ΗΠΑ προς τα Βαλκάνια εγγυώνται ακόμα περισσότερο την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή; Αυτά που ξεστομίζει ο Κικίλιας, ακόμα και ως άλλοθι για την επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να αναμετρηθεί με τις φωτιές, το ακριβώς αντίθετο επιβεβαιώνουν, μαζί με την ανάγκη να παλέψει ο λαός για να ξεκουμπιστούν οι ΝΑΤΟικοί από την περιοχή, να κλείσει τώρα η βάση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και κάθε άλλη ΝΑΤΟική βάση.

Μέτρα για την «πάταξη της βίας στους ανήλικους» ανακοίνωσε προ ημερών η κυβέρνηση Ατάλ στη Γαλλία. Μεταξύ άλλων προβλέποντας «συμβόλαια» που οι γονείς θα υπογράφουν με τα σχολικά ιδρύματα σχετικά με τις υποχρεώσεις που έχουν απέναντι στα παιδιά τους, συντόμευση διαδικασιών για να οδηγούνται ανήλικοι στο δικαστήριο κ.τ.λ. Τα μέτρα προκάλεσαν αντιδράσεις, κυρίως επειδή θα οξύνουν το πρόβλημα, μέσα σε κοινωνικές συνθήκες που ευνοούν την έκθεση (και) των ανηλίκων σε «παραβατική συμπεριφορά» (ανεργία, φτώχεια κ.λπ.). Συνδικάτα εκπαιδευτικών καταγγέλλουν ότι οι κυβερνητικές εξαγγελίες απειλούν να «στιγματίσουν τους νέους από χαμηλά κοινωνικά στρώματα και τις οικογένειές τους». Σημειώνουν ότι «ένας ανήλικος παραβάτης είναι πρώτα απ' όλα ένας ανήλικος που χρειάζεται (ακόμα μεγαλύτερη) προστασία». Οι εξελίξεις αυτές στη Γαλλία δεν είναι καθόλου άσχετες με όσα εξήγγειλε τις προάλλες η ελληνική κυβέρνηση για την «αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού». Στον πυρήνα τους, τα μέτρα στην Ελλάδα αντιγράφουν την κατασταλτική λογική αυτών της Γαλλίας: Ενοχοποιούν τους γονείς για την «παραβατικότητα» των μαθητών και μετατρέπουν σε ατομική - οικογενειακή ευθύνη τη διαχείρισή της, με απειλές για ένταση της καταστολής, «για να μη ρίχνουν μολότοφ όταν φτάσουν στο πανεπιστήμιο», όπως είπε ο πρωθυπουργός. Στην Ελλάδα, στη Γαλλία και σε όλη την ΕΕ, η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της αξιοποιούν τα αδιέξοδα που η δική τους πολιτική ορθώνει στους νέους ως πρόσχημα και άλλοθι για ένταση της καταστολής, ενοχοποίηση, ποινικοποίηση και συκοφάντηση κάθε αντίδρασης στο σάπιο σύστημα. Αυτή είναι η ΕΕ και οι «αξίες» της...

Περίσσεψαν τα πανηγύρια στα εγκαίνια του Ε65, αλλά η πραγματικότητα γι' αυτό το έργο έμεινε ...στα μισά του δρόμου. Για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός δεν είπε ότι για να χρησιμοποιεί αυτό το σύγχρονο και αναγκαίο δίκτυο, ο λαός θα πρέπει να πληρώνει χρυσάφι τα διόδια. Οτι κάθε 45 χιλιόμετρα θα βάζει το χέρι στην τσέπη για να αγοράζει τα ...δικαιώματα χρήσης ενός δρόμου που χτίστηκε με δικά του λεφτά και τον έχει ήδη πληρώσει δυο και τρεις φορές! Δεν είπε επίσης ότι ο δρόμος παραδίδεται ημιτελής, με 2,5 χρόνια καθυστέρηση και υπερκοστολογημένος. Οτι η κατασκευή του Ε65 χρηματοδοτείται με 1,39 δισ. από το ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης, όμως από τις ίδιες πηγές δεν προβλέπεται ούτε ένα ευρώ για έργα αποκατάστασης της πολύπαθης Θεσσαλίας, την οποία διατρέχει μεγάλο τμήμα του δρόμου, επειδή δεν έχουν «ανταποδοτικότητα». Οτι σε πολλά σημεία της Φθιώτιδας, η κατασκευή του δρόμου χωρίς τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα - επειδή αυξάνουν το κόστος - λειτουργεί ως ανάχωμα για τα νερά, προκαλώντας πλημμυρικά φαινόμενα σε μεγάλη νεροποντή. Και βέβαια, «ξέχασε» να πει ότι προτεραιότητα και σ' αυτό το έργο έχει ο στρατηγικός σχεδιασμός ανάδειξης της χώρας σε διαμετακομιστικό κόμβο. Αντί του πρωθυπουργού, το είπε ο εκπρόσωπος της εταιρείας που τον κατασκεύασε, χαρακτηρίζοντας τον δρόμο «μεγάλης σημασίας», επειδή «θα συνδέει το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, που λειτουργεί ως πύλη της Ελλάδας προς την κεντρική Ευρώπη, με το λιμάνι του Βόλου, διευκολύνοντας έτσι τις διεθνείς εμπορευματικές μεταφορές»...

1744 Πεθαίνει ο Σουηδός αστρονόμος Αντερς Κέλσιους, εφευρέτης της ομώνυμης κλίμακας μέτρησης της θερμοκρασίας.

1792 Ο Γάλλος συνθέτης και ποιητής Ροζέ Ντελίλ συνθέτει την «Μασσαλιώτιδα», τον ύμνο της Γαλλικής αστικής Επανάστασης, ένα τραγούδι που μεταλαμπάδευσε το πνεύμα της Επανάστασης σ' όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Αργότερα, η «Μασσαλιώτιδα» έγινε ο εθνικός ύμνος της Γαλλίας.

1840 Γεννιέται ο Ρώσος συνθέτης Πιοτρ Ιλιτς Τσαϊκόφσκι (έργα του: Ο «Καρυοθραύστης», η «Λίμνη των Κύκνων», κ.ά.).

1920 Ο στρατός της Πολωνίας με την ενίσχυση της Αντάντ εισβάλλει στη Σοβιετική Ρωσία. Παρά τις αρχικές νίκες του, που τον έφεραν έως τις πύλες της Βαρσοβίας, ο Κόκκινος Στρατός ηττήθηκε έξω από την πρωτεύουσα, αναγκαζόμενος σε υποχώρηση. Με τη Συνθήκη Ειρήνης που υπογράφτηκε στη Ρίγα στις 18/3/1921, η Πολωνία κατάφερε να προσαρτήσει τις περιοχές της Δυτικής Ουκρανίας και Δυτικής Λευκορωσίας.

1934 Το «κόκκινο» Δημοτικό Συμβούλιο της Καβάλας και ο δήμαρχος, Δ. Παρτσαλίδης, σέρνονται για τρίτη φορά στο δικαστήριο (με το Ιδιώνυμο) μέσα σε ατμόσφαιρα στρατοκρατίας σ' όλη την πόλη.

1945 Τα σοβιετικά και αμερικανικά στρατεύματα συναντιόνται στον ποταμό Ελβα.

1959 Συνεδριάζει η Επιτροπή Διεθνών Βραβείων «Λένιν», η οποία αποφασίζει την απονομή του βραβείου στον κομμουνιστή ποιητή Κώστα Βάρναλη.

1967 Δολοφονείται στον Ιππόδρομο του Φαλήρου από τον ανθυπίλαρχο Κ. Κώτσαρη ο κρατούμενος Παναγιώτης Ελής.

1974 Αρχίζει το μποϊκοτάρισμα των ελληνικών πλοίων σε μια σειρά από λιμάνια της Ευρώπης, με απόφαση των λιμενεργατικών και ναυτεργατικών οργανώσεων, σε ένδειξη συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό.

1974 Ξεκινά η «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» στην Πορτογαλία, μετά από την ανατροπή της δικτατορίας που διαρκούσε από το 1926 από το «Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων».

1982 Δεκαπέντε χρόνια μετά την κατάληψη της χερσονήσου από το Ισραήλ, το Σινά επιστρέφεται στην Αίγυπτο.