Γρηγοριάδης Κώστας

Σήμερα, δυο μόνο βδομάδες μετά την αλλαγή φρουράς στη διακυβέρνηση της χώρας, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έρχονται και λένε τα ίδια ακριβώς, που έλεγαν τότε τα στελέχη της ΝΔ. «"Μας κλέβουν την ορολογία, μας κλέβουν τα συνθήματα, αντιγράφουν λέξεις και φράσεις με συγκεκριμένο περιεχόμενο" εκτιμούσαν προχτές το μεσημέρι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ακούγοντας τον πρωθυπουργό να κάνει λόγο για "κυβέρνηση όλων των Ελλήνων", για συμμετοχή, σύνθεση, συναίνεση, γόνιμο διάλογο, δημοκρατικές διαδικασίες» (από τα προχτεσινά «Νέα»).

Το γεγονός, πέρα από την αστεία πλευρά του, αποτελεί κυρίως μια ακόμη απόδειξη της συμπόρευσης των δυο μεγάλων κομμάτων. Οχι μόνο, σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο της αντιλαϊκής τους πολιτικής, αλλά και στις μορφές υλοποίησης και εφαρμογής της.

Σε απόλυτη συγχορδία οι εμποροβιομήχανοι και η ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) - γνωστή για την ευθυγράμμισή της με την εκ διαμέτρου αντίθετη στα συμφέροντα των χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων εμπόρων νεοφιλελεύθερη πολιτική - επιδοκίμασαν τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Και όταν «τρίβουν τα χέρια τους» οι εμποροβιομήχανοι και οι διάφορες ευθυγραμμισμένες με τα συμφέροντά τους συνδικαλιστικές ηγεσίες, είναι επόμενο ότι ο λαός, οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι, η μικρομεσαία αγροτιά και οι συνταξιούχοι δεν έχουν κανένα λόγο να πανηγυρίζουν. Αντίθετα, έχουν κάθε λόγο να αφυπνίζονται και να συσπειρώνονται για νέες αταλάντευτες μάχες διεκδίκησης, νέους αγώνες αντίστασης σε όσα ακόμα τους επιφυλάσσει και η νέα κυβέρνηση.

Η συνεργασία του ΣΥΝ με κινήσεις και ομάδες «δεν επέδειξε κάποια ιδιαίτερη δυναμική ούτε άλλαξε τους συσχετισμούς εντός της Αριστεράς σε σχέση με το ΚΚΕ, όπως υποστηρίχτηκε στη φάση της συγκρότησής του». Το προαναφερόμενο απόσπασμα είναι από την εισήγηση στην ΚΠΕ του ΣΥΝ της μειοψηφούσας άποψης στην Πολιτική Γραμματεία του. Και το δημοσιεύουμε επειδή ομολογεί με σαφήνεια αυτό, το οποίο έχουμε αποκαλύψει από την πρώτη στιγμή. Ο βασικός στόχος της συγκρότησης του «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» (ΣΥΡΙΖΑ), ήταν η αλλαγή των συσχετισμών εντός της Αριστεράς, «σε σχέση με το ΚΚΕ». Τον ίδιο ακριβώς στόχο εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί και η «επίθεση ενότητας» της ηγεσίας του ΣΥΝ.

Και, βέβαια, ίσως κάποιοι αναρωτηθούν, γιατί να μην έχει ο ΣΥΝ τον προαναφερόμενο στόχο. Δε λέμε κάτι τέτοιο. Είναι δικαίωμα της ηγεσίας του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν όποιο στόχο θέλουν. Οπως είναι δικαίωμα του όποιου τρίτου - και δικό μας - να κρίνουμε τους στόχους αυτούς και, πρωτίστως, τον πολιτικό τους προσανατολισμό και περιεχόμενο. Σημειώνουμε και πάλι, λοιπόν, ότι ο στόχος της «αλλαγής των συσχετισμών εντός της Αριστεράς, σε σχέση με το ΚΚΕ» είναι συνώνυμος ουσιαστικά, με τον ευνουχισμό της ελληνικής αριστεράς από τον αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό της, από οποιοδήποτε ανατρεπτικό χαρακτηριστικό της. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτός είναι ο ρόλος του ΣΥΝ.

Η σιωπή είναι χρυσός, λέει το γνωστό γνωμικό. Και, πράγματι, πολλές φορές έτσι είναι. Οχι πάντοτε όμως. Προχτές, αργά το βράδυ, με παρέμβασή της στη Βουλή, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ζήτησε από τον Κ. Καραμανλή και την κυβέρνηση, να πάρουν σαφή και ξεκάθαρη στάση σε δυο κρίσιμα ζητήματα: Το ένα ήταν η δέσμευση για μη αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο Ιράκ, είτε πριν είτε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το άλλο ήταν η καταδίκη της επιθετικής πολιτικής του Ισραήλ και η ενεργητική συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων. Λίγη ώρα μετά πήρε τον λόγο ο πρωθυπουργός, για να κάνει το κλείσιμο της όλης συζήτησης και, βέβαια, δεν ανέφερε ούτε λέξη για τα κρίσιμα ζητήματα που έβαλε η Αλέκα Παπαρήγα.

Προφανώς, ξεφεύγει από τον Κ. Καραμανλή, ότι, ορισμένες φορές, η σιωπή είναι περισσότερο εύγλωττη και από την πολυλογία...

Γρηγοριάδης Κώστας

Από την άλλη, βγήκε σήμερα και ο Κώστας Σκανδαλίδης, ως... υπερασπιστής των συμβασιούχων λέγοντας ότι η κυβέρνηση τους ξεγελά και τους κοροϊδεύει με τις εξαγγελίες περί μοριοδοτησης. Ενώ αυτός που τους «δούλευε» επί έξι και περισσότερα χρόνια με τα «ναι μεν αλλά» και άλλα παρόμοια, θεωρεί τον εαυτό του ικανό και άξιο να μιλήσει εκ μέρους τους!

Αραγε τι άλλο πρέπει να γίνει και πόσο ακόμα πρέπει να ταλαιπωρηθούν οι άνθρωποι αυτοί, για να καταλάβουν πως δε γίνεται τίποτε αν δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους;

ΔΕΗΣΕ τελικά χτες ο Κώστας Καραμανλής να... πει μια κουβέντα για το Μεσανατολικό μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Αραγε γιατί στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις, παρότι προκλήθηκε επανειλημμένα από την Αλέκα Παπαρήγα, ούτε καν το έθιξε το θέμα;

Μάλλον θα έχουν τους λόγους τους οι κυβερνώντες να είναι διστακτικοί στο συγκεκριμένο θέμα και να μιλούν μόνον αν έχουν προετοιμαστεί και συνεννοηθεί καταλλήλως. Προφανώς οι πέραν του Ατλαντικού σύμμαχοι, τους... έχουν κόψει τον αέρα.

Κι έτσι, προτίμησαν την τακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Εξω συμφωνούν στο απαράδεκτο της «εξωδικαστικής δολοφονίας» και εγχωρίως εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους...

ΚΑΙ Η ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ δηλώνει πλέον... καθαρίστρια της Αθήνας μέσω του προγράμματος «Καθαρή Συμμαχία», σχετικά με την αγορά μηχανημάτων για την καθαριότητα της πόλης. Οχι πως έχουμε καμιά αντίρρηση με την καθαριότητα αλλά τα 34 εκατομμύρια ευρώ που κοστίζει η ιστορία από πού θα προκύψουν; Μήπως από ανατιμήσεις στα δημοτικά τέλη;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προεκλογικά η ΝΔ έκανε λόγο για ξεπούλημα της δημόσιας τουριστικής περιουσίας από την εταιρία «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα», επικαλούμενη τις «αδιαφανείς διαδικασίες» που ακολουθούνταν στο πλαίσιο της «αξιοποίησης» - όπως τη χαρακτήριζε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - αυτής της περιουσίας. Σε αυτό το πλαίσιο ακούστηκαν πολλά για την «αμαρτωλή» ΕΤΑ και τις αλλαγές που θα επακολουθούσαν εάν η ΝΔ ερχόταν στα πράγματα.

Ομως, η ΝΔ δεν είχε πρόβλημα με το τι έκανε η ΕΤΑ ΑΕ, αλλά με το πώς το έκανε. Δεν είχε αντίρρηση με την ανάλογη «αξιοποίηση» της δημόσιας τουριστικής περιουσίας, ούτε με τις ιδιωτικοποιήσεις, ούτε με τις μακρόχρονες μισθώσεις αποικιακού χαρακτήρα.

Και το απέδειξε αυτό ο Κ. Καραμανλής στην ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων στη Βουλή, όπου δε βρήκε ούτε μια λέξη να πει για την «αμαρτωλή» ΕΤΑ. Την ίδια στάση τήρησε και ο υπουργός Τουρισμού, που μίλησε αόριστα για «αξιοποίηση με διαφάνεια» της δημόσιας περιουσίας. Και δεν είπαν τίποτε, ούτε μετά τη συγκεκριμένη επισήμανση της Αλέκας Παπαρήγα. Τα ίδια ακριβώς έλεγαν και έκαναν οι υπουργοί της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Τα νούμερα είναι ασύλληπτα. Ο λόγος για τον τζίρο και τα υπερκέρδη των 500 μεγαλύτερων αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων. Σύμφωνα με το περιοδικό «Φόρτσιουν», προκύπτει ότι οι 500 αυτές πολυεθνικές εταιρίες εμφάνισαν το 2003 τζίρο συνολικού ύψους 7,5 τρισ. δολαρίων και μοιράστηκαν μεταξύ τους κέρδη συνολικού ύψους 445,6 δισ. δολαρίων, τα οποία ισοδυναμούν με περισσότερους από 11 ετήσιους προϋπολογισμούς του ελληνικού κράτους του 2003!

Ενδιαφέρον, όμως, έχουν και οι εκτιμήσεις των συντακτών του περιοδικού «Fortune», που αποδίδουν την υψηλή κερδοφορία των εν λόγω επιχειρηματικών κολοσσών σε τρεις παράγοντες: Στα χαμηλά επιτόκια (τα χαμηλότερα των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών), στις γενναιόδωρες φορολογικές ελαφρύνσεις και στα προγράμματα αύξησης των δαπανών του αμερικανικού προϋπολογισμού -κυρίως των εξοπλιστικών δαπανών.

Εννοείται ότι τη μερίδα του λέοντος καρπώθηκαν οι 10 πρώτες πολυεθνικές επιχειρήσεις, όπως η «Wal Mart», η «Exxon Mobil», η «General Motors», η «Ford Motor», η «General Electric», η «ChevronTexaco», η «ConocoPhilips», η «Citicorp», η IBM και η «American Int. Group». Επιχειρηματικοί κολοσσοί, που κυριαρχούν - σε παγκόσμιο επίπεδο - στους κλάδους εμπορίας όπλων και οπλικών συστημάτων, παραγωγής και εμπορίας πετρελαιοειδών, κλπ.

Εχουμε και λέμε. Μια δόση καβουριού με ολίγη Στάλιν και μια δόση ρακούν με ολίγη Γκέρινγκ φτιάχνουν ...μια σάλτσα εξομοίωσης του φασισμού και του σοσιαλισμού! Φτιάχνουν, επίσης, ...δυο σύγχρονες οικολογικές βόμβες, που απειλούν «να φέρουν τα πάνω κάτω στη χλωρίδα και την πανίδα της Ευρώπης». Και όχι μόνο. Φτιάχνουν, ακόμη, μια ολόκληρη σελίδα, στα χτεσινά «Νέα», με πρωτοσέλιδη μάλιστα σχετική αναγγελία, με τίτλο «Ζουν και απειλούν τα καβούρια του Στάλιν!»

Αν δε μας πιστεύετε, σύμφωνα με τα χτεσινά «Νέα», ο Στάλιν μετέφερε στη θάλασσα του Μπάρεντς, τη δεκαετία του 1930 (!!!) γιγάντια καβούρια από τον Ειρηνικό, τα οποία σήμερα ...απειλούν τις νορβηγικές ακτές, καθώς, «στο πέρασμά τους αφήνουν πίσω τους "καμένη γη", μιας και τρώνε τα πάντα»! Την ίδια περίπου εποχή, ο συνεργάτης του Χίτλερ και αρχηγός της γερμανικής Λουφτβάφε, Χέρμαν Γκέρινγκ, άφηνε ελεύθερα δυο ρακούν - προερχόμενα από τη Βόρεια Αμερική - στους δασώδεις λόφους του Κάσελ, βόρεια της Φρανκφούρτης. Σήμερα, τα «χαριτωμένα αυτά ζωάκια» έχουν τόσο πολλαπλασιαστεί, ώστε «οι κάτοικοι του Κάσελ και της ευρύτερης περιοχής άρχισαν σιγά σιγά να ...χάνουν τον ύπνο τους»!

Δε γνωρίζουμε, αν το χτεσινό δημοσίευμα των «Νέων» προοριζόταν για πρωταπριλιάτικο και κατά λάθος δημοσιεύτηκε μερικές μέρες γρηγορότερα. Κι έτσι να ήταν πάντως, η ηλιθιότητα έχει κι αυτή τα όριά της. Ή μήπως όχι;