Σε άθλιες συνθήκες κρατούνται οι ανήλικοι αλλοδαποί που βρίσκονται στη χώρα μας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις αρκετά από αυτά τα παιδιά εγκαταλείπονται από τις αρχές έξω από τα σύνορα, χωρίς να διασφαλίζεται το μέλλον τους. Η τραγική αυτή διαπίστωση, που είναι έτσι κι αλλιώς γνωστή, ήρθε ξανά στην επικαιρότητα με αφορμή πρόσφατα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας. Και έρχεται να προστεθεί σε άλλες καταγγελίες μεταναστευτικών οργανώσεων ή άλλων φορέων για το Γολγοθά των παιδιών, που είτε μόνα τους είτε με τους γονείς τους έχουν φτάσει στη χώρα μας. Ολες αυτές οι διαπιστώσεις κουρελιάζουν τις όποιες μεγαλοστομίες των ιθυνόντων για δήθεν μέτρα προστασίας των ανήλικων αλλοδαπών ή για δήθεν άσκηση μεταναστευτικής πολιτικής που αναγνωρίζει δικαιώματα στους μετανάστες και τις οικογένειές τους. Το μόνο δικαίωμα που αναγνωρίζεται, είναι αυτό του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται τους μετανάστες ως μαύρη εργασία, κάτι που προϋποθέτει και την τρομοκράτηση των ίδιων, των παιδιών τους και συνολικότερα των εργαζομένων.

Οι αυτοψίες που έγιναν σε χώρους κράτησης ανήλικων παιδιών, αλλά και όσα γίνονται γνωστά σχετικά με τις συνθήκες απέλασης των αλλοδαπών ανηλίκων, σοκάρουν. Οι αυτοψίες διενεργήθηκαν σε πέντε χώρους (Τμήμα Δίωξης Λαθρομετανάστευσης Ασπροπύργου Αττικής, Αστυνομικό Τμήμα Πετραλώνων Ταύρου Αττικής, Αστυνομικό Τμήμα Χαλανδρίου, Αστυνομικά Τμήματα Ν. Ιωνίας Βόλου και Αλμυρού στη Μαγνησία και Τμήμα Αλλοδαπών Αμυγδαλέζας Αττικής). Μιλάμε κυρίως για ανήλικους, ηλικίας από 12 έως 18 ετών, οι οποίοι στοιβάζονται σε χώρους κράτησης, σαν φυλακισμένοι, μαζί με ενήλικες. Οπως διαπιστώθηκε, οι κρατούμενοι ανήλικοι, σε όλες τις περιπτώσεις, ήταν εμφανώς καταβεβλημένοι, νωθροί και σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Η δυσφορία εντεινόταν από το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπήρχε δυνατότητα επικοινωνίας με τους άλλους κρατουμένους ή τους αστυνομικούς υπαλλήλους, λόγω μη γνώσης της γλώσσας, ενώ επιβαρύνονταν, καθώς καλούνταν να συμβιώσουν περιορισμένοι, σε μικρούς, σκοτεινούς και ανθυγιεινούς χώρους. Ο φωτισμός και ο εξαερισμός ήταν ανεπαρκής, με προβλήματα καθαριότητας. Πολλοί δε ανήλικοι ήταν συνεχώς έγκλειστοι για λόγους δήθεν ασφαλείας. Ανύπαρκτη ήταν και η διαθέσιμη ιατρική φροντίδα, ενώ για μικρές αδιαθεσίες και κατά την κρίση των φυλάκων χορηγούνταν χωρίς διάγνωση φάρμακα από αυτοσχέδια φαρμακεία των κρατητηρίων.

Εξίσου απάνθρωπη είναι και η εφαρμογή της διοικητικής απέλασης σε βάρος των αλλοδαπών ανηλίκων, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις αφήνονται εγκαταλειμμένοι στα σύνορα ή παραδίδονται σε συνοριακούς ή τελωνειακούς φύλακες, χωρίς να διασφαλίζεται τι θα απογίνουν. Η δε νομική βοήθεια απέναντί τους είναι ανύπαρκτη, ενώ υπάρχει άγνοια για τα δικαιώματά τους, όπως είναι η δυνατότητα άσκησης προσφυγής κατά της απόφασης απέλασης, δυνατότητα που δεν αξιοποιείται.

Την απάνθρωπη αυτή μεταχείριση έχουν βιώσει περίπου 3.000 ανήλικοι αλλοδαποί που συνελήφθησαν στη χώρα μας, στη διάρκεια της τελευταίας 15ετίας. Στην πλειοψηφία τους, ήταν άρρενες που ήρθαν στην Ελλάδα για να εργαστούν στη μαύρη εργασία και κυρίως στα Ολυμπιακά έργα, χωρίς ποτέ να έχει νομιμοποιηθεί η δουλιά τους.